Jussi Adler-Olsen heeft al menig boek geschreven in de serie Q en allemaal zijn ze eigenlijk even fantastisch. Het verhaal doet er eigenlijk niet eens toe, maar de humoristische samenwerking tussen het illustere trio Carl Mørck, Assad en Rose is telkens weer van een adembenemend komisch gehalte. Die drie kunnen elkaar heerlijk prikkelen en irriteren maar altijd op een productieve manier. Carl's romantische escapades zijn ook zeer vermakelijk en steken schril af tegen zijn capaciteiten als rechercheur.
Dit keer gaat het hoofdverhaal over een jongen genaamd Marco die worstelt met zijn achtergrond en eigenlijk te slim is voor het criminele pad waar hij steeds op gestuurd wordt. Dat realiseert hij zich zelf ook, maar tegelijkertijd is hij slim genoeg om te weten dat hij een illegaal is in Denemarken en met die wettelijke status geen enkele zekerheid heeft als hij bv zou willen samenwerken met de politie. Toch wil hij onder het juk van zijn clan uit en bedenkt manieren om dat voor elkaar te krijgen. Het is vanzelfsprekend niet makkelijk om zo', netwerk te ontworstelen en tegelijkertijd de vooroordelen tegen te gaan die je als "zigeuner" over je heen krijgt.
Hoewel het verhaal niet altijd overtuigend is, naar mijn smaak natuurlijk, blijf ik de wisselwerking tussen Carl, Assad en Rose zo humoristisch vinden dat ik dit boek toch een ruime voldoende geef.
Andere boeken uit de serie Q in mijn weblog:
De vrouw in de kooi
De noodkreet in de fles
Dossier 64
Geen opmerkingen:
Een reactie posten