Volterra (8 augustus 2011)

Vandaag trok de bewolking al vroeg dicht. Dat was een sein om de dag anders te besteden dan in de zon bij het huis. Dus trokken we er wederom op uit, dit keer naar Volterra, zo'n 60 km verderop. Aangezien er geen snelweg tussen lag duurde de reis bijna anderhalf uur. Het was weer slingeren geblazen, maar omdat het een nieuwe richting was zagen we nieuwe landschappen aan ons voorbij trekken. De reis verliep voorspoedig en het viel ons opnieuw op dat er ontzettend veel Nederlanders rondrijden in Toscane, net als wij. Het is de grootste groep buitenlandse auto's die je hier ziet.

Bij Volterra was het parkeren geen sinecure. Veel parkeerplaatsen waren bezet het zoeken naar een vrije plek hield veel automobilisten bezig. Dat zou weer tijd gaan kosten. Na een bijna aanrijding in een enorme haarspeldbocht waarbij de auto afsloeg en de hellingproef van pas kwam, lukte het ons dan toch om betrekkelijk snel een goede parkeerplaats te vinden. Soms moet je domweg geluk hebben.

Volterra ligt hoog, zoals veel plaatsen hier in Toscane. De parkeerplaats lag relatief laag. Dat was klimmen geblazen en niet zo weinig ook. Van een geleidelijk stijgingsprecentage hadden ze hier nog niet gehoord en de trap die we bestegen vroeg veel van de kuiten. Na een hoop gezwoeg kwamen we in de stad aan. Het eerste het beste panoramisch uitzicht bood ons de resten van het Romeinse theater op de helling van Volterra. Redelijk goed zichtbaar in het terrein. Onze parkeerplaats grensde er direct aan. Daarna meteen een restaurantje ingedoken waar het druk was. Een lekkere lunch met salade Quo Vadis van de chef en een bruchette Quo Vadis zorgde voor voldoende energie om het stadje te bezoeken. Mogen jullie raden hoe het restaurant heette?

Volterra ligt in een gebied waar nog veel Etruskische resten te zien zijn. Het Museo Etrusco barstte dan ook uit zijn voegen van de urnen, zowel de prehistorische als de versierde Etruskische. En van de schaaltjes en dingetjes en gespen. Ze hadden ook een indrukwekkende verzameling Romeinse munten en om de handelsbetrekkingen uit de antieke wereld te benadrukken ook een fraaie verzameling uit de rest van de toen bekende wereld. Het was een mooi museum maar ze deden niet veel voor de buitenlandse bezoeker. Die moest met enkele Engelstalige panelen en wat elementair Italiaans wijs worden uit de soms lange tekstpanelen. Goed, het was desondanks toch de moeite waard.

Vervolgens liepen we verder door de stad. Het was er lekker druk, veel toeristen op de been en het zag er allemaal mooi uit. Sfeervol en goed te belopen. Ik verbaas me er altijd over dat de Italiaanse nonchalance voor wat betreft het onderhoud van muren en huizen sfeervol overkomt en als we dat in Nederland zien is het al snel een achterbuurt. Zal met de leeftijd van de huizen te maken hebben denk ik dan maar. En het is vakantie. Je kijkt anders. In Volterra ligt ook nog een mooi park bovenin het stadje met daaraan gelegen resten van het Etruskische forum. Een hoop stenen.

Daarna liepen we de stad weer in en kwamen terecht bij het machtscentrum van stad en kerk: stadhuis en duomo. Het Piazza del Priori heette het plein en de directe omgeving straalde die macht ook uit. Merkwaardig was de achteringang van de duomo, wat verscholen achter het stadhuis met dezelfde zwart-witte gelaagdheid als de duomo van Siena. Van binnen was die kerk prachtig versierd met een wat overdreven rijk plafond en mooie gestreepte wanden. Enkele sobere kapellen voltooiden het geheel. Mooie kerk. We liepen er aan de voorkant uit en daar verried eigenlijk niets dat je zo'n prachtig gebouw binnenliep. Je zou er zomaar voorbij lopen. Het battistero (waarom toch die enorme los van de kerk gelegen doopkapellen??) liepen we ook even binnen, maar dat had ik snel bekeken. Redelijk standaard. Je wordt een beetje blasé na een dikke week in Toscane.
Er restte ons nog wat mooie panoramische uitzichten over het mooie Toscaanse land. Foto's maken was er helaas niet bij omdat het zo bewolkt was dat er niet genoeg licht was om er een mooi plaatje van te maken. Tenslotte nog langs en door de Etruskische poort. Die poort stond er al in de Etruskische tijd, maar de Romeinen hebben er hun eigen saus overheen gedaan. Bijzonder zijn de drie koppen die nog heel ruw zichtbaar zijn aan de buitenkant van de poort. Als je goed kijkt zie er nog enige tekening in. Daarna een steile straat op terug naar het centrum van Volterra. Het was tijd voor de afsluitende gelato (met limone en caffé en voor L. met creme en pannacotta) en de weg terug naar de auto. Afdalen over onmogelijk steile wegen en trappen gaat altijd een stuk sneller en makkelijker dan ze opgaan.

Mooie dag. Als je in de buurt van Volterra bent en je hebt de tijd: ga er kijken!

Foto's van Volterra opmijn Flickr-account:


Created with flickr slideshow.