De Mariacongregatie was een kerkelijk goedgekeurde vereniging van leken met als doel de speciale verering van Maria
Ik heb drie draaginsignes in mijn bezit van deze congregatie, twee identieke, van jondere datum, en een van oudere datum. De neergang van de kerk is hier al een beetje zichtbaar.
Is de oude medaille nog van een soort bronzen legering, de nieuwere versies zijn van een heel licht metaal: aluminium.
Merkwaardig genoeg kan ik niets vinden op internet over de Maria Congregatie. Dat moet het gevolg zijn van het feit dat er blijkbaar een andere officiële naam was. De voorzijde van de medaille heeft als opschrift: Koningin, Beschermster, Moeder en op de keerzijde staat Maria Congregatie en de letters IHS. Die afkorting staat voor de eerste drie letters van de naam Jesus in het Grieks.
Voor de zesde keer liepen we op 13 mei jl. naar 's-Hertogenbosch en we houden daarmee een eeuwenoude traditie in stand. Het op bedevaart gaan is zo'n beetje net zo oud als de katholieke kerk. Onze Lieve Vrouw van Den Bosch is ons doel. Nou ja, zo serieus zijn we niet bij het geloof betrokken dat we daar werkelijk warm voor lopen. We vinden het leuk om samen de afstand te overbruggen en elk jaar groeit de motivatie om toch ook de terugreis te voet af te gaan leggen. Dan moeten we wel vroeger vertrekken om niet diep in de middag terug te keren.
Het was prachtig 's morgens vroeg met de damp die van het water opsteeg door de werking van de vroege zon. Beetje mystiek hoort bij een bedevaart!
Deze keer vertrokken we iets na 7 uur vanuit Oisterwijk. Dat betekent wel verder lopen dan bij het vertrek vanuit Udenhout, maar dat maakt uiteindelijk niet zoveel uit. We hebben ondertussen routine, zeker Joost en Petra die hardlopen over langere afstanden niet schuwen. Met de conditie zit het wel snor!
De aankomst in het Bossche Broek is altijd geruststellend. De te overbuggen afstand is dan te overzien en bovendien zien we dan het doel van de bedevaart opdoemen. Er moet dan nog wel even stevig doorgelopen worden, maar het leverde allemaal geen problemen op. Dit keer namen we het handpontje over de Dommel. Leuk om jezelf over het water naar de overkant te ratelen.
We kwamen iets na elven in Den Bosch aan. Het weer was nog steeds prachtig maar net iets te koud om op het terras te zitten. Bovendien was er niet zoveel plaats dus gingen we naar binnen om de traditionele chocoladebol van bakker De Groot te verorberen. Joost en ik zijn nog de enige twee die dat doen. De dames vinden um te groot. Die traditie gaat dus verloren!
Na de chocoladebol even bij ons Marie langs. Het was niet heel druk in de kerk, niet zoals ik me van de vorige jaren herinnerde. Wel nog even een paar gilden de vendelgroet zien brengen aan Maria in de kerk.
Bij gebrek aan een OV-chipkaart moeten we met de trein naar Tilburg en dan naar Oisterwijk. Treinkaartjes kun je nog gewoon kopen op de stations. De treinreis verliep voorspoedig. Op het station van Tilburg hebben we bij Breexz nog wat gedronken en daarna de trein naar Oisterwijk genomen. De traditie wil dat we daar dan nog gaan lunchen maar dat kwam er dit keer niet van. Het was al wat later en we hebben nog wel genoten bij Het Genieten aan de Lind. Daarna teruglopen naar de auto en naar Udenhout. Daar gaan de schoenen uit en kunnen de voeten even lekker uitdijen en dampen.
De weersvooruitzichten waren niet best, buien en bewolkt. Dat bracht enige onzekerheid in de wandelploeg. We gingen marchanderen over de begintijd. Startten we de andere keren vroeg in de ochtend, nu vertrokken we pas om 9 uur. Dat betekent meteen dat er meer verkeer op de weg is. Hinderlijk op sommige wegen.
De wandeling zelf ging van een leien dakje. Af en toe was er wat miezerregen, soms regende het wat harder maar over het algemeen was het droog. Soms brak er zelfs een bleek zonnetje door!
We liepen in een straf tempo en we liepen de ca. 18 km in ongeveer 3,5 uur. Na aankomst in Den Bosch aan de koffie met de echte Bossche Bol bij Silva Ducis.
We zaten binnen omdat het terras vanwege het weer niet de ideale plek was. Dat was anders. We waren er natuurlijk een stuk later, dus moesten we ook eerder weg. Wel een bezoek aan de St. Jan waar ik de foto van het Mariabeeld heb gemaakt. Het was erg rustig, dus ik had er alle ruimte en gelegenheid voor.
Normaal gesproken namen we dan de bus terug naar Oisterwijk om op het terras van café Koosje nog wat na te kaarten en vooral te tafelen. Daarna pas vertrokken we richting Udenhout om de dag af te sluiten.
Nu pakten we de trein naar Tilburg. Kinderen met rijbewijzen maakten de tocht naar Oisterwijk niet aantrekkelijk, aangezien we dan te voet weer naar Udenhout hadden moeten lopen. Na aankomst in Tilburg besloten we eerst, in de geest van de traditie, wat te drinken en een klein hapje te nuttigen, dit keer bij Hotel Central. Daarna met de bus terug naar Udenhout.
De 4de tocht verliep ondanks al deze wijzigingen als een zonnetje en we waren het er over eens dat we veel sneller hadden gelopen dan de vorige jaren en bovendien veel minder last hadden van pijntjes dan anders. De boetedoening was een stuk minder, maar het weer compenseerde dat weer een beetje.
In 2011 gaan we ons eerste lustrum volmaken. We hebben er nu al weer zin in :)
Afgelopen zondag was het weer zover: de jaarlijkse bedevaart naar Onze Lieve Vrouw van Den Bosch. Meimaand mariamaand. Dat zijn van die uitdrukkingen die kreeg ik met de paplepel ingegoten. De voettocht naar de St. Jan in Den Bosch waar het bewuste Mariabeeld staat is al een heel tijd oud. De naam Maria is afkomstig van het Romeinse Maia, en daar is de maand mei naar genoemd. In Tilburg hebben we de Hasseltse kapel, ook gewijd aan Maria, waar in mei veel Tilburgers naar toe gaan.
De bedevaart naar 's-Hertogenbosch is van een andere orde dan lopen of fietsen naar de Hasseltse kapel. Ik heb de voettocht naar Den Bosch in mijn tienerjaren ook een keer volbracht, zo'n beetje direct uit de kroeg met een aantal medekroeglopers waarvan er eentje overtuigd communist was. Om maar aan te geven dat sommige tradities niets met geloof te maken hebben, maar ook met samen onderweg zijn. Ik denk ook dat voor onze voorouders ter bedevaart gaan (Handel, Kevelaer e.d.) een manier was om zonder ouderlijk toezicht weg te zijn met mensen van beiderlei kunne. Het was niet alleen een diepgewortelde religieuze traditie, ook andere drijfveren speelden een rol. :-)
Hoe dan ook, drie jaar geleden zijn we begonnen om op een zondag in mei te gaan wandelen naar Den Bosch. Omdat dit het derde achtereenvolgende jaar is, mogen we spreken van een traditie volgens Joost, die ook meeliep. We lopen met ons vieren en door de gesprekken die vanzelf los komen gaat de tijd erg snel voorbij, sneller dan de kilometers die we afleggen. Deze keer zijn we vertrokken vanuit Oisterwijk en dat bleek toch een (veel) langere route te zijn dan vanuit Udenhout. We hebben zo'n 23 kilometer gelopen. Aan het eind wacht ons steeds weer de ononvertroffen Bossch bol (de enige echt van bakker De Groot) die we met smaak verorberen op het terras van Silva Ducis aan de Parade in Den Bosch, schuin tegen over de St. Jan.
Nadat we daar weer op adem zijn gekomen en onze voeten enige rust hebben gegund, gingen we even naar de kathedraal om een kaarsje op te steken bij het Mariabeeld. Vervolgens liepen we richting station om de bus terug naar Oisterwijk te pakken. Daar zijn we nog op het terras van Café Koosje gaan zitten en hebben onze late lunch gegeten in een heerlijk zonnetje. Voldaan en tevreden gingen we daarna naar huis om snel schoenen en sokken uit trekken en de schade op te nemen van de wandeling. Dat valt reuze mee en de herinnering aan weer een mooie dag vergoed alle pijntjes. Die gaan weer over.
