Kwa drama doet het niet onder voor het andere boek, maar dit is wel van een andere orde. De zoon van de hoofdpersoon wordt aangereden, de chauffeur rijdt door. De jongen komt in een coma terecht. Het boek beschrijft de strijd die zij als moeder voert in dit ziekteproces. De veranderingen die het met zich meebrengt in haar professionele leven en in haar privé leven. Haar man, een Engelsman, reageert heel anders dan zij en dat levert grote spanningen op. Zij is vertaalster van beroep, zelfstandige, en deze nieuwe situatie maakt het bijna onmogelijk om het werk met de juiste energie en inzet te blijven doen. De opdrachten die ze wel afwerkt komen in een heel ander perspectief te staan. Haar leven staat op z'n kop en daar kan ik me van alles bij voorstellen.
Het boek is prima geschreven, niet te lang, precies goed van lengte. Het enige waar ik moeite mee heb, als man en als vader, is het claimen van een bijzondere relatie met je kind omdat je moeder bent. Het zogenaamde moederinstinct. Daarmee meteen ook een bijzondere rol claimen in dit soort situaties, dat jouw verdriet als moeder, erger is, heftiger of intenser, ingrijpender. Daar heb ik op de een of andere manier fundamenteel moeite mee. Volgens mij spelen daar ook andere dingen een rol, zoals domweg een man zijn en een vrouw zijn.
Natuurlijk kan ik als niet-moeder, dat niet vanuit mijn hart inschatten, maar ik probeer objectief te blijven en niet in die moederinstinct-hype blindelings te volgen.
Het is een prachtig boek met een emotioneel slot. Lezen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten