dinsdag 30 december 2008

Oud(e)jaarsavond - gebruik het goed!

Dit is een woord dat in deze tijd van het jaar regelmatig te horen valt: Oud(e)jaarsavond. De mensen die dit woord gebruiken, doen dat steevast met de bedoeling daarmee de avond van 31 december aan te duiden. Volgens het gebruik van het toevoegsel -avond in het Nederlands is dit volkomen onjuist.

In het Nederlands is het gebruikelijk om met het toevoegsel -avond de avond voor de dag aan te duiden: Vastenavond (de avond voor het begin van de vastenperiode), St. Nicolaasavond (5 december, terwijl de verjaardag van St. Nicolaas op 6 december valt), Kerstavond (de avond voor Kerstmis) en in vroeger tijden Meiavond (jawel: de avond van 30 april).

Zelfs wikipedia maakt geen melding van deze ongerijmdheid. Tsss. Zie je wel dat user generated content niet te vertrouwen is! :-)

De Engelstaligen (JAWEL) die maken die fout niet, zij spreken van New Years Eve. En gelijk hebben ze.

Dus mensen, volgend jaar spreken we van Nieuwjaarsavond als het over de avond van 31 december gaat. De avond van 30 december is dan Oud(e)jaarsavond.
Laten we het zuiver houden!

(dit bericht stond eerder op mijn oude weblog)

maandag 29 december 2008

North Sea Jazz - Rabih Abou-Khalil

Het is alweer enkele jaren geleden dat ik met de muziek van de in Libanon geboren Rabih Abou-Khalil in aanraking kwam. Puur toevallig liep ik tegen het eind van zijn optreden op het North Sea Jazz festival (toen nog in Den Haag) de zaal binnen en kon ternauwernood een plaatsje veroveren. Het was 2004 en ik bezocht NSJ voor het eerst.

Vervolgens ontspon zich voor mijn ogen een prachtig tafereel waarbij een groep mannen zichtbaar genoten van hun eigen prestatie. Altijd mooi als mensen plezier hebben in wat ze doen. Hij sprak ook rustig over zijn muziek en kondigde de nummers met gevoel voor humor aan. De onmiskenbare Arabische invloed in zijn muziek maakt het geheel voor mij bijzonder en aangezien ik een zwak heb voor die oosterse klanken was het snel bekeken. Deze muziek zou niet alleen mijn oren strelen bij NSJ, maar dat wilde ik vaker horen. Inmiddels is ook Youtube een vindplaats voor zijn muziek en het nummer dat hieronder staat is prachtig! Lees ook de humor in de titel... Ma muse m'amuse!

maandag 22 december 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (8)

Wat prettig dat de geest levend is en regelmatig allerlei oprispingen geeft die van pas komen, naast alle onbruikbare gedachten. In de afgelopen weken kwamen er op die manier weer nieuwe uitdrukkingen van mijn vader binnen.

Op weg naar Zwolle kwamen we langs een bord met de plaatsnaam Teuge. Daar is ook een vliegveld. Dat wist ik toevallig. Lian zat naast mij in de auto en toen ik de naam Teuge noemde, reageerde zij heel adrem: daar zit jouw vader. En inderdaad. Mijn vader gaf regelmatig als reactie: Ik ben teugen! Helaas was moeders wil wet ;-).

Als je toevallig een keer "tjonge jonge" zei (dat kwam vroeger vaker voor dan nu ;-) ) dan antwoordde mijn vader: Mijn gat staat in Dongen!.

Een tijdje geleden waren we een hele lijst boodschappen aan het verzamelen bij de "grote" Albert Heijn in Tilburg. De dag erop zou ons jaarlijkse familiediner plaatsvinden en allerlei lekkernijen verhuisden van de schappen in ons karretje. Het noemen van alle lekkere ingrediënten van een gerecht verleidde mijn vader altijd tot de opmerking: Zo kunde unne stront nog wel lekker maken!

zondag 21 december 2008

Dubbelzinnig noteboek

Vandaag in de NRC gelezen. Evelien Lohbeck maakt hele leuke animatiefilms. De in het artikel genoemde film Noteboek combineert een aantal van haar eerdere films en laat daardoor meteen zien hoe grappig het is om met behulp van oude media de nieuwe media te verbeelden.


Maar er zijn meer pareltjes zoals lichtval, een hele geestige woord-en beeldgrap.


Kijk op haar website, of op haar youtubekanaal.

Daar staat voor een minuut of twintig plezier online!

maandag 15 december 2008

Genealogische onmogelijkheid op muziek

Afgelopen zaterdagavond vierde ik mijn 50ste verjaardag. De broer van Lian, Ton, vormt samen met zijn vriend Ad een duo genaamd Ton & Tonnie. Zij maken liedjes met een knipoog en zingen die vol overgave, zichzelf begeleidend op gitaar en contrabas.

Het was een heel amusant intermezzo en natuurlijk moesten de aanwezige gasten meezingen. Dat deden ze eveneens met overgave. Een klassiek duel tussen de meisjes en de jongens. Door de laatste glansrijk gewonnen, maar dat kan ook niet anders met een gerenommeerde schreeuwlelijk in de gelederen!

In 2006 blogde ik al over een oorspronkelijk engelstalig lied dat een zeer gecompliceerde familieverhouding beschrijft. Ik ben er niet in geslaagd om een Nederlandstalige versie van het lied te vinden en dus vroeg ik aan Ton en Tonnie om het de muziek en de tekst aan de slag te gaan. De release van dit oude nummer in een nieuw jasje was eergisteren! Helaas niet live ten gehore gebracht, maar ik beschik nu wel over een digitale versie. Die wil ik graag delen met de rest van de wereld.
Aanvankelijk had ik de mp3 bij putfile.com online staan. Maar dat bestaat niet meer. Nu (2011) heb ik er maar een filmpje van gemaakt en op YouTube geplaatst. Voordeel is dat de tekst meteen zichtbaar is. Nadeel: nogal saai om naar te kijken :)

Ton & Tonnie hebben de muziek opnieuw gearrangeerd.
Mijn dank gaat uit naar Dolf Hell die de bladmuziek en tekst naar mij opstuurde.
Originele tekst en muziek van Dwight Latham en Moe Jaffe. De Nederlandse bewerking waar deze versie van afgeleid is komt van Max Tailleur en Theo Uden Masman.

zaterdag 13 december 2008

maandag 8 december 2008

Koninklijke onderscheiding (geheim...)

Mijn oma van vaderskant heette Elisabeth Maria Matthea Hovers. Zij was geboren in 1881. Zij had een broer genaamd Antonius Hovers. Deze broer, een oom van mijn vader dus, was een hele handige man die technisch goed onderlegd was. Hij was de grondlegger van het later behoorlijke grote bedrijf Hovers Constructie.

Hij ontving voor zijn verdienste een koninklijke onderscheiding. Na zijn overlijden zou die ingeleverd moeten worden, maar dat is niet gebeurd. Hij kwam in mijn handen, samen met het diploma en foto's van de uitreiking door burgemeester Van Voorst tot Voorst.
Mijn oud-oom was niet onbemiddeld door zijn succesvolle onderneming en heeft dan ook als slachtoffer van zijn tijd een Bijbelse reis gemaakt naar het heilige land en ook naar Egypte. Prachtige foto's zijn daarvan nog het bewijs.
Hij ontving ook van de paus nog de orde Pro Ecclesia et Pontifice.


Created with Admarket's flickrSLiDR.

zaterdag 6 december 2008

Sinterklaas!

Een oude Sint. Je ziet het aan de kleren... Hier staan mijn oma de Brouwer-Hovers en haar broer Toon Hovers naast de Sint.

6 December vroeg in de morgen naar beneden sluipen en kijken op de tafel... in de huiskamer... vlak voor de kolenkachel. Verder geen vragen stellen. Kijken wat er voor jou op tafel stond! Ik was het nakomertje dus mijn broer en zus hebben het spelletje jarenlang meegespeeld. En zo hoort het ook.

Nu is het nog steeds leuk. De pepernoten liggen wel heel vroeg in de winkel en hetzelfde geldt voor chocoladeletters. Ik beheers me altijd een aantal weken, maar ergens in oktober dan is de drang te sterk geworden en schaf ik én pepernoten én chocoladeletters aan. Wel puur hè. Niet dat slappe melkgedoe.

Sinterklaas moet blijven en daar heb ik geen Rita Verdonk of partijprogramma voor nodig. Daar zorg ik namelijk zelf voor!

maandag 1 december 2008

Mijn oom de schilder (2)

In een vorige post heb ik verteld over mijn heeroom de schilder.
Hier de drie tekeningen waarvan ik denk of weet dat mijn heeroom ze geschilderd en getekend heeft.
De eerste is een portret van zijn zus Regine. Regine de Brouwer is geboren op 21 januari 1907 in Tilburg en was de oudste zus van mijn heeroom. Zij was het oudste kind, mijn heeroom de tweede.
Zij heeft twee keer in een sanatorium gelegen vanwege tuberculose. Dit portret heeft hij gesigneerd en gedateerd rechtsonder, 18 januari 1930. Dat kan betekenen dat hij het voor haar verjaardag heeft gemaakt. Zij werd toen 23 jaar. Mogelijk was dat in die tijd nog de mijlpaal voor het bereiken van de wettelijke volwassenheid.
Het portret is ingelijst door de firma Jos van Santvoort, meubelmakerij, gevestigd op de Markt in Tilburg.

De nevenstaande tekening is niet gesigneerd en daarom kan ik niet met zekerheid zeggen dat mijn heeroom die gemaakt heeft. Het is echter een tekening die daar alle kenmerken van heeft, zowel de stijl als het feit dat de afwerking niet helemaal fijntjes is. Als je het origineel bekijkt zie je duidelijk dat het een amateurtekening is.
De tekening is ingelijst door het bekende bedrijf Van Erp-Broekhans dat toen nog in de Heuvelstraat zat, naast de huidige V&D. Nu is het te vinden in de Willem-II-straat.

De derde tekening is een stuk kleiner van formaat en zit in een fraaie lijst met een houten passe-partout. De beeltenis lijkt een variant van Maria en kindje Jezus. Ook deze tekening is niet gesigneerd of gedateerd. Mogelijk dat het verwijderen van de lijst duidelijkheid zou kunnen geven, maar dat zou ook schade aan de originele lijst en achterkant toebrengen. Misschien later een keer...

donderdag 27 november 2008

Jezelf terugzien en horen online

Vandaag was het zover. Eén van de twee presentaties die ik afgelopen 27 oktober heb gegeven tijdens de studiedag Archief 2.0 - over verandering gesproken, staat online. Voor een goede community is dat misschien niet zo heel bijzonder, maar dat wij het voor elkaar hebben gekregen, met de hulp van onze Vlaamse collega's, vind ik nog steeds heel bijzonder. Menig professionele organisatie krijgt het niet voor elkaar. En allemaal liefdewerk oud papier, een heleboel goede wil en slim gebruik maken van de mogelijkheden online.

Jezelf terugzien op foto's kan al confronterend zijn, maar met bewegend beeld (niet te veel) en vooral bijna 30 minuten stem... dat is ook niet mis. En wat valt dan op: teveel euh, dialect en soms kromme zinnen.
Het eindoordeel is gelukkig goed. Zowel de bezoekers aan de studiedag als ik, mezelf nu terughorend, waren tevreden.

Het leuke van deze vorm van directe feedback is wel, dat ik nu mezelf kan verbeteren in mijn presentaties.

.


Er zijn ook nog foto's te zien van deze studiedag op Flickr, de presentaties op slideshare en de overige video's op Vimeo. En natuurlijk de community zelf: Archief 2.0!

maandag 24 november 2008

Hobby en verslaving

Sinds 2002 ben ik bezig om een reconstructie te maken van het grondbezit van mijn woonplaats Udenhout in de middeleeuwen.
Dit onderzoek houdt het midden tussen een hobby en een studie. Door mijn werk heb ik makkelijk toegang tot de bronnen, ken ik de bronnen en kan ik ze lezen. Dat is een groot voordeel.
Udenhout behoorde vanouds tot Oisterwijk. Oisterwijk was een vrijheid. Dat betekende dat het rechtstreeks onder de hertog van Brabant viel en geen eigen lokale heer had. Het grote voordeel daarvan was dat veel gronden in handen waren van allerlei particulieren die hun kapitaal o.a. belegden in grond. De middeleeuwse eigenaren van de hoeven in Udenhout vinden we dan ook overal in Brabant terug. Voor hun zieleheil namen deze heren vaak hun toevlucht tot schenkingen aan kerkelijke instellingen. Omdat Udenhout en de hele meierij van 's-Hertogenbosch gericht was op de hoofdplaats, kregen kerkelijke instellingen in die stad de schenkingen.
Voor mijn onderzoek is dat een groot voordeel aangezien die archieven over het algemeen heel goed bewaard zijn. Bovendien vind je daar ook nog bijzonderheden terug over de boerderijen en landerijen die je bij particulieren zelden tegenkomt.

Ik verwerk al deze gegevens in een computerprogramma genaamd Haza-21. Daar kan ik per perceel aangegeven wie de opeenvolgende eigenaars zijn en ik kan tevens alle mutaties in grootte, bewoning e.d. visueel maken. Daardoor krijgt dit bestand behalve een 2-dimensionale weergave een 3-dimensionale diepte. De genealogische gegevens zijn onmisbaar voor dit onderzoek. Genealogie als hulpwetenschap heeft zich al vaker bewezen.
Op basis van de transporten en erfdelingen moet ik percelen aan eigenaren toekennen. Dat gebeurt vaak op basis van de belendingen die netjes genoemd staan in de akten. Deze akten staan opgeschreven in het schepenprotocol van Oisterwijk (dat bewaard is vanaf 1418) en van 's-Hertogenbosch (dat bewaard is vanaf 1367). Die bronnenrijkdom maakt het werk ontzettend omvangrijk en langdurig. De lange adem... De andere kant van deze uitputtingsslag is een beloning in de vorm van de reconstructie van Udenhout in de 15de en misschien wel 14de eeuw.
Het is een enorme puzzel om dat voor duizenden percelen uit elkaar te houden en in elkaar te schuiven. Maar dat is dan ook meteen de aardigheid ervan. Het resultaat levert prachtige kaarten op van Udenhout in alle eeuwen.


Ik kan nog jaaaaren vooruit!

(bovenste kaart geeft de eigenaren in 1833 weer, de onderste de eigenaren in 1675. Wat het meest opvalt is dat er minder kleuren zijn, dus minder eigenaren en daardoor grotere boerenbedrijven per eigenaar. Als je op de kaart klikt krijg je een veel grotere versie waar b.v. ook verschillen in bewoning zichtbaar worden.)

zondag 23 november 2008

Sneeuw!

Het blijft het mooiste onderdeel van de winter: sneeuw. Vandaag was het weer zover...
Soms moet je er maanden op wachten maar dit jaar slaat november opnieuw hard toe, net als in 2005 toen op vrijdagmiddag 25 november heel Nederland vastliep in de sneeuw. Aangezien het nu zondag is, zal dat wel meevallen, maar ik zie de ellende voor morgenvroeg alweer opdoemen...
De maandagochtendfiles zijn toch al omvangrijk genoeg, maar als deze sneeuw niet is weggewerkt of erger nog, wordt aangevuld, dan zal het leed niet te overzien zijn.

Ondanks het bovenstaande gezever, is sneeuw mooi. Vooral als je omhoog kijkt naar de witte dwarrelwereld die op je neerdaalt.
Als het sneeuwen stopt is alles egaal wit, zeker aan de achterkant, in de tuin, totdat de eerste vogels weer landen en huppend hun sporen achterlaten.
Inmiddels zijn de grote vlokken kleiner geworden. Maar het sneeuwt nog! 5 Centimeter is de verwachting... Lamakomuh!



In de duinen hier vlakbij zullen de eerste sleden in de sneeuw worden geplaatst en misschien komen de eerste langlaufers hun latten onderbinden. Winter is mooi!

Nou nog vorst en een dichtgevroren kanaal en Piushaven :-)

Update:
Na een paar uur sneeuwen druppelt het nog na en is het landschap veranderd in een Brave White World.

dinsdag 18 november 2008

Google Images: nieuwe toevoeging van de Life collectie

Je hebt van die dagen dat er van alles voorbij komt en je hebt er wat aan of je doet er wat mee.

Vandaag las ik op het Archiefforum:
Het gigantische fotoarchief van tijdschrift LIFE (1750-heden) is vanaf heden doorzoekbaar d.m.v. Google Image Search.

So what... even kijken, zoeken op Tilburg... geen treffers... Bummer!

Maar een zoektocht naar foto's van Jethro Tull levert een prachtige serie op uit 1970 van een harige, slecht geklede, Aqualung-like, grimasproducerende Ian Anderson. Fotogeniek als altijd...

Wat houd ik van die kerel!

http://images.google.com/images?q=Jethro+Tull+source%3Alife

maandag 17 november 2008

Mijn oom de schilder (1)

Zoals het een goede Brabantse en katholieke familie betaamt telde onze familie een Heeroom. De priester en missionaris. In het dagelijks leven heette hij Mathieu, of kortweg Thieu. Mijn vader had een zwak voor zijn heerbroer heb ik later gehoord. Helaas overleed deze man tamelijk jong waardoor ik hem nauwelijks heb gekend. Mijn opa en oma waren blijkbaar streng gelovig (hen heb ik ook nauwelijks gekend) en waardeerden de keuze van hun oudste zoon zeer.
Doordat drie van zijn zusters ongehuwd bleven en deels hun tijd besteedden aan missiewerk en het in contact blijven met hun broer, heb ik nogal wat materiaal in handen gekregen van mijn heeroom.



Het meest opmerkelijk daarvan zijn de schilderijen en tekeningen die hij heeft gemaakt. Er is ook een foto van hem voor de ezel met de kwast in de hand. Het schilderij waar hij mee bezig is heb ik helaas niet in bezit. Maar de stijl die daar te herkennen is zie ik terug in een schilderij dat ik wel bezit en wat onze hal opsiert. Het lijkt op wat de stijl van Jan Toorop in zijn werk met symbolisme. Dat is te verklaren omdat mijn oom Thieu het penseel hanteerde in de tijd dat hij studeerde voor priester en missionaris in de jaren 20 en 30. Zijn priesterwijding was op 10 augustus 1934. Hij vertrok een jaar later (11 oktober 1935) naar de Nederlandse missie op Nieuw Guinea.

Het is grappig te zien dat hij tijdens zijn priesteropleiding een keurig geschoren gezicht had en bij zijn vertrek naar de missie begon met de beroemde missionarisbaard!
Door het uitbreken van de Tweede wereldoorlog kon hij niet terug naar Nederland en heeft de oorlogsjaren doorgebracht in Australië.


Zijn neef Wim van de Plas, een kunstschilder, heeft in 1956 een portret van hem geschilderd wat door de familie in afgrijzen in ontvangst is genomen. Men vond het namelijk lelijk. Ik vind het wel mooi en heb het gewoon in de huiskamer hangen. Overigens is dat niet zonder tegenstribbelen gebeurd :-).

maandag 10 november 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (7)

Soms komen er weer nieuwe binnendrijven... Na aflevering 6 dacht ik dat ik er was... gisteren tijdens een etentje kwamen er nog twee bij me op.

Tijdens het eten kon mijn vader mijn moeder gruwelijk over de zeik helpen met een uitdrukking die hij zo nu en dan te berde bracht.
Hij liet er zich op voorstaan dat hij in extreme omstandigheden toch kon eten. Dat illustreerde hij dan door te zeggen: Ze mogen hier naast mijn bord gaan zitten schijten, zolang ze maar niet spatten.
Mijn moeder stopte acuut met eten en sprak met afschuw in haar stem: Jesses Martin! Haar levendige fantasie maakte eten enkele minuten onmogelijk, en mijn vader lachte triomfantelijk. Echtparen...

Een schuine mop vertellen dat gebeurde af en toe en mijn ouders konden er smakelijk om lachen. Zelf vertelden ze die maar zelden, maar er waren ooms genoeg die van wanten wisten.
Wanneer de grenzen van de betamelijkheid werden overschreden, of dat nou met humor, met kleding of op de televisie was, dan kwam er steevast uit mijn vaders mond: ut mag wel ruuken mar nie stinken.

Drie jaar webloggen

Mijn weblog viert vandaag feest! Drie jaar geleden, op de dag af, typte ik mijn eerste woorden op het domein duul.web-log.nl. Inmiddels ben ik weg bij web-log.nl vanwege te beperkte mogelijkheden. In Blogger (daar begon ik op 27 november 2007) kan ik naar hartelust mijn gang gaan, en dat doe ik dan ook.
De DE(N) conferentie van november 2005 was de aanleiding om de stap te zetten.
Het heeft er wel een paar keer om gespannen of ik wel genoeg doorzettingsvermogen had om een weblog vol te houden. Ik begon heel fanatiek met 7 posts in november 2005. Zelfs drie op één dag. Kortzichtig natuurlijk... Als ik nu drie posts schrijf, dan spreid ik die mooi over 3 weken uit! Tenzij ze actueel zijn, dan kan dat natuurlijk niet.
Daarna volgde twee hele lange posts in maart 2006. Na 7 maanden stilte dan weer drie maanden (oktober-december) fanatiek, om vervolgens in mei 2007 een echte consistente reeks te beginnen.
Ik ben er in gegroeid.

Er verschijnen vandaag twee posts van mij, omdat ik dit jubileum niet tijdig in beeld had. Zo vier ik dat dan maar!

Kijken hoe lang ik het volhoud!

maandag 3 november 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (6)

Dit is de laatste uit deze serie.

Hoewel mijn vader een geboren optimist was en altijd de zon in het water zag schijnen en met een lach door het leven ging, was hij niet ongevoelig voor de keerzijde: Ge wordt geleefd.

Hij was zelden ziek. Maar als de griep hem te pakken had, dan was hij ook echt ziek. Mensen die tegen hem zeiden dat hij een lelijk hoestje had diende hij meteen van repliek: Als je lelijk bent, kunde nie knap hoesten.

Één van zijn toppers sprak hij tegen zeurpieten die niet snel ophielden met zeuren, of als hij een antwoord verwachtte dat hij al kende: Mond dicht of ik spring erin.

Mijn moeder, die zichzelf redelijk hoog had zitten, was ook erg explosief en kon behoorlijk vloeken. Mijn vader zei altijd als ze de naaimachine pakte: Dadelijk roept ze alle heiligen uit de hemel.
Als ze op een ander moment even het decorum verloor zei hij: D'r valt een dame uit de koets.

Als zoon van een slager in het centrum van de stad, vond zijn vader flink wat klanten in de bovenste laag van de Tilburgse bevolking. Daar had hij niet zo'n hoge dunk van. Op het gebied van rekeningen betalen waren ze namelijk niet zo snel. Dat soort mensen kon hij mooi typeren: Van boven bont en van onderen stront. Uiterlijke schijn.

zaterdag 1 november 2008

Zomertijd - wintertijd

Zomertijd.

Ik zie er het nut wel van in hoor, maar ik wordt er altijd vervelend van... Op de een of andere manier wil mijn biologisch systeem niet meteen in de juiste pas lopen. Dat resulteert steevast in een aantal dagen tot weken van een vreemd soort ongesteldheid die het midden houdt tussen ziek zijn en moe. Lamlendig soms, dat onbestemde gevoel dat er iets is, maar wat is dat toch ook al weer.
Oh ja, die stomme klok is weer een uur vooruit gegaan. Een uur broodnodige slaap is mij ontnomen ten koste van de economie!

En zes maanden later hetzelfde liedje, maar dan omgekeerd. Het resultaat is hetzelfde. Ik ga gewoon om dezelfde tijd naar bed als anders, maar nu is dat één uur later. En aangezien mijn reguliere bedtijd tussen half 1 en 1 uur ligt kan dat fnuikend zijn als de volgende ochtend de wekker gewoon in het nieuwe ritme mij tot de orde roept. Dat laatste vond afgelopen zaterdag plaats...
Dat betekent dat ik dagenlang mijn vrolijke zelf moet veinzen voordat ik weer echt mijzelf ben...

donderdag 30 oktober 2008

Jethro Tull in Zwolle

Gisteravond was het weer zover! Jethro Tull trad op in Nederland. Dit keer in de IJsselhallen in Zwolle. Zo kom je nog eens ergens als Tullfan.

Het blijft een bijzondere gebeurtenis ook al is dit misschien al de 40ste keer dat ik ze zie optreden. Dat begon ooit in 1976, in Ahoy Rotterdam. De leeftijd van de heren Tull laat een rock & roll optreden niet meer toe. De stem van Ian Anderson is sinds een jaar of 15 danig afgez(w)akt en de mooie hikkende verlengingen van teksten zijn daardoor verworden tot herinneringen.

Dat alles laat onverlet dat de muziek die ze laten horen, nog steeds ongekend is. De composities zijn weergaloos en de uitvoering dito. Gisteravond was daarvan weer een prachtig voorbeeld. Als je de verschillende instrumentalisten (met name de bas, fluit en leadgitaar) een tijdje volgt gedurende het concert kun je zien én horen dat er weinig sprake is van recht-toe-recht-aan spel. Het blijft nuanceren, bijzondere loopjes, niet prominent, maar bij voortduring op de achtergrond. De complexiteit van de meeste nummers is soms nauwelijks te horen maar des te beter te zien. Wat een genot!

Overigens zat er wel een dipje in wat mij betreft. My God en Budapest bleven wat onder de maat. My God is al jaren een zorgenkind dat niet goed uit de verf komt.
Er waren wel een paar nieuwe pareltjes te bewonderen: Rocks on the Road (ik kende de tekst nog maar amper...) en A Song for Jeffrey. De oudjes deden het zowiezo goed, lekker stevige uitvoeringen van Nothing is Easy en A New Day Yesterday mochten er wezen.

Ik ga de volgende keer weer onder het motto: elke keer kan de laatste zijn! En die wil ik voor geen goud missen :-)

maandag 27 oktober 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (5)

De voor de hand liggende grappen ging mijn vader niet uit de weg. Vroeger zei men, als er genoeg gegeten was: ik heb mijn contentement. Oftwel, ik ben tevreden (content). Mijn vader vervormde dat tot: ik heb mijn kont en mijn pens vol.

Hij had ook regelmatig in de zon ge(z)(sch)eten. Die scheen in die tijd nog vaker ;-).

Een familiekwaal: nogal flink zweten. Dat werd een verbastering van een moeilijk woord en het gewone woord daarvoor: ik transpizweet.

Op het punt van weggaan zei hij: Jongens, we kunnen ver(t)rekken!

maandag 20 oktober 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (4)

Mijn vader was een fanatiek voetballiefhebber. Hij voetbalde zelf al jong zoals te zien is op deze foto. Later speelde hij bij Willem II Op de achterkant schreef hij in zijn kinderhandschrift: de straatvoetbalclub. Die straat was waarschijnlijk de Tuinstraat waar zijn ouders een slagerij hadden op de hoek met de Telefoonstraat. Hij was één van de weinige vaders die regelmatig mijn matige voetbalprestaties kwam bekijken op de zaterdagmiddag. Mijn spreekwoordelijke luiheid was vaak onderwerp van gesprek. Maar ook mijn broer, die bij de top van Nederland honkbalde, kreeg kritiek op zijn spel. Het zat in de man.

Hij stak zijn opmerkingen niet onder stoelen of banken. Standaard waren de volgende uitdrukkingen. Bij doelpunten hoorden wij hem zeggen: Keeper blijf in je goal! Als oud-keeper ergerde hij zich mateloos aan het uitlopen van keepers. Het argument, dat een keeper daarmee zijn doel verkleind, daar wilde hij niet aan.
Natuurlijk was ook het salaris van de voetballers een doorn in zijn oog: D'r staat voor miljoenen in het veld, mar voetballen!!??!!
De beste voetballer ter wereld was Johan Cruijff. Daar dacht mijn vader anders over: Cruijff? Mijn neus uit!

maandag 13 oktober 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (3)

Een typisch Tilburgse uitdrukking die mijn vader zeer regelmatig te berde bracht was het prachtig allitererende: As ut is dè-t is, dan fiste me. Want feesten daar hield hij van. Mijn moeder ook trouwens. Na een feestje, maar ook na een vakantie, was uiteindelijk het oordeel over het eten doorslaggevend voor wat betreft het succes.

Een toost die hij vaak uitsprak, het glas heffend: Op de nuwe deken, dun ouwe was ok unne goeie . Proost!

Na een gesprek van enig niveau, waar menig wereldprobleem (of lokaal probleem, dat maakte niet zo veel uit) zo goed als opgelost was, zei hij: wè zèn we toch wès war.

Zomaar ineens kon hij zeggen: Ik schiet oe dood meej munne zakdoek!

(mijn vader zit links met sjaal, midden Jo Zegveld en rechts Jo Heijnen)

vrijdag 10 oktober 2008

Krijgt Marx gelijk?

Tijdens mijn studententijd heb ik een korte inleiding op de politieke economie gevolgd. In een kleine club geestverwanten. Hoewel, ik was geen goede leerling, want het collectieve en vooral de teruggang naar het idyllische buitenleven waarin iedereen voor zichzelf produceert, daar zag ik geen brood in. Ik wil nog net geloven dat de mens van nature goed kan zijn, maar dat de mens stappen terug wilde zetten op het pad van het materialisme, daar geloofde ik niet in. Waarschijnlijk omdat ik daar zelf niet toe bereid zou zijn.
Maar goed, ik was wel geörienteerd op de linkse gedachte dat kapitalisme niets goeds zou voortbrengen.
De afgelopen 30 jaar bleek daar weinig van. Natuurlijk was er de gewone fluctuatie van goede jaren en slechte jaren, groei en verval en hebben wij een constante groep politieke leiders gehad die als goed calvinist vond dat teveel uitgeven niet goed is. Bezuinigen dus!
Het was zelfs nog erger! De spierballenpolitiek van de USA wierp vruchten af en de communistische USSR hield de race niet vol. Glasnost en perestrojka riep Gorbatsjov bij voortduring. Net zolang totdat genoeg mensen er in gingen geloven en in 1989 viel de Muur in Berlijn. Duitsland werd één en het communistische gevaar dat ons jarenlang als een zwaard van Damocles boven het hoofd werd gehouden, bleek een roestig stuk ijzer. De nieuwe vijand was snel gevonden: de Islam.
Natuurlijk heeft het pacifisme en verzet tegen de voortdurende bewapening een belangrijke rol gespeeld al was het alleen maar om te laten zien dat het we niet met alles eens zijn. Niet alles wat de politiek beslist kan op draagvlak rekenen.
Het kapitalisme overwon en de vijfjarenplaneconomiën van Oost-Europa gingen om. Consumeren gingen ze en ze ondervonden ook de keerzijde van het kapitalisme: werkeloosheid en defaitisme zonder baan en inkomen.
Het opportunisme won terrein. Zonder een tegenwicht kon het kapitalisme zich de wereldmacht toeëigenen. In toenemende mate kwam er geloof in "de markt". De zelfregulerende markt die met name in de USA als heilig dogma gold, nam langzaam bezit van de rest van de wereld. Verzelfstandiging en privatisering waren de nieuwe toverwoorden die efficiency en prijscontrole beloofden.
Het pakte anders uit. De waarschuwing van de dotcom-crisis in 2001 was blijkbaar niet duidelijk genoeg. De ongebreidelde groei van luchtkastelen via aandelenhandel, hypotheekzwendel en de privatiseringsdrang culmineerde in exorbitante salarissen voor de captains of industry, die daar eigenlijk nauwelijks iets voor hoefden te presteren. Althans, niet een prestatie die in verhouding stond met hun beloning. Hun jarenlange geldhonger is natuurlijk niet de oorzaak van de kredietcrisis of de hypotheekcrisis, maar zij staat wel model voor de schijnbaar ongecontroleerde (zelf)verrijking.
Nu moet het belastinggeld van de mensen die gewoon elke dag hun werk doen, zonder uitzonderlijke beloning of het verlangen daarnaar, de economie tot rust brengen. Het kapitalisme is failliet. De overheden smijten met miljarden alsof ze er al jaren voor gespaard hebben. Maar dat is niet zo. Zij halen hun geld ook bij banken en instellingen die ze met hun nieuwe handelen zelf beschermen. Een merkwaardige vicieuze cirkel.

Als de menselijke maat uit het oog raakt, dan gaat het onherroepelijk een keer mis. Niemand verdient het om meerdere miljoenen per jaar te verdienen. Volkomen onnodig om een gelukkig en bevredigend leven te leiden. Laat meer mensen de voordelen proeven, schrap de extreme beloningssystemen, verdeel de rijkdom.
Niet op de ouderwetse manier. Verschillen mogen best bestaan. Maar een maximumsalaris van 1.000.000 euro per jaar is meer dan genoeg. Daarboven room je 100% af. Kun je mooi gebruiken om de schulden die nu ontstaan, de tekorten op de begrotingen, af te lossen.

Karl Marx heeft gelijk. Als je het kapitalisme niet controleert en begrenst, dan is het alleen maar goed voor een kleine groep mensen en mag de rest de brokstukken bij elkaar rapen en proberen daar een bestaan van op te bouwen.

maandag 6 oktober 2008

Uitdrukkingen van mijn vader (2)


Mijn ouders kaarten veel. Rikken was hun spel. Steevast als iemand een harten meevroeg zei mijn vader: "Harten hebben alle mensen". En bij schoppen was het in onvervalst Tilburgs dialect: "die hee unne hond nog nie gère".

Dan waren er de citaten waarvan de herkomst dubieus was. Ik vermoed dat ze afkomstig zijn uit opera's of sketches. De Duitse televisie stond veel aan bij gebrek aan fatsoenlijke programma's. En soms klonk dan ineens, zo maar uit het niets: "Ach du lieber Heinrich, als es abend wäre."

En wat te denken van het merkwaardige: "Haha, lachte de graaf in het Spaans." Door de juiste timing was dat altijd een vrolijke onderbreking van wat het ook was waar je mee bezig was.

maandag 29 september 2008

A. Roland Holst - Deirdre en de zonen van Usnach

Een boek uit de oude doos. Herlezen naar aanleiding van het boek over de Kelten dat ik enkel weken eerder las. Het is een apart boek in de manier waarin dingen beschreven worden. Vreemde combinaties van woorden die heel erg archaïsch aandoen, en helemaal niet klinken als Oud-Nederlands. Het is een taal die de onze niet is. Dat moet dan de interpretatie zijn die Roland-Holst voor zichzelf heeft gemaakt van hoe hij dacht dat de Keltische stammen hun verhalen vertelden. Citaat: "Zij stonden achter de rennende paarden uit de wervelende wagens overeind, houdend de lange, rukkende tomen in hogen greep."
En wat te denken van: "Fergus was verrezen in deinzende ontzetting." Je voelt aan de woorden dat we hier te maken hebben met mythische geweldenaren.
Het is bekend dat zij veel aandacht schonken aan de rol van de natuur, natuurkrachten en bovennatuurlijke krachten. Dat komt prachtig terug in dit verhaal. Als Deirdre aan het eind zich overgeeft aan wat komen gaat schrijft Roland-Holst: "Ver hoorde zij hen, ver vanuit lichtheden achter wind en tijd, daar zongen zij, een zilveren zingen, als kwamen daar blijder werelden in zicht - en het hield aan, in al ijler jubelingen verdwijnende."

Een heel bijzonder boekje. Een vreemde taalgebruik dat prima past bij de sfeer van het verhaal. Het is een kort verhaal en daardoor is het makkelijk vol te houden om zo'n vreemde taal te lezen. Of ik dat 250 pagina's lang had volgehouden...

zaterdag 27 september 2008

Treintjes...

Op deze foto ben ik vijf jaar oud. Ik herinner me het moment van de foto niet direct, maar wel het kleed waar de trein op rijdt. Dat was om mijn tere knietjes niet te veel pijn te laten doen!
Treinen... ik ben er altijd gek op geweest. Dit was waarschijnlijk het eerste exemplaar. Helemaal van ijzer. Opdraaien en rondjes rijden. De rails waren fors en het in elkaar steken van de afzonderlijke stukken kon pijnlijk zijn. Mijn kleine verzameling autootjes liggen nonchalant op het kleed. Als je goed kijkt zie je dat de doos op de achtergrond als tunnel diende. Links nog een doos, waar de trein waarschijnlijk in opgeruimd lag, van de Spar. Wat een nostalgie op een prachtige foto uit 1964.
Ik vond nog een afbeelding van een hele doos waar deze trein duidelijk herkenbaar is.


De foto is er een uit een serie die ook beelden uit de winter van 1963/1964 met iglo laat zien, een vakantie in Rotterdam met kennissen en beelden van de plaats achter ons huis.
Mijn neef Ruud de Brouwer heeft ze voor mij gedigitaliseerd vanaf de beschadigde negatieven. Geweldig materiaal!

Hier ben ik wederom op de knieën bezig met het in elkaar zetten van mijn Lego-trein. Die kreeg ik ter gelegenheid van mijn eerste communie. Er was niet veel ruimte in dat huis aan de Wethouder Kerstenstraat. Ik weet zeker dat ik die trein 's avonds weer moest opruimen, eerste communie of niet.

Later kwam de electrische Fleischmann-trein. Die staat nog steeds in dozen in een speciale kast op zolder...

dinsdag 23 september 2008

Uitdrukkingen van mijn vader

23 september 1917 is de dag dat mijn vader is geboren. Hij is inmiddels al bijna 3 jaar geleden overleden. Tijdens zijn leven gebruikte hij een heleboel uitdrukkingen/gezegden die bij mij nog steeds een glimlach op de lippen toveren. Gewoon hele leuke manieren om ongenoegens te uiten. Voor allerlei gelegenheden. Maar ook om iets te zeggen te hebben. Niet dat je er verder wat mee kon als luisteraar, want het waren statements die verder geen commentaar verdroegen. Sommige daarvan zijn running gags geworden voor Lian en mij. Andere vind alleen ik leuk om te gebruiken.

Bij het 50-jarig huwelijk van mijn ouders hebben we een heleboel van die uitdrukkingen verwerkt in een soort van liedje, litanie eigenlijk. Het lijkt me leuk om de uitdrukkingen, en de verklaring die ik er aan geef, in een aantal volgende posts hier te publiceren. Het heeft niets met eerbetoon te maken, want het zijn niet zozeer zijn verzinsels als wel de manier waarop hij ze gedurende zijn hele leven heeft gebruikt.

En zo zie je ook dat herhaling grote impact heeft: ik ken ze allemaal en ik gebruik er ook een heleboel van, al is het alleen maar om de lol die ik daaraan beleef.

Taal is leuk!

maandag 15 september 2008

David Bellingham - De Kelten : mythologie en cultuur

Dit is een prachtig vormgegeven boek dat voorbij gaat aan de hype rondom de Kelten, maar natuurlijk door het tijdstip van verschijnen er wel dankbaar van profiteert. Geen standaard verhalen, de echte sagen en legenden met Keltische roots, prachtige foto's van Keltische restanten. In het juiste perspectief: dé Kelten hebben nooit bestaan, het was een culturele overeenkomst tussen verschillende volkeren

De koning Arthur legende, Tristan en Isolde en de legendarische Cúchulainn in onnavolgbare mystieke taal en wezensvreemde beschrijvingen. Ik voel me daar overigens niet helemaal bij thuis, maar van de andere kant geeft het een gevoel van authenticiteit dat ik wel zoek in cultuuruitingen. Niet helemaal vervlakt om het makkelijker consumeerbaar te maken.

De verhalen in dit boek brachten mij weer terug van Deirdre en de zonen van Usnach van de hand van A. Roland-Holst. Ooit in een ver middelbare school verleden gelezen en nu ga ik dat opnieuw ontdekken!

Prachtig boek om te bekijken en te lezen.

donderdag 11 september 2008

Regionaal Archief Tilburg op Youtube

In navolging van onder meer het BHIC heeft het Regionaal Archief Tilburg drie films online gezet via het overbekende Youtube. Het zijn korte films over het openbare carnaval in Tilburg tussen 1968 en 1972.



Overigens heeft het BHIC sinds vandaag een serieuze stap gezet op Youtube en Flickr door een goede naam te kiezen voor hun presentaties op beide websites: Brabant bekijken. Zie het weblog van De Digitale Archivaris!

dinsdag 9 september 2008

Discourse Avenue - November march EP

Mijn neef (en petekind) Roelof is al jaren enthousiast zanger bij bands die vooral erg harde muziek maken. Jongste zoon van mijn helaas te vroeg overleden broer, die zelf erg van muziek hield. Jazz wel te verstaan.
Zijn zoon maakt een deel van zijn onvervulde dromen waar. Het is muziek waar de energie vanaf spat. Ik heb de band (de vorige genaamd: Blind Trash) enkele keren zien en vooral horen optreden. En dat was zeker niet onverdienstelijk. Het is altijd een genot om muzikanten hun ziel en zaligheid te zien geven op een podium.
Let vooral op de drumpartijen die m.i. heel vet zijn... :-)
Niet recht toe aan, maar met veel nuance en power. Niet per se in dit nummer hieronder op Youtube, maar hé, ik heb het niet voor het zeggen! Luister naar A Change of Faces op MySpace. Heel mooi! Afijn, anderen hebben daar meer verstand van dan ik! Beoordeel hun nieuwe EP November march!
Zoals het een band van deze tijd betaamt hebben ze een website en een myspace pagina! En een video op Youtube. What else!

Helemaal van deze wereld dus!

maandag 8 september 2008

B. Hellemans e.a. - Ooggetuigen van de Middeleeuwen

Dit boek bevat meer dan honderd reportages, korte uittreksels of complete stukken tekst uit de jaren 448-1518. Het begint met een verslag van een bezoek aan het hof van Atilla de Hun en het laatste hoofdstuk is een brief van Maarten Luther aan Paus Leo X. Een doorsnede van beschrijvingen uit exotische plaatsen tot nauwgezette verslagen van allerlei gebeurtenissen. De meeste gewoon uit het leven gegrepen. Wat gebeurt er als je op reis bent als monnik, als je heks wordt, als de pest in de stad heerst of tijdens de zonsverduistering van 1239. Van dat oogpunt uit bekeken is het een geslaagd boek. Dat was ook de opzet van de samenstellers.

Leuke korte verhalen, lekker om er een paar voor het slapen gaan tot je te nemen.

maandag 1 september 2008

Steampunk - design

Huh?? Soms lees je wat en de broek zit op de enkels. Steampunk. WTF! De NRC van vrijdag 29 augustus 2008. Het blijkt dat doorlezen soms echt de moeite loont. De illustraties maakten de keuze definitief.

Steampunk schijnt een stroming te zijn in design en muziek en zich uit in het mechanische geweld van de 19de eeuw. De stoommachine met digitale capaciteiten. "Steampunk grijpt terug op het tijdperk waarin technologie nog nieuw en romantisch was." Aardige zin, maar wel volkomen onjuist natuurlijk! Technologie is nog steeds nieuw, steeds weer, en ik weet zeker dat de mensen uit de 19de eeuw technologie op geen enkele manier met romantiek vereenzelfdigden. Dat doen de mensen die van Steampunk houden wel! Maar goed, ik snap wat de spreker met de zin bedoeld.

Het leidt tot producten waarbij ik mijn vingers bij aflik. Wie wil niet een keyboard zoals hieronder afgebeeld.
WauW!!

En bekijk het bijbehorende beeldscherm eens... echt, daar kan voor mijn gevoel geen Mac tegenop. Die komt er niet bij in de buurt!
Steampunk. Geweldig!
De Laptop:

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet.

Wie door wil gaan met genieten moet gaan kijken op de website van de maker: www.datamancer.net.
En je kunt ze gewoon bestellen...

[De afbeeldingen komen van de genoemde website]

donderdag 28 augustus 2008

een Flickr slideshow

De vakantiefoto's staan deels op Flickr geparkeerd. Omdat ik een zuinige Hollander ben heb ik nog geen betaalde account en dus maar beperkte uploadmogelijkheden per maand. Dat komt nog wel goed in september!
Mede daardoor is een aantal foto's nog niet goed geroteerd en er kan nekkramp ontstaan als de kijker teveel het hoofd moet buigen.
Je bent gewaarschuwd!


Created with Admarket's flickrSLiDR.

dinsdag 26 augustus 2008

Douwe Draaisma - de Heimweefabriek

Ik ben niet de eerste die er over schrijft en ik zal zeker ook niet de laatste zijn.

Ik heb dit boek heel kort gelezen na "Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt" en dat was niet slim. Er staan namelijk nogal wat herhalingen in. Desalniettemin een interessant boek dat nogmaals aangeeft hoe het geheugen trucs met je uithaalt. Dat soort dingen interesseert me mateloos en het geeft meer inzicht in wat er zich zoal in je hoofd afspeelt.

Het relativeert ook. Daar is helemaal niet op tegen. Als je net als ik, beroepsmatig veel met het verleden bezig bent, dan is enig besef over de werking van een geheugen eigenlijk een zegen.

De titel is een beetje luguber. Draaisma refereert aan de emigratiecentrales van vlak na de Tweede Wereldoorlog die hele grote groepen Nederlanders naar overzee liet vertrekken met allerlei vervelende gevolgen van dien. Heimwee, in alle soorten en maten, die soms nooit meer overgaat, ook niet als je na jaren teruggaat naar Nederland.
Maar je kunt ook de zorgcentra (vroeger heette die bejaardentehuizen) heimweefabrieken noemen, en gevangenissen, kostscholen, deportatiekolonies etc. Allemaal situaties waar mensen in terecht komen en waar ze heimwee, verlangen naar vroeger krijgen.

De ouderdom doet ook een duit in het zakje. Het zogenaamde reminiscentie-effect maakt dat we op latere leeftijd met name de periode uit ons leven waarin het meest gebeurde kunnen herinneren, meestal de periode tussen 15 en 30 jaar. De meeste "eerste keren", de vormende jaren vaak ook op het gebied van boeken lezen, films zien, ervaringen opdoen in alle vormen.

Leuk boek!

PS. Klein weetje voor mij: de film Awakenings komt ook ter sprake. Blijkt dat Oliver Sacks (met wie een interview in het boek staat) die ontdekking met L-Dopa heeft gedaan. Geweldige film, ook zonder dit weetje :-).

woensdag 20 augustus 2008

Greg Iles- Profiel in bloed

Op één dag uitgelezen. Een warme zondag in juli, lekker in de tuin, even 400 pagina's doorwerken. Het weer sloot mooi aan bij de inhoud van het boek. Het verhaal speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten, tussen New Orleans en Natchez.

Het verhaal gaat over een vrouwelijke forensisch expert. Haar specialisme is de tandheelkunde, ze heeft verstand van tanden. Een kwalijke jeugd, een relatie met een getrouwde man, een drankprobleem, waar heb ik het meer gelezen.

Desondanks is het verhaal goed geschreven. Het kon mij een dag lang van mijn beeldscherm afhouden, en dat zegt wel wat! Het gaat over een serie moorden met daarnaast de tragedie van de hoofdpersoon haar eigen verleden. Het grijpt mooi in elkaar.

Goed en vlot geschreven. Lekker voor in de tuin!

maandag 11 augustus 2008

Hülya Cigdem - De importbruid

Wat leuk om een boek te lezen dat zich afspeelt in mijn geboortestad Tilburg! Allemaal bekende namen van straten, pleinen en parken. Op de een of andere manier deed me dat wel wat.

Los daarvan vond ik dit boek ook zeer de moeite waard. De problemen van een importbruid, weliswaar uit vrije wil getransplanteerd vanuit Turkije naar Tilburg, die we op de een of andere manier ons wel voor kunnen stellen, staan keurig opgeschreven. Het moet bijzonder pijnlijk en moeilijk zijn om op deze manier in een land terecht te komen waar vrijheid een groot goed is, maar waar je door allerlei culturele gewoonten die nauwelijks slijten in den vreemde, gewoon op de Turkse manier blijft leven. Inwonend en zorgend voor je schoonfamilie, met een man die buitengewoon gehoorzaam is aan zijn moeder en vader, met beperkte mogelijkheden.

Deze vrouw heeft het geluk dat haar schoonfamilie enigszins liberale ideeën heeft, waardoor ze de kans krijgt (en neemt!) om Nederlands te leren en daarmee kennis te nemen van een leven dat ook heel anders kan zijn. Het zijn haar contacten met andere buitenlanders, maar zeker ook de Tilburgers, die haar bewust maken van de situatie waarin ze verkeerd. Daarnaast is de hoofdpersoon natuurlijk ook bijzonder in die zin dat ze een onafhankelijkheidstreven in zich voelt en dat aanwakkert met alles wat ze hoort en leest.

Wat mij, als Tilburger, verraste: de hele subcultuur die zich onder ons afspeelt en waar we geen weet van hebben. Ze beschrijft dat heel mooi en noemt het steeds "Turks Tilburg". Een wereld op zich die heel erg aan elkaar hangt, op het beklemmende af. Het heeft natuurlijk ook voordelen omdat je op die manier in het begin een "thuis"-gevoel kunt krijgen, wat je op weg kan helpen in een nieuw land. Maar uiteindelijk is het heel bekrompen en beperkend en houdt het oude structuren in stand die in deze westerse samenleving niet hoort, en vooral ook niet begrepen wordt.
Er bestaan natuurlijk vele subculturen, sterker nog, ik denk dat er uitsluitend subculturen zijn en dat "de" hoofdcultuur vooral in de hoofden van mensen bestaat.

Tweede shock: het sexuele bewustzijn van de Islamitische vrouwen, ondanks hun sluiers en verhullende kleding. Ook hiervoor geldt dat ik er wel van wist, maar het zo nadrukkelijk beschreven te zien maakt het alles een stuk duidelijker.

Hoe dan ook, voor mij een prachtig boek dat me veel leerde over Turken, Turkije en de Arabische cultuur met wezensvreemde gewoonten. Maar wel een realiteit voor grote groepen in onze samenleving.
Achterlijk wil ik het niet noemen, maar wel achterhaald. Ik denk steeds aan de boter op ons eigen hoofd. Nog niet zo lang geleden, ik kan het me nog goed herinneren, ging mijn moeder met een hoofddoek op naar de kerk en nog iets eerder zaten mannen en vrouwen gescheiden in de kerk. De vrijheid van de vrouw was net zo beperkt en de overheersing van de mannen in cultureel opzicht, maar zeker ook economisch en in het huis (met sexuele moraal en alles!), vergelijkbaar.
Laten we niet vergeten waar we zelf vandaan komen.

Lezen!!