maandag 22 februari 2010

Ellen de Bruin - Onsterfelijkheid voor beginners

Dit was een merkwaardig boek. Na een paar hoofdstukken heb ik serieus overwogen om het weg te leggen. Het onderwerp spreekt me niet zo aan en de schrijfstijl kon me niet overtuigen. Desondanks heb ik het wel uitgelezen en beviel het me steeds beter naarmate ik in het boek vorderde.

Dat kwam hoofdzakelijk door de toon die in mijn ogen veranderde. Las ik in het begin nog een schrijver die het idee van een eeuwig leven aanlokkelijk vond, naarmate het boek vorderde (en misschien is haar dat ook wel overkomen tijdens het schrijven en onderzoeken) kwam de andere kant meer naar voren. In hoeverre dit boek een actuele stand van zaken geeft over de situatie in de onsterfelijkheidsmanie kan ik niet beoordelen. Er komen wel veel aspecten aan bod waarvan het invriezen van het hoofd om er later, als de technische ontwikkeling het toelaat, er een nieuw lichaam onder te knutselen, het meest bizarre was.

De hele santekraam van geloof en bijgeloof komt in dit boek aan de orde. Daardoor krijg je wel een leuk overzicht van wat de mensen in de afgelopen eeuwen voor stunts hebben uitgehaald om het leven te verlengen, of het tenminste te onderzoeken.

Persoonlijk ben ik groot voorstander van de vrijwillige keuze tot levensbeƫindiging, het recht om te sterven. Doorstroming moet er zijn. Kennis gaat verloren en wordt opnieuw, soms beter, soms slechter, bedacht en uitgevonden. Geen ouwetjes die zo nodig jong moeten blijven. Kansen voor nieuwe mensen. Fouten die opnieuw gemaakt worden. Stel je voor dat je steeds vaker moet zeggen: been there, done that. BORING!

Achterin het boek staat een test: Iedereen kan eeuwig leven. Een stroomdiagram met ja/nee keuzes leidt je naar een oplossing die voor jouw situatie het meest geschikt is. Ik moet dus mijn hoofd laten invriezen. Hilarisch.

Daggut nie.

dinsdag 16 februari 2010

Muziek maken met je iPhone

Gisteren was ik op zoek naar filmpjes op YouTube over het gebruik van mobiele telefoons, maar dan de smartphoneversie. Toen stuitte ik op dit filmpje. Ik las een paar dagen geleden al iets over deze manier van muziek maken, maar de tijd ontbrak om er toen meer kennis van te nemen. Dus dan maar zo en nu.

Hier kan ik wel van genieten... nieuwe toepassingen zoeken. Universitair onderzoek rulez! :)

maandag 15 februari 2010

Familieleden overzee in beeld via Facebook

Al enkele jaren heb ik een sluimerend Facebookaccount. Ooit eens mee begonnen, maar ik kwam er niet zoveel nieuwe mensen op tegen. De meeste had ik ook al in Hyves en/of LinkedIn of op een andere manier in maillijsten en andere sociale netwerksoftware. Voegde wat mij betretf niet zo veel toe. Toch breidde mijn lijstje met vrienden zich langzaam uit. Nieuwe mensen die ik niet op een andere manier in mijn online netwerk had zitten zoals neefjes en nichten die wat internationaler georiƫnteerd zijn. Dat maakte mij niet actiever. Zelfs het integreren van b.v. Twitter in Facebook trok me niet. Teveel verdubbeling van tekst.

Sinds begin januari is er echter een inhaalslag aan de gang met mijn Australische familieleden. Een ervan, die mij enkele keren per jaar op de hoogte houdt van het wel en wee van die tak van de familie De Brouwer is actief geworden op Facebook en heeft daar familieleden toegevoegd.
Op die manier kwam ik ook in contact met deze achter-achter-achterneven. Het zijn achter-kleinzonen van een broer van mijn opa. In meerdere opzichten ver weg dus.

Zo is Facebook voor mij toch ineens in een ander licht komen te staan. Nog steeds ben ik er niet fanatiek actief, maar ik ga de komende tijd toch eens kijken of ik wat informatie uit deze mensen kan peuteren, hoewel ze gezien hun leeftijd niet in de fase zitten dat ze met hun voorgeslacht bezig zullen zijn. Maar welwillendheid vind je al snel overal op de wereld.

[Foto: mijn overgrootvader Jan Cornelis de Brouwer, hier in Scheveningen, is de gemeenschappelijke voorouder van mijn Australische familie en van mij]

maandag 8 februari 2010

Coachen

Vandaag (maandag 1 februari) ben ik naar het Regionaal Archief Tilburg gereden om de 3 overgebleven 23 archiefdingers te begeleiden in hun laatste "dingen". Ik zit nu dus in de rol van coach. Grappig is dat. Nooit gedacht dat ik in een dergelijke rol terecht zou komen en me er ook nog redelijk thuis zou voelen.

Tijdens de studie geschiedenis/aardrijkskunde heb ik besloten dat het leraarsvak niet aan mij besteed is. Ondanks een succesvolle stage. Een paar maanden na het behalen van mijn bevoegdheid en diploma zat ik te genieten van het mooie voorjaarsweer op een terras. De docent waar ik stage had gelopen wandelde langs en vroeg of ik geen zin had om op zijn school te komen werken. Nee dus. Het kwam toch teveel neer op politieagent spelen naar mijn idee. Bovendien moest ik toen ook nog in dienst en stond ik anders in het leven.

Inmiddels ben ik een heleboel jaren ouder en is het langzaamaan zover gekomen dat ik vaker voor groepen sta dan ik me toen had voorgenomen. Spreken voor een groep is wel wat anders dan coachen, maar ja. Met de bereidwillige deelnemers aan de 23 Archiefdingen is coachen natuurlijk een makkie. En zo schieten we ook lekker op. Een paar uur alleen maar bezig zijn met een paar dingen.
Het vervolg duurt helaas even, maar dat is een agendakwestie. Op 1 maart gaan we verder en ik verwacht dat het daarna tot enkele afrondingen zal komen: dan krijgen ze hun certificaat en mok!

Als leidinggevende ben je ook vaak een coach. Dat had ik me al helemaal niet zo gerealiseerd. In de praktijk ben je bezig om mensen te stimuleren en proberen "beter" te maken. In hun werk dan.

Is dit dan een kwestie van bloed dat kruipt waar het niet gaan kan?

maandag 1 februari 2010

Internet in 1996

Joop van Zijl gaf in het jaaroverzicht van 1996 een mooie inleiding op de ontdekking van dat jaar: internet. Internet was een blijvertje. Dat kun je inmiddels wel zeggen. Het zou de wereld en de economie gaan veranderen... Goede inschatting van de redactie in 1996! De dotcom-crisis moest nog uitbarsten, sterker nog: de zeepbel moest nog ontstaan.
Geweldig voorbeeld gekozen met de Macarena.

De term digibeet was blijkbaar al in zwang. Opmerkelijk aangezien in dat jaar ongetwijfeld de meerderheid van de Nederlanders nog tot die categorie hoorde.

In 1997 begon ik bij het toenmalige Gemeentearchief Tilburg met de opbouw van de website die inmiddels onmisbaar is geworden. Beslissend tijdperk.

Geniet van 6,5 minuut nieuws uit 1996 met opmerkelijk veel thema's die nu nog net zo actueel zijn als toen. Censuur, sex, goedkoop winkelen, zelf publiceren zonder controle. Er is niets veranderd zou je zeggen! :)