donderdag 12 juli 2012

North Sea Jazz 2012 - zaterdag 7 juli

Dit jaar was het de negende aflevering van North Sea Jazz die ik bijgewoond heb. Volgend jaar een klein lustrumfeestje! Opgeluisterd door dochterlief die aangaf ook een keer mee te willen. Zo wordt dit langzaamaan een familiehappening.

Dit jaar ging mijn zoon B. weer mee samen met zijn vriendin T. Zij zijn samen op pad gegaan en ik in mijn uppie. Het werd wederom een mooie avond met nieuwe ontdekkingen. Dit keer heb ik het programma pas op de zaterdagmiddag vastgesteld vlak voor vertrek. Prachtige service vanuit de website naar de Spotify-nummers van de verschillende artiesten zodat je een indruk krijgt wat voor muziek ze maken. De eerste paar klanken moeten dan beslissend zijn. Dat is niet altijd maatgevend bleek opnieuw. Maar niet getreurd: de meerderheid van mijn keuzes bleek prima!

Ik begon in de late middag om 17u met Tin Men & The Telephone. Op advies van een collega. Het bleek een goede keuze. Het is een merkwaardig trio dat veel lol beleeft aan het bewerken van gewone geluiden tot iets muzikaals. Zo kwam er een serie koeien voorbij, een irritante vlieg/mug, een sexy dame die op tv mannen probeert te verleiden om te bellen en een TomTommevrouwenstem met muzikale omlijsting. Daar tussendoor ook nog andere nummers. Komisch en muzikaal. Dit speelde zich af in de Volgazaal waar ik nog vaker zou terugkeren die avond. Al met al een goed begin van de avond. Onderstaande video geeft een goed idee van hun optreden.


Vervolgens bezocht ik de Afrikaanse klanken van Sean Kuti & Egypt 80. Het blijft muziek waarop het moeilijk stilstaan is. Dus was iedereen wel enigszins in beweging die dit optreden bijwoonde. Swingend van begin tot eind. Egypt 80 was de begeleidingsgroep van de vader van Sean, Fela Kuti, maar leeftijd heeft niets te maken met muziek maken en swing overbrengen. Klonk als een klok. Twee danseressen maakten het bijzonder onderhoudend.

Toen op naar de grote Nilezaal voor een optreden van Rodrigo & Gabriela and C.U.B.A. Dat was dus een misser wat mij betreft. Het kon me niet bekoren. Nog even volhouden, maar toen op weg naar de volgende op het lijstje. Gelukkig dat ik daar op tijd was.

Rudder was de naam van de band en daar stonden vier mannen op het podium die geweldige muziek maakten. Sax, keyboard, drum en basgitaar. Vooral de klanken van de saxofoon waren geweldig en smolten vaak samen met de tonen van de keyboard. Zal vast iets vernufigs achter zitten maar voor mij werkte het wel. De mannen hadden er ook zin in. Zonder enige opsmuk behalve een gekke hoed brachten ze een uur lang fantastisch sfeervolle muziek. Ik heb er twee filmpjes van op youtube gezet en onder dit bericht geƫmbed. Hoogtepunt van de avond.


Hierna ging ik luisteren naar Kapok. Een Nederlandse groep met hoorn, gitaar en drums. Weer bijzonder door de hoorn op deze manier, eigenlijk als soloinstrument, in de muziek. Ik was niet laaiend enthousiast, maar het klonk wel goed en de swing zat er af en toe ook in. Beloftevol.

Daarna een toefje Tigran Trio, met een goede pianist. Het was alleen een beetje zwalkend, van alles wat. Lekker strak snel pianospel afgewisseld met baladachtige nummers. Niet helemaal mijn cup of tea. Snel weer door naar de volgende.

Daar kan ik kort over zijn. Hugh Laurie is dermate populair door zijn geweldige, ook door mij bewonderde, optreden als dokter House, dat de zaal heel snel vol zat en iedereen die wachtte voor de deur vriendelijk werd verzocht weg te gaan. En geloof me: het was er bomvol met wachtenden. Helaas moest ik dat dus missen. En velen met mij. B. en T. konden er ook niet in anders had ik via hen nog een verslag kunnen geven. Niet dus. Dan maar even snacken.

Om 22u begon Herd. Een Finse band met een vibrafoon. Voor mij is dat een symbool van old school jazz, de vibrafoon. Maar deze jongens maakten er een prima optreden van. Het klonk goed, was leuk, onderhoudend en swingend. Een filmpje ter illustratie staat hieronder. Aanrader en misschien door mijn vooringenomenheid was het een prima optreden waar ik nauwelijks genoeg van kon krijgen. Heerlijke basloopjes ook.

Als afsluiter stond bij mij Robert Cray op het programma. Weer in de grote Nilezaal. Ik heb het exact anderhalf nummer uitgehouden. Het kon me echt niet bekoren. Beetje slap eigenlijk. Je hebt artiesten daar is de grootste zaal niet groot genoeg voor. Die vullen heel Nederland als het moet, maar deze man klonk alsof hij liever in wat kleinere ruimtes thuishoorde. Ik kon er niet goed in komen en dan is het beter om weer verder te gaan.

Het had een groot deel van de avond geregend en ondertussen was het weer droog. Dus ben ik lekker naar buiten gegaan, heb nog wat gegeten en gedronken. Op een afstandje hoorde ik BRUUT optreden. Klonk energiek en het publiek reageerde enthousiast. Nog een shirt gekocht, het eerste in 9 jaar, en daarna tevreden met de bus terug naar de parkeerplaats en teruggereden naar huis. B. en T. hadden er ook van genoten. Volgend jaar weer!

Geen opmerkingen: