Gedicht voor een verpleegster

Mijn tante Fien (1911-2004) heeft het grootste deel van haar leven in de verpleging gewerkt. Ze was één van drie zussen die ongehuwd is gebleven en die wij (de familie) steevast als "de tantes" aanduidden. In een andere post zal ik meer over deze drie gezusters vertellen.
Ik wil me nu beperken tot een gedicht dat ik in haar nalatenschap tegen ben gekomen. Ik ben twee dezelfde versies tegengekomen, een gedateerd 20 mei 1947 en eentje 2 mei 1963. De eerste datum komt overeen met het behalen van het verpleegsters diploma dat ook in mijn bezit is, gedateerd 17 mei 1947. Tante Fien volgde haar opleiding tot verpleegkundige in Heerlen.
Ik vind het een bijzonder gedicht, leuk, geestig en tegelijk complimenteus. Waarschijnlijk kreeg iedere jaargang verpleegkundigen die het diploma behaalde hetzelfde gedicht te horen. Dat zou me niks verbazen.
Mooie exponent van een andere tijd :)


O, schoonheid in het wit,
O, draafster op Uw rit,
door zalen chloroform,
O, droom in uniform.
O, vitaminenpleeg,
bacillenveeg,
reinigster van paviljoenen.
Gij, die zich vermaakt de vloer te boenen,
de potjes te legen,
langs 'smensen lijf te vegen,
met washand en met spons,
of met zwachtel, watten dons,
de wonden en gaten te dichten,
pijn te verlichten,
of zalf te smeren op been if buik,
of drankjes (schudden voor gebruik)
in kelen te storten.
O, jij wit beschorte
O, zwart bekouste jodiumfee,
Gij, die dwaalt tussen dood en wee,
op wolken aether,
met uw staf de thermometer.
kinini koningin
O, spalken meermin.
Gij, die leeft bij de gratie
van beenbreuk en operatie,
Gij, die vliedt in het beddenwoud,
als een ree in het kreupelhout;
Gij, die de man te ruste leidt
of temt, in dromen vleit
met slechts een kleine injectiekusje
O, mijn narcosezusje.
Gij met uw heerlijk lied
van waterperoxyd.
Gij, die langgespaarde wee
met glycerine leidt naar zee.
O, pilmysterie,
O, stimulans van arterie
en van venen
O, leukoplastsirene
is het waar
Zijt gij met Uw studie klaar?
Ik met mijn vrouwelijk schroom
nam van schrik wat broom
ik kon geen voet verzetten
ik moest mijn voorhoofd betten.
En nu je je staatsdiploma hebt gekregen
dat je brengt op aller wegen
Wil ik tot slot nog vragen:
Of je je insigne met ere wilt dragen!!!!!

Heerlen, 20 mei 1947.


[Op de foto uit 1950 Zuster de Brouwer met een van de vele kinderen die ze mede ter wereld heeft gebracht]