Wat heb ik gelachen om dit boek. Niet om elke pagina, maar wel genoeg om er een vrolijk gevoel aan over te houden. Niet dat het nou zo'n vrolijk verhaal is. Maar er is wel veel herkenbaar. De tijd dat hij op de middelbare school zat zal dicht bij mijn eigen middelbare schooltijd hebben gelegen. Hij beschrijft het puberjoch dat op een school zit op een geweldige manier. De manier van denken en redeneren, argumenteren en queruleren.
Maria Montalenelli is een schoolhervormster die waarschijnlijk is gebaseerd op
Maria Montessori. De middelbare school van de hoofdpersoon is van het type Montessori, waar geen punten worden gegeven en veel aan het kind wordt overgelaten. Maar vooral wordt er veel geouwehoerd. Bovendien woont de hoofdpersoon in een buurt met rijkelui die hij veracht en zijn thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven. Uiteindelijk beschrijft het verhaal de dood van een zwakbegaafde medeleerling. Tragisch en
Koch speelt ook in dit boek met de moraal. Mijn moraal en in het algemeen de moraal van de lezer. Is de hoofdpersoon nou sympathiek of juist niet?
Het is een dun boekje en daarom moet je dit gewoon even tussendoor lezen. Daar krijg je geen spijt van.
2 opmerkingen:
Dit is zeker een vermakelijk boek. Ik ben van een andere generatie, maar vond het daarom niet minder mooi. In de vakantie ook van hem gelezen : De Ideale Schoonzoon en Denkend aan Bruce Kennedy.
--Alex Otten--
@Alex Otten
Ok, die kan ik dan ook op mijn lijstje zetten om te gaan lezen. Elders in dit blog staan ook posts over Het Diner en "Zomerhuis met zwembad. Ik kan ze allebei aanraden.
Een reactie posten