De keuze van ons vakantieverblijf was mede bepaald door een omgeving waar je kon wandelen. Nou kan dat natuurlijk overal, maar in verband met een medische beperking van L. mag het niet te veel hoogteverschil hebben, de wandeling.
De eerst dag dat we hier waren zijn we meteen naar de plaatselijke VVV gegaan om te kijken wat er aan wandelroutes beschikbaar was. Dat bleek aanzienlijk te zijn. We schaften een mapje aan met 11 wandelingen in en rond Montbrun. De meeste waren weliswaar te lang, variërend van 8 tot en met 25 km per wandeling, maar een aantal bleken wel goed te doen.
We hebben ze inmiddels allemaal gewandeld. De heuvels in de omgeving zijn goed te bewandelen en de routes zijn prima aangegeven en begaanbaar. Nogal wat paden met steenslag, maar dat is wel net zo prettig omdat er dan geen gemotoriseerd verkeer over dendert.
Wandelen in een heuvelachtig landschap is altijd geweldig mooi. Je komt steeds weer op plekken met prachtige vergezichten die de camera uit de tas schreeuwen. Na verloop van tijd moet je daar mee ophouden want een foto kan nauwelijks de werkelijkheid van dat soort vergezichten recht doen. De verleiding blijft echter groot. Vandaar ook enkele van die foto's die dit stukje illustreren.
Drie van de wandelingen gingen deels ook over geitenpaadjes. Smalle steenslagsporen meestal langs nogal diepe afgronden. Niet dat het echt gevaarlijk was, maar je moest wel opletten en niet teveel uitglijden op de losse stenen. Het geeft ook een gevoel van enige spanning en bovendien krijg je dan ook weer prachtige uitzichten. Mijn hoogtevrees wordt er wel mee op de proef gesteld, maar ik sla me er tot nu toe goed doorheen. Het is een kwestie van goed blijven lopen en kijken en als de angst wat meer toeslaat je vooral concentreren op de vijf meter voor je voeten. Ik heb een filmpje gemaakt van zo'n paadje, maar dat houden de lezers van dit blog nog even te goed. Het notebook waar deze verslagen op gemaakt en geupload worden is niet in staat tot fatsoenlijke bewerking van videomateriaal. Volgend jaar is dat anders!
De voldoening na elke wandeling is groot evenals de verbazing dat het laatste stuk teruglopen naar het huisje zo verraderlijk is. Vals plat omhoog en na een behoorlijke inspanning in warm weer is dat de killer die ons elke keer weer met een plof in de stoelen doet neervallen. Voldaan, dat wel.
Dus als iemand een omgeving zoekt om lekker in te wandelen, aangenaam weer en een goed onderkomen, dan kunnen wij dit van harte aanbevelen.
Chateau des Gipières in Montrbun les Bains.
2 opmerkingen:
In Toscane hebben we dit jaar ook heel wat afgewandeld. Gewoon langs de weg met al die auto's, dat zag Wilma niet zo zitten, maar gelukkig zijn er heuvelop wel wat mooie omgevingen te vinden. Vooral Camaldoli en Vallombrosa zijn mooi: prachtige bossen, goed bewandelbaar (of niet, als je wilt) en keurig onderhouden door de plaatselijke geestelijkheid (het zijn bossen rond kloosters en abdijen).
En net wat je zegt, want als je niet uitkijkt, sta je om de haverklap stil met een camera in je handen...
@Christian
Ik zie vast wel blogs verschijnen :)
Een reactie posten