Op bedevaart in mei - editie 2010

Na 3 zonnige bedevaarten was het dit keer een heel andere dag. In alle opzichten.

De weersvooruitzichten waren niet best, buien en bewolkt. Dat bracht enige onzekerheid in de wandelploeg. We gingen marchanderen over de begintijd. Startten we de andere keren vroeg in de ochtend, nu vertrokken we pas om 9 uur. Dat betekent meteen dat er meer verkeer op de weg is. Hinderlijk op sommige wegen.

De wandeling zelf ging van een leien dakje. Af en toe was er wat miezerregen, soms regende het wat harder maar over het algemeen was het droog. Soms brak er zelfs een bleek zonnetje door!

We liepen in een straf tempo en we liepen de ca. 18 km in ongeveer 3,5 uur. Na aankomst in Den Bosch aan de koffie met de echte Bossche Bol bij Silva Ducis.

We zaten binnen omdat het terras vanwege het weer niet de ideale plek was. Dat was anders. We waren er natuurlijk een stuk later, dus moesten we ook eerder weg. Wel een bezoek aan de St. Jan waar ik de foto van het Mariabeeld heb gemaakt. Het was erg rustig, dus ik had er alle ruimte en gelegenheid voor.

Normaal gesproken namen we dan de bus terug naar Oisterwijk om op het terras van café Koosje nog wat na te kaarten en vooral te tafelen. Daarna pas vertrokken we richting Udenhout om de dag af te sluiten.
Nu pakten we de trein naar Tilburg. Kinderen met rijbewijzen maakten de tocht naar Oisterwijk niet aantrekkelijk, aangezien we dan te voet weer naar Udenhout hadden moeten lopen. Na aankomst in Tilburg besloten we eerst, in de geest van de traditie, wat te drinken en een klein hapje te nuttigen, dit keer bij Hotel Central. Daarna met de bus terug naar Udenhout.

De 4de tocht verliep ondanks al deze wijzigingen als een zonnetje en we waren het er over eens dat we veel sneller hadden gelopen dan de vorige jaren en bovendien veel minder last hadden van pijntjes dan anders. De boetedoening was een stuk minder, maar het weer compenseerde dat weer een beetje.

In 2011 gaan we ons eerste lustrum volmaken. We hebben er nu al weer zin in :)

Staartmezen in de tuin (4) #lente

Donderdag 27 mei was het zover.
Ik was zelf niet thuis maar Anneke en Lian hebben foto's en filmpjes gemaakt dus het is keurig gedocumenteerd. De staartmezen zijn hun nest uit gekomen en hebben hun eerste hupjes en vleugelslagen buiten het nest gedaan.

Bleken er 5 jonkies te zijn! Met die ene die al eerder het loodje legde, was het dus een nest van 6. Dat is behoorlijk als je de grootte van het nest bekijkt. Deze 5 hebben het overleefd en zijn langzaam vertrouwd geraakt met het leven van een staartmees buiten het nest. Een tijdje leven op de grond, dicht bij elkaar kruipen om de warmte weer te zoeken, maar ook steeds meer op zoek naar de ruimte, de emmer en de stoel om op te vliegen en uiteindelijk de notenboom in, waar vader en moeder het voeren voortzetten.

Vanmorgen waren er nog twee niet in de boom, maar dat veranderde snel voor een daarvan die mijn nabijheid geen prettig gevoel gaf. Nummer twee had er meer moeite mee, maar uiteindelijk is ook hij/zij de hoogte in gegaan, want vanmiddag was hij/zij niet meer te vinden. Ze zullen nu wel een of meer bomen verderop zijn gegaan en zo zoeken ze langzaam verder hun eigen weg en leren op eigen benen te staan. Als ze de roofvogels en rondsluipende katten te snel af blijven dan verwelkomen we volgend jaar misschien wel een nieuw koppeltje staartmezen in onze tuin. Een prima plek om een nest te bouwen en kleintjes groot te brengen. Dat is wel gebleken.

Een bijzondere gebeurtenis in een mooie lente!

Bekijk de laatste opnamen van de staartmezenkolonie in onze tuin.

Ma liberté de penser - een groot goed (Mooie zinnen 2)

Dit lied kwam mij al weer enkele jaren geleden ter ore. Op de radio, niet bepaald iets wat je tegenwoordig nog vaak hoort: Frans op de radio. Afgezien van de Arbeidsvitaminen dan. De Franse taal heeft altijd een bepaalde sfeer bij me opgeroepen. Ik hield vroeger ook van Gérard Lenorman, Julien Clerc en ander Top 40 Frans. Maar sommige nummers van Charles Aznavour en natuurlijk Jacques Brel blijven boeien, alleen al door de taal. En wat te denken van Édith Piaf. Kortom, een Franstalig nummer op de radio, daar spits ik mijn oren voor.

Dit keer was het een onbekende artiest, maar gelukkig weet Google/YouTube wel raad met mijn beperkte kennis en al snel was ik op het spoor van Florent Pagny. Dit nummer beschrijft natuurlijk een mooi thema, een idealistisch thema, een thema dat me al tientallen jaren na aan het hart ligt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het een oud hippiethema is: blijf eigenaar van je gedachten. En God weet dat er genoeg bedreigingen op ons af komen in het dagelijkse bombardement van informatie. Wat te denken van landen die er alles aan doen om het zelfstandig denken van hun bevolking te beperken.

De Vrije Gedachte is een organisatie van mensen in Nederland die het gedachtengoed van de vrijdenkerij uitdragen. (Na)Denken kan nooit kwaad.

Florent zingt dan ook terecht in dit lied: Neem alles mee wat je wilt, mijn vrouw, mijn koelkast, ik maak zelfs mijn zakken voor je leeg, ik wil over alles onderhandelen, mais vous n'aurez pas, ma liberté de penser. Hij volgt daarmee een beroemde landgenoot van hem die ooit zei: Cogito ergo sum.

Vrijheid van denken: het grootste goed dat er bestaat, naast een goed gezondheid natuurlijk!

[voor wie wil meelezen: de tekst!]

Christine de Pizan

In Madoc, Tijdschrift over de Middeleeuwen, stond een artikel over een project waarbij handschriften van de middeleeuwse schrijfster Christine de Pizan op digitale wijze worden ontsloten.
Bij het Regionaal Archief Tilburg zijn we op bescheiden wijze ook met iets dergelijks bezig: de Charterbank. Maar de benadering van dit project is helemaal anders. Het is een PH.D project genaamd: Quantitative Palaeography and the Scribal Fingerprint: Analysing the Original Manuscripts of Christine de Pizan. Het ontstaan van het handschrift en de verschillende handen, schrijvers, de correcties, de volgorde van handelingen, dat en nog meer krijgt aandacht.

De titel van het artikel In Madoc heet toepasselijk "tags en transcripties". Het handschrift dat onder handen is genomen heet in wetenschappelijke kring Harley 4431. De transcripties zijn opgemaakt in xml en door middel van tags in de xml krijgen de verschillende onderzoeksvragen hun relevante verwijzingen. Een revolutionair concept.

Dit soort projecten verdienen veel aandacht omdat het ook voor archieven interessant kan zijn. Bovendien: wat door publieke gelden is verkregen, wordt beheerd en toegankelijk gemaakt hoort ook weer aan datzelfde publiek teruggegeven te worden. Gebruik maken van de online mogelijkheden is daarbij bijna vanzelfsprekend.

Aan het project is ook een wiki gekoppeld: Index of proper names. De betekenis van woorden in de 14de en 15de eeuw kan nogal verschillen met die in onze tijd. Deze wiki verklaart een enorme lijst van woorden, personen, landen, hertogdommen e.d.

Zo maakt dit wetenschappelijk onderzoek gebruik van de nieuwste technische mogelijkheden en de onderzoekers publiceren dat gewoon online. Goed voorbeeld doet goed volgen.

Staartmezen in de tuin (3) #lente

De kleintjes groeien als kool! Is het de brute realiteit van de natuur en hebben er twee van de jonkies nummer 3 buiten de deur gezet, of was die overmoedig en is zelf het nestje uitgeklommen? Hoe dan ook, hij hangt buiten het nest en fladdert bij tijd en wijlen. En elke keer als hij/zij fladdert komen er twee oranje bekkies naar buiten in blijde verwachting van wormen en ander lekkers dat de ouders af en aan vliegen. Helaas was het ook deze keer de camera.

Het is te hopen dat het buitenbeentje zich goed kan vasthouden, want als ie op de grond terecht komt, is ie een makkelijke prooi voor alles wat rooft.
Het is wel mooi om zo te zien dat die kleintjes al veren en al hebben. Daardoor lijken vogels altijd omvangrijker dan ze werkelijk zijn. Het zal dan ook druk zijn geweest in het nestje met drie van die jonkies.

Ben benieuwd hoe lang ze nog in het nest blijven zitten.

Jethro Tull op een off day

Ik had er wel eens over gehoord, maar gisterenavond maakte ik het zelf mee. De mannen van Jethro Tull hadden hun dag niet. Er kan altijd iets mis gaan tijdens een concert, maar er was meer aan de hand. De inzet van Songs From The Wood was helemaal verkeerd en dat kwam niet meer helemaal goed, en het begin van Pastime With Good Company leidde tot podiumoverleg omdat er iets niet in orde was. Het leek alsof Martin Barre niet op de hoogte was van het nummer dat op de setlist stond: hij bakte er dan ook niet zoveel van (out of key!) en zijn gezicht sprak boekdelen. Bij een andere song hing Ian Anderson zijn gitaartje (ukelele?) om zijn nek en kwam toen tot de ontdekking dat hij in dat nummer niet voor zou komen... En dat zijn dan de hele erge opvallende dingen die mis gingen.

Jethro Tull speelde altijd heel strak, als een hecht team, ook al wisselde de samenstelling wel eens. Dat was niet zo op woensdagavond 19 mei. Jammer!

Dat alles wil niet zeggen dat er niets te genieten viel! Er waren nummers bij die klonken als een klok, waarvan A New Day Yesterday er eentje was. Fantastisch uitgevoerd.

Omdat ik inmiddels toch zo'n 50 concerten van Jethro Tull achter de rug heb, permitteer ik me nu de luxe om er iets uit te pikken en dat te volgen gedurende het optreden. We stonden dit keer recht voor de rechterluidsprekertoren, aan de kant van Martin Barre, de gitarist. Daarnaast konden we gedurende een aanzienlijk deel van het concert zijn podiumversterkers horen. Daardoor was ik bij uitstek in staat om zijn spel van dichtbij en en detail te beluisteren. De prachtige muzikale vulsels, riffs, loopjes, ritmes en wat al niet meer, die hij produceert in veel nummers en de geweldige krachtige uithalen die de ruggengraat van weer andere nummers zijn, waren zo buitengewoon goed te onderscheiden. Het is en blijft een geweldige gitarist. Het mooie was dat ook zijn slippertjes goed zichtbaar en hoorbaar waren.

Van de andere kant was de mix heel beroerd zo aan één kant van het geluid. Dat werd gedurende het concert wel steeds beter, maar bij switches van akoestische nummers naar de stevigere songs en andersom was het telkens weer aanpassen.

Ik had een paar filmpjes gemaakt, maar helaas is het geluid heel beroerd. Zo vlak voor de boxen is geen ideale plaats om goede audio te krijgen. Alweer Jammer!

Na afloop waren de meningen verdeeld. Er waren veel mensen die genoten hadden en het een geweldig concert vonden en er waren mensen die er niets aan vonden. Ze hebben allemaal hetzelfde concert bijgewoond, dezelfde muziek gehoorde en toch een totaal andere ervaring gehad. Iemand zei: "Ik vond het niet goed en ik vond het niet slecht." The magic of perception. :)

O ja: volgende keer ga ik weer!

Staartmezen in de tuin (2) #lente

Eergisteren zag ik dan eindelijk dat al het werk van het staartmezenkoppel in onze clematis vruchten afgeworpen heeft. Letterlijk. Twee hongerige oranje bekjes sperren zich open als ik het nestje bekijk. Nou nog een foto daarvan maken.

Dat is weer een stuk lastiger! Maar uiteindelijk dan toch gelukt. Het onrustige gepiep van de ouders die in de notenbooom met hun bekken vol eten af en aan vliegen laat ik maar even voor wat het is. Het is tenslotte voor een goed doel: een blogpost. ;)

Nu ik het gezien heb en de foto heb gemaakt en ze op film heb gezet, kan ik ze verder ook met rust laten.

Of het nou lekker warm is in mei, of herfstachtig zoals de afgelopen weken, deze vogels maakt het niet uit: in mei leggen ze gewoon hun eieren! Bovendien schijnen het vreselijk optimistische dieren te zijn.

Zie ook de vorige blogpost over dit fraaie koppeltje staartmezen.

Tot slot nog wat bewegende beelden. De techniek staat tenslotte voor niets.

MEanderthal - prehistorie op je mobiel

Tja...
MEanderthal, een Android en iPhone app die er toe doet! Nah. Dat niet.
Maar het past wel in het rijtje van mijn interesses. Een app die er zeker niet toe doet. :)

Ik las het op het weblog van John Hawks en het is een app van het Smithsonian Institute die aansluit bij een (volgens mij) prachtige tentoonstelling en bijbehorende website die ze eerder lanceerden.

Het ontwikkelen van deze app past in de visie van het Smithsonian die geconstateerd hebben dat iedereen hun concurrent. Dus gaan ze de concurrentie te lijf gaan door mee te doen op zoveel mogelijk manieren. Michael Edson sprak daarover op U Game U Learn editie 2010.

Een leuke gimmick die mooi aansluit bij de laatste wetenschappelijke bevindingen die onomstotelijk aantonen dat wij in ons huidige DNA zo'n 4% Neanderthaler DNA hebben. Wikipedia heeft dit al opgepikt! Dat roept de vraag op welke eigenschappen van de Neanderthaler de evolutie de moeite waard vond om te bewaren voor de latere generaties.
En zo puzzelen we vrolijk verder in de stamboom der menschheid!

Dit puzzelstukje hoort er niet bij hoor, dit is gewoon grappig om te doen en vooral ook anderen een passend uiterlijk te geven. De app is zowel voor de iPhone als voor de Android beschikbaar. Het stond al meteen in de market op de Android. Met de komende vrije dagen voor de boeg een mooi moment om weer eens te spelen!

Mooie zinnen in songteksten (1)

Dit is de eerste aflevering van een serie met zinnen of zinsneden in songteksten die mijn leven hebben beïnvloed of die om een andere reden een bijzonder plaats innemen in mijn leven.

Er zullen nogal wat liederen van Jethro Tull voorbij gaan komen, dat kan ik nu al zeggen, maar ik zal proberen er enigszins variatie in aan te brengen. Ik beloof niets.

De eerste zin:
He is not the kind you have to wind up on sundays (uit: Wind Up, van het album Aqualung (1971) van Jethro Tull)

De jonge jaren gaan vooraf aan de jaren waarin de wijsheid en het inzicht komt. Ik was misdienaar in de parochiekerk van Fatima in Tilburg. Niets bijzonders, dat waren er wel meer. Het grote voordeel was dat je wel eens uit de les weg moest omdat er een huwelijksmis of begrafenismis was. Altijd leuk om er even uit te zijn. Het avontuur van de begrafenismis was het ritje met de taxi, met meneer pastoor, naar het kerkhof. Wij hadden thuis geen auto en de taxi voor meneer pastoor was geen volkswagen Kever, maar hij kreeg een luxe taxi. De auto die me het meest is bijgebleven was een New Yorker. Een giga auto met elektrische ramen. Ik zweer het.

Het goedgelovige verdween in de loop van jaren zeventig en hoewel ik in de kerk de mis bleef dienen, taande mijn geloof. In 1976 leerde ik Jethro Tull kennen. Ik weet niet meer wanneer ik de LP Aqualung voor het eerst kocht, maar dit lied deed me de ogen openen. De zin "He is not the kind you have to wind up on sundays" kreeg door mijn jarenlange misdienaarschap een bijzondere lading en de strekking van het lied sloeg bij me in als een bom. Of God nou wel of niet bestond was in niet direct relevant, maar je hoefde je geloof niet op zondag een slinger te geven. Soms verwoordt een zin of een paar zinnen gedachten die je zelf maar niet helemaal op een rijtje krijgt.

Op mijn kamer had ik een Jezusbeeld, een staande figuur met uigestrekte armen, van metaal en die stond in een houten kapelletje. Op de voorkant van het dakje van het kapelletje plakte ik deze zin. Een persoonlijke revolutie.

In dit nummer zitten nog een een paar regels die me uit het hart gegrepen zijn en die ik probeer te volgen:
how do you dare tell me that I'm my Father's son
when that was just an accident of Birth.
I'd rather look around me compose a better song
'cause that's the honest measure of my worth.

Beoordeel mensen op wat ze presteren, of dat nou op professioneel of menselijk gebied is (of beiden) en niet op basis van afkomst of diploma's of uiterlijk...

Nog elke keer krijg ik kippenvel als ik het nummer hoor.

De eerste rijles van Anneke - 18!

Op haar 18de verjaardag had Anneke haar eerste rijles. Zij was wat sneller met regelen dan haar broer Ben die bijna vier maanden na zijn 18de verjaardag met lessen begon. Ben rijdt inmiddels anderhalf jaar en geniet er van.

Leuk om deze dag mee te maken met haar. Zenuwachtig over haar eerste rijles. Opzien tegen het meteen achter het stuur plaatsnemen en met een auto moeten rijden. Ze hoopt op droogoefenen. Maar daar is geen sprake van.

De rijinstructeur Henry, die ook Ben het autorijden heeft bijgebracht, ziet de spanning op haar gezicht. Maar hij heeft natuurlijk vaker met dat bijltje gekapt. Dus monstert hij haar even, vertelt nog dat hij Ben onlangs zag rijden in zijn oranje monster, en geeft Anneke de sleutels van de lesauto. Tja, er is geen ontkomen meer aan. Ze moet de auto in, de gordel om, de auto starten en gaan rijden!

Even een korte instructie in de auto en gassen baas! Heel voorzichtig draait ze de straat in en gaat op weg voor haar eerste kennismaking met het verkeer in Udenhout.

Van Ben zijn eerste rijles heb ik wel bewegend beeld, maar dat is slecht van kwaliteit, dus dat laat ik mooi op mijn computer staan. Anneke's eerste les is wel in beeld gebracht, dus daar kan iedereen naar kijken!



Er is nog wel een ander filmpje van Ben in actie als taxichauffeur voor zijn zus. Hij heeft ze al menigmaal weggebracht en vooral ook midden in de nacht ergens opgehaald.

Nog meer over motte's

Afgelopen week via archeonet tweets een verwijzing naar een project voor kinderen op de basisschool over motte's. Jazeker, de middeleeuwse burchtheuvels waar soms later echte kastelen ontstonden. Zoals het genoemde voorbeeld in Evergem-Ertveld in Vlaanderen. Via Google-Earth prachtig te zien.
Er is een hele website over het mottekasteel. Leuk filmpje ook als teaser om de plek te gaan bezoeken. Ik ben er door verleid en wil er zeker naar toe. Zou dat het kind in mij zijn? Of gewoon de nieuwsgierige snaak die wel eens op een motteburcht wil lopen. Een echte dan. Ik heb er wel eens een gezien, nagebouwd in Guedelon. Ook mooi hoor, maar op deze plek in België heeft er echt een gestaan.

Ik heb pas nog geblogd over dit onderwerp, maar deze verwijzing was voldoende om er opnieuw aandacht aan te besteden.
Er zijn nog meer van dit soort initiatieven, b.v. in Lütjenburg Duitsland, waarvan een prachtige fotoserie in Flickr te vinden is. Daar is een volledige reconstructie gaande met alle gebouwen die ook bij een dergelijke motteburcht horen.

Op het wensenlijstje!

Asperges uit Udenhout

Eergisteren zag ik op de Flickrpagina van Omroep Brabant dat ze bij onze aspergeboer in Udenhout foto's hadden gemaakt van de oogst, verwerking en verkoop van apserges. De overheerlijke aardbeien staan ook nog ergens op de foto. Van Iersel rulez!!

Het witte goud. Jummie!! :)