Schrikkeldag en schrikkeljaar

The odd day out is 29 februari. Wat valt er nog te vertellen over schrikkeljaren en schrikkeldagen? Schrikkelhuwelijken is al een mooie bijzonderheid.

Ik vroeg me af: waar komt het woorddeel "schrikkel" vandaan? Het alomtegenwoordige internet verschaft duidelijkheid. Schrikkel komt van het woord schrikken. En schrikken in de middeleeuwse betekenis is "een grote stap of sprong nemen".
Nooit bij stil gestaan, maar als je in een strip, of in tekenfilms, figuren ziet schrikken, dan wordt dat niet zelden verbeeldt met een sprong.
Op Youtubefilmpjes waar grappenmakers anderen enorm laten schrikken zie je de grote stap vaak letterlijk. Heel toepasselijk dus.

Morgen is het weer gewoon maart. En die roert zijn staart.

Water, sneeuw en ijs

Afgelopen carnavalsweekend was ik met L. in Giethoorn. Een leuk hotelletje in een prachtig plaatsje. Ik was er al eens heel lang geleden geweest met mijn ouders op een dagtrip. Dit keer bleven we er drie nachten. Niet zozeer een vlucht voor carnaval als wel een weekend eruit. Uitwaaien ook omdat je in Giethoorn en omgeving heerlijk kunt wandelen. Het weer was goed, weliswaar met een stevige wind maar droog. Tenminste op de momenten dat wij aan het lopen waren. Heftige afwisseling in weersomstandigheden. Dit keer in ons voordeel.

Op zaterdag hebben we heel Giethoorn doorgewandeld, Noord en Zuid, alles bij elkaar een kilometer of 12. Het is daar prachtig mooi en met een heldere hemel tussen de buien door krijg je prachtige plaatjes. Het Venetië van het Noorden lag nog voor een belangrijk deel dicht met ijs, maar het was desondanks een sfeervolle wandeling.

Aansluitend besloten we naar Meppel te rijden. Een oude reclame van Gamma lokte ons op mysterieuze wijze. Meppel bleek een heus winkelcentrum met parkeergarage te hebben. Daarin zat een La Place waar het goed lunchen is. Na de lunch wandelden we door wat winkelstraten in Meppel en keurden de lokale middenstandspoëzie.

Vervolgens was Steenwijk aan de beurt. L. was daar ooit geweest tijdens een Tienertoer maar herinnerde zich er niets van. Steenwijk is een historische plaats met een geweldig mooi centrum. Een korte wandeling over de wallen met een afdeling per trap bekwam L. niet zo best want ze blesseerde haar knie.
Op de terugweg naar de auto kwamen we langs een reclamebord voor een winkel met oude keukeninterieuren. Bij binnenkomst bleek de eigenaar een verzamelaar die alleen op zaterdagmiddag open huis hield en een voortreffelijke collectie jaren 50 keuekngerei had verzameld en in een leuke smaakvolle setting presenteerde. Je kon er ook spullen kopen, maar zeker niet alles vertelde hij ons. Een feest van herkenning was het met ook een rijke collectie oude verpakkingen van keukenproducten, zeeppoeder, dozen, blikken etc. Een leuke onverwachte ontmoeting met een herkenbaar stukje verleden.

De tweede dag stond in het teken van sneeuw en ijs. L. kon door haar blessure niet lekker wandelen dus ben ik zelf een stuk gaan lopen. Ik vertrok vanuit het buurtschap Nederland en kwam na een klein uurtje terecht in Kalenberg. Een tocht langs het water in Kalenberg met sfeervolle en smaakvolle panden, oud en nieuw, klein en groot, maar allemaal mooi en bijzonder. Daar pikte L. me op en zetten we de tocht per auto voort naar Hindeloopen. Op weg naar het kruiende ijs op het IJsselmeer. We hadden goed en wel Kalenberg verlaten of we raakten verzeild in een heerlijke sneeuwbui.


In Hindeloopen bleek het al aardig druk. De ijsbergen die vlak voor de kust lagen trokken veel bekijks en terecht. Het was de eerste keer dat ik kruiend ijs zag en ik had me er een hele andere voorstelling van gemaakt. Ik zag in gedachten grote ijsschotsen over elkaar heen schuiven met krakende en piepende geluiden.

Toen we aankwamen bleek het weliswaar ijs, maar in veel kleinere stukken. Het was er een drukte van belang en dringen geblazen om het ijs op te lopen. Er was een hele week dooi, maar hier lag nog overal ijs met hier en daar een wak. Een bijzonder gezicht.
De lucht was helblauw en Hindeloopen lag er prachtig bij. Na een bezoek aan het ijs zijn we het stadje ingelopen en dat blonk uit in pitorerske taferelen. Historisch, klein en behoorlijk goed geconserveerd. Na een lekkere lunch gingen we terug naar Giethoorn. Onderweg besloten we nog in Vollenhove langs te gaan. Opnieuw een heel fraaie historische plaats waar een wandeling op z'n plaats is. Een welbestede dag.

Mooie zinnen (13) - Blackmore's Night - Play minstrel play

Soms komt er een tip langs dat Ian Anderson, de frontman van Jethro Tull, mijn held, een gastoptreden heeft gedaan bij een andere muzikant. In dit geval is die andere muzikant niemand minder dan Ritchie Blackmore van, heel lang geleden, Deep Purple. De titel van dit nummer is heel geschikt om Ian Anderson te vragen daar een bijdrage aan te leveren. Ten eerste zit er een geweldig mooie dwarsfluitpartij in en ten tweede heeft Jethro Tull onder zijn bezielende leiding een prachtig album afgeleverd getiteld Minstrel in the gallery. Daarover blogde ik al eens eerder.

Dit nummer heeft een sterk traditioneel ("middeleeuws") geluid. Het is dan ook gebaseerd op een lied uit de 17de eeuw. Een lekker deuntje en dan ook nog een dwarsfluit. Ik kan daar enorm van genieten.

De versie die hieronder embed staat is zonder de fluitbijdrage van Ian Anderson, maar wel leuk om naar te kijken. Ritchi Blackmore's levensgezelling Candice Night is een mooiere verschijning dan een lp/cd hoes in beeld. Voor mensen die daar anders over denken, volg deze link.
Bovendien een vrouw die een fluit, nou ja een schalmei dan, bespeelt, wie wil dat niet?

De mooie zin waar het mij in dit lied om gaat is: Hear, listen, can you hear the haunting melody surrounding you? Weaving a magic spell all around you. In dit lied hebben deze woorden geen positieve betekenis. De relatie met de rattenvanger van Hamelen ligt voor de hand.
Ik leg de link met Ian Anderson, de fluitspeler op 1 been die mij in 1976 definitief betoverde met zijn performance, zijn teksten en muziek. Daarmee krijgt dit nummer, in al zijn schoonheid, voor mij een extra dimensie. Bovendien is in de originele uitvoering het fluitwerk fantastisch!

Wat geven we opa met z'n verjaardag?

Oude foto's doorploegen levert soms verrassende inzichten op. Zo kwam ik een foto tegen van mijn opa van moederszijde: Theo de Nijs. Op zijn verjaardag.

Ergens in de jaren 70 werd de beslissing genomen door met name zijn dochters dat de verjaardag in een buurthuis gevierd zou worden. Voorheen vond dat bij één van de dochters thuis plaats als ik me goed herinner. De kamer in het bejaardenhuis St. Jozefzorg waar hij woonde was veel te klein om een gezelschap te ontvangen. Nou was er ook een grotere ruimte in dat tehuis, maar dat was blijkbaar minder geschikt. Hoe dan ook, de verjaardag vond elders plaats.

Ik ving wel eens gesprekken op tussen de organiserende dochters, mijn tantes, die steevast klaagden over de deelnemers die blijkbaar niet inzagen dat de organisatie prima in orde was. Ze wilden het een volgende keer niet meer regelen. Verontrustende gesprekken voor een kind.

Wat was nou een geschikt kado voor opa? Twee dingen: sigaren en drank, cognac of vieux in dit geval. Simpeler kon het niet. Misschien dat zijn dochters wel eens met sokken of wat anders aankwamen, maar de kadotafel spreekt boekdelen.

Ik vond ook nog een foto van mijn overleden broer die overduidelijk voor de drank had gekozen. Gezien de oogst aan kado's vraag ik me nu af of die goede man al die sigaren ooit kreeg weggerookt. Hoe dan ook, hij nam de kado's altijd dankbaar aan.

Kom daar nog eens om: sigaren in zulke hoeveelheden als kado. Een praktisch kado, dat dan weer wel.

Sneeuw!

Het heeft deze winter heel lang geduurd, maar uiteindelijk is het er toch van gekomen: sneeuw!

In december leek het eerst of de lente al aan de deur stond te kloppen. Relatief hoge temperaturen en de natuur knipoogde hier en daar al naar de lente met het uitbotten van knoppen.
Nu trekt alles zich diep terug in de diverse schulpen. De natuur gaat er voor zorgen dat de sterksten en slimsten overblijven. Natuurlijke selectie in optima forma, dat is de koudeperiode die ons nu treft. Lekker!

De kou werd lang van te voren aangekondigd. Dit keer hadden de weersvoorspellers het bij het rechte eind! Heerlijk reinigende frisheid, vorst, diepvries. Op 30 januari kwam de eerste sneeuw. Het was hier in Udenhout een voorzichtig buitje dat een laagje sneeuw achterliet. De grond zelf was nog te warm om de povere sneeuwlaag vast en zichtbaar te houden. Metalen tafels lieten zich wel meteen ondersneeuwen.

De aansluitende vorst die nacht en dag ging beheersen leidde onherroepelijk tot de Elfstedentochtkoorts. Komt ie er wel of komt ie er niet? Het is alweer 15 jaar geleden dus het kan wel weer. Maar de vooruitzichten zijn niet overtuigend. Het zal nog moeten blijken of de tocht der tochten in 2012 gehouden kan worden.
Wat daar niet aan meehelpt is de sneeuwbui die vandaag over Nederland trok. Net na de middag kwamen de eerste vlokjes ook in Tilburg en Udenhout naar beneden. Het bleek een gestage stroom van vlokjes die uitgroeiden tot vlokken en weer uitstierven als vlokjes, Maar toen waren we wel heel wat uren verder en lag er toch zeker een centimeter of 12 sneeuw. Heerlijk! Ik ging wat eerder naar huis vanmiddag waardoor ik op mijn gemaakt wat kon filmen en fotograferen. Tradititegetrouw zou ik al bijna zeggen. Ik heb in de afgelopen jaren al wat sneeuw gedocumenteerd.
Voor de Elfstedentocht slecht nieuws. Sneeuw isoleert en beperkt daardoor de ijsgroei. Maar het zou wel fantastisch zijn als de tocht doorgaat. In februari, net als in 1985 en 1986. Wie weet!

Voor de mensen die vandaag lang vast hebben gestaan in het verkeer op de weg of op stations was het vast een ellendige dag, maar ik vind het prachtig! Van mij mag er nog veel meer sneeuw vallen. Winterwonderland.

Tot de volgende bui!



Mijn winterfoto's op Flickr:

Created with flickr slideshow.

Gedicht voor een verpleegster

Mijn tante Fien (1911-2004) heeft het grootste deel van haar leven in de verpleging gewerkt. Ze was één van drie zussen die ongehuwd is gebleven en die wij (de familie) steevast als "de tantes" aanduidden. In een andere post zal ik meer over deze drie gezusters vertellen.
Ik wil me nu beperken tot een gedicht dat ik in haar nalatenschap tegen ben gekomen. Ik ben twee dezelfde versies tegengekomen, een gedateerd 20 mei 1947 en eentje 2 mei 1963. De eerste datum komt overeen met het behalen van het verpleegsters diploma dat ook in mijn bezit is, gedateerd 17 mei 1947. Tante Fien volgde haar opleiding tot verpleegkundige in Heerlen.
Ik vind het een bijzonder gedicht, leuk, geestig en tegelijk complimenteus. Waarschijnlijk kreeg iedere jaargang verpleegkundigen die het diploma behaalde hetzelfde gedicht te horen. Dat zou me niks verbazen.
Mooie exponent van een andere tijd :)


O, schoonheid in het wit,
O, draafster op Uw rit,
door zalen chloroform,
O, droom in uniform.
O, vitaminenpleeg,
bacillenveeg,
reinigster van paviljoenen.
Gij, die zich vermaakt de vloer te boenen,
de potjes te legen,
langs 'smensen lijf te vegen,
met washand en met spons,
of met zwachtel, watten dons,
de wonden en gaten te dichten,
pijn te verlichten,
of zalf te smeren op been if buik,
of drankjes (schudden voor gebruik)
in kelen te storten.
O, jij wit beschorte
O, zwart bekouste jodiumfee,
Gij, die dwaalt tussen dood en wee,
op wolken aether,
met uw staf de thermometer.
kinini koningin
O, spalken meermin.
Gij, die leeft bij de gratie
van beenbreuk en operatie,
Gij, die vliedt in het beddenwoud,
als een ree in het kreupelhout;
Gij, die de man te ruste leidt
of temt, in dromen vleit
met slechts een kleine injectiekusje
O, mijn narcosezusje.
Gij met uw heerlijk lied
van waterperoxyd.
Gij, die langgespaarde wee
met glycerine leidt naar zee.
O, pilmysterie,
O, stimulans van arterie
en van venen
O, leukoplastsirene
is het waar
Zijt gij met Uw studie klaar?
Ik met mijn vrouwelijk schroom
nam van schrik wat broom
ik kon geen voet verzetten
ik moest mijn voorhoofd betten.
En nu je je staatsdiploma hebt gekregen
dat je brengt op aller wegen
Wil ik tot slot nog vragen:
Of je je insigne met ere wilt dragen!!!!!

Heerlen, 20 mei 1947.


[Op de foto uit 1950 Zuster de Brouwer met een van de vele kinderen die ze mede ter wereld heeft gebracht]