How To Start A Movement

Via e-mail kreeg ik een link naar dit filpmje. Het is al "oud", maar ik kende het nog niet en het is een prachtig voorbeeld van hoe dingen werken. Derek Sivers laat heel aanschouwelijk zien hoe een beweging ontstaat, in dit geval zelfs letterlijk.
Voor mij is zijn boodschap goed om in de oren te knopen. Het is natuurlijk het belangrijkste op het gebied van communitymanagement: je volgers of deelnemers. Hij dicht de grootste betekenis toe aan de eerste volger. Die verdubbelt het aantal deelnemers niet alleen, maar is daarbij degene die de volgende over de streep trekt. En daarna is elke nieuwe volger natuurlijk ook belangrijk!

Een presentatie hoeft niet lang te zijn en meerdere sheets te hebben. Grappig en leerzaam. Aanschouwelijk onderwijs in optima forma.

Met de wetenschap van nu - Willem van der Does

De schrijver is hoogleraar experimentele psychopathologie aan de universiteit van Leiden. Op de achterkant van dit boek staat oa.: "Dit boek is bedoeld voor iedereen die eens met een andere, psychologische blik naar de actualiteit wil kijken." Dat spreekt me onmiddellijk aan. De waan van de dag is iets waar ik graag afstand van neem, maar wat ik tegelijkertijd o, zo moeilijk vind. Daarom heet het ook zo waarschijnlijk. De ondertitel van het boek luidt: Graaiers, draaiers en spijtoptanten. Populaire benamingen voor de politici in ons tijdsgewricht.

Afgelopen donderdag 26 mei was ik bij de openbare lezing die Femke Halsema gaf op Tilburg University als afsluiting van haar tijdelijk hoogleraarschap aan de Leonardoleerstoel. Zij zei daarin onder meer: Tegen de dominantie van een kulonderwerp kun je je verzetten, je kan media in hun eenzijdige belangstelling tot de orde willen roepen, maar dan strand je meestal als roepende in de woestijn. Het is bijna onvermijdelijk om je te voegen naar de onderwerpen die gelden als het meest urgent, het meest ernstig – en daarbinnen de variatie te zoeken. Dat is niet uit lafheid of opportunisme maar uit noodzakelijk en gezond lijfsbehoud. Bottomline: De politicus van nu bepaalt niet zelf de agenda. Ook in de politiek overheerst steeds meer de waan van de dag.

Het boekje van Van der Does gaat daar eigenlijk ook over. Die betoogt daarbij dat het weerstand bieden aan de "dominantie van een kulonderwerp" wel zin zou hebben. Of misschien liever: het populisme neemt hand over hand toe omdat de politici niet in staat zijn om inhoudelijk te reageren, weerstand te bieden en daarmee de populist de wind uit de zeilen te nemen. Het mag geen verbazing wekken dat het populisme bij Van der Does het gezicht van Geert Wilders PVV heeft gekregen.

Dat is allemaal buitengewoon boeiend en interessant om te lezen, maar wat mij vooral aansprak in het boek waren de voorbeelden van onderzoeken die menselijk gedrag proberen te verklaren.
Voorbeeld: psycholoog Walter Mischel deed een experiment met vier-jarigen. Hij bood ze een marshmallow aan. Ze mochten hem meteen opeten, maar als ze zouden wachten tot hij terugkwam (na 15 minuten) kregen ze er twee. De test van de uitgestelde beloning (delayed gratification) een les in zelfbeheersing.
Op zich een grappig onderzoek. Wat bleek, 2/3 van de kinderen at de marshmallow voor de onderzoeker terugkwam. 1/3 kon zich beheersen en verdubbelde de oogst! Maar de clou volgde later.
Zo'n 15 jaar later keken de onderzoekers opnieuw naar diezelfde kinderen. Uit dat vervolgonderzoek bleek dat het 1/3 deel dat zich kon beheersen vele malen succesvoller was in het leven dan het overige 2/3 deel. Zelfbeheersing is een voorwaarde tot succes.

Leuk boekje om te lezen, vlot leesbaar, gebaseerd op de colums van Van der Does schreef voor het Leids universitair weekblad Mare en uitsprak voor BNR Nieuwsradio.

Leuk filmpje over deze test.


En deze laat mooi zien hoe kinderen de tijd tot terugkomst volmaakten. Je ziet wie het gaat redden en wie niet. Prachtige expressies.

Tranen in de ogen

Wat kan een mens ontroeren? In dit geval zijn het de beelden uit Barcelona. Daar proberen jongeren (in een land met 25% werkeloosheid) aandacht te vragen voor de problemen die er bestaan. Dat protest is gestart kort voor de verkiezingen van 22 mei. Net als in de Arabische wereld zijn het de jongeren die het meest lijden onder de haperende economische ontwikkeling. Als je kansen klein worden, en je bent je daar steeds meer van bewust, dan kom je vroeg of laat in actie. Dat lijkt me niet meer dan terecht en noodzakelijk.

De protestanten kiezen voor een geweldloos verzet. Daar heeft de Spaanse politie zichtbaar moeite mee. Die wil het liefst inhakken op werkschuw tuig. De kalmte van de demonstreerders op dat zinloze geweld is indrukwekkend. Ze slagen er meestal in om demonstranten uit handen van de politie te houden. Ik weet niet of ik dat zo lang zou volhouden. Volharden in het geweldloze verzet.
Ik heb daar diepe bewondering voor en raak geëmotioneerd als ik zie hoe de onmacht van de macht steeds weer de wapenstok en de rubberen kogel nodig heeft om mensen die voor zichzelf opkomen, terecht en geweldloos, in hun hok te slaan en schieten.
Lafaards.
Gelukkig is er tegenwoordig Youtube en een groot aantal mensen die alles op film en foto vastleggen. Je kunt je niet meer verstoppen.

De jaarlijkse bedevaart naar 's-Hertogenbosch

Deze inspanning ligt alweer een week achter ons, maar dat betekent niet dat het geen feest was! Op moederdag 8 mei aan de wandel naar Onze Lieve Vrouw van Den Bosch behoort inmiddels tot een kleine traditie. De editie 2011 was de 5de op rij. We maken er gewoon een zondag in mei voor vrij. Zo makkelijk is dat.

Deze keer liepen we de pelgrimstocht vanuit Udenhout, via de Groenstraat, Biezenmortelse straat etc naar Vught en vandaar via het Bossche Broek naar de Sint Jan. Het vaste gezelschap was deze keer uitgebreid met een gastloper.
Het is grappig om elke keer weer te zien hoe het aantal bewegingen op de weg met het uur toeneemt. We zijn dit keer om 6 uur vertrokken en tussen Helvoirt en Vught zie je steeds meer mensen op de weg die ook op weg zijn naar Den Bosch met de fiets, de auto of te voet zoals wij. In Vught kom je steeds meer wandelaars tegen en in het Bossche Broek is het dan een stuk drukker, niet alleen met bedevaartgangers overigens.

Opnieuw hadden we dit jaar prachtig weer wardoor de aankomst in Den Bosch aangenaam is. Plaats nemen op het terras, sommigen doen de schoenen even uit, maken een sanitaire stop en dan over tot het andere onderdeel van de traditie: het nuttigen van de Bossche Bol. Een traktatie van formaat. Heerlijk. Een voldaan gevoel maakt zich van je meester. Het zit er op. Het is volbracht. Tenminste... er volgt nog een vast ritueel: een kerske stoken in de Sint Jan voor ons Marie. En dan terug naar Oisterwijk met de bus. Steevast een flinke groep die instapt en onderweg in Haaren en Oisterwijk weer uitstapt.
Aansluitend een lunch in Oisterwijk op een terras aan De Lind in de heerlijke zon van 8 mei. Geweldige dag!
We kunnen er weer een jaar tegen ;)

Mooie zinnen (10) - Lauri Anderson - O Superman

Het is al weer vele jaren geleden dat ik woonde in de Leenherenstraat met een merkwaardig gezelschap mensen. Merkwaardig op een positieve manier. Twee van hen hadden een bizarre verzameling muziek die weliswaar van elkaar verschilde maar mij kennis liet maken met nieuwe stromingen die ik voorheen niet kende. Een daarvan was minimal music. Prachtige muziek drong mijn oren binnen om er nooit meer uit te gaan. Niet dat ik alles kritiekloos tot me nam, maar minimal music, daar kon ik me wel in verliezen. Ik blogde al eerder over Philip Glass die ook tot deze stroming behoort.

O Superman van Lauri Anderson hoort ook bij de ontdekkingen die ik in die jaren op muzikaal gebied deed. Wat een bijzonder stuk muziek vond ik dat. De stem als instrument in een mooi strak minimalistisch ritme en een stem die merkwaardig vervormde tekstregels opzegde. Opgevuld met wat meer electronische geluiden. En dat was het dan.
Techniek deed zijn intrede in de muziek. Het was zo anders dan wat ik tot dan toe "normaal" vond en het greep me onmiddellijk. Gelukkig hoor je het nummer nog wel eens voorbijkomen. En gelukkig is er YouTube. Voor een lekker lange orginele versie met de tekst op een aparte website.

Overigens is de tekst nogal raadselachtig voor me. Is het een protest tegen technologie, het antwoordapparaat, de staat, de samenleving, haar ouders, vliegtuigen? Het doet er eigenlijk niet toe. Soms brengt muziek een sfeer naar voren die domweg zegt wat het wil zeggen. Wat je er in wilt lezen.

Prachtig!

Chocolade muffins bakken

Vorige week donderdag hadden we een door collega's georganiseerde picknick bij Regionaal Archief Tilburg. Helaas stond het weer het niet toe om echt naar buiten te gaan, dus namen we onze toevlucht tot de educatiezolder. Op de achtergond een filmpje van Youtube met vogelgeluiden zodat het met de ogen dicht nog een beetje "buiten" leek.
Mijn bijdrage aan de picknick waren chocolade muffins. Beproefd recept die ik al vaker thuis heb gemaakt.
Hier een recept en een "instructiefilmpje". Experimenten met de Flip!

Wat heb je nodig?
100 gram chocolade (puur)
100 gram boter
4 eieren
150 gram poedersuiker
150 gram zelfrijzend bakmeel
60 gram cacaopoeder

Bereiding:
1. Verwarm de over voor op 175 graden celcius
2. Laat de chocolade en boter au bain marie smelten
3. Roer de eieren, bakmeel, suiker en cacaopoeder om tot een egaal deegje. Voeg de gesmolten boter en chocolade toe en roer alles nogmaals goed om.
4. Verdeel het deeg over de ramekins of muffin tray en plaats gedurende 17 minuten in de voorverwarmde oven.
5. Haal uit de oven en laat 10 minuten rusten voordat je ze uit hun vormpjes haalt.

Succes gegarandeerd! Smakelijk eten.

One line a day - idee voor een webapp?

Sinds een paar weken neem ik deel aan de Daily Mugshot. (Bijna) Elke dag een foto van jezelf (of iets of iemand anders) maken en online plaatsen.

Vandaag kwamen L. en B. terug van een paar dagen New York. Vanmorgen vertrok ik in alle vroegte  samen met jarige dochter A. voor een helse rit naar Brussels Airport via overvolle wegen. Na dik 2 uur waren we dan eindelijk ter plaatse.
De reizigers waren het vliegveld inmiddels al beu dus we vertrokken snel weer terug naar Nederland. Overigens is Brussel Airport absoluut geen visitekaartje voor België, Brussel en Europa. De Europese hoofdstad heeft een vliegveld met de uitstraling van verscheurd land. Jammer.

Bij thuiskomst kwamen er kadootjes tevoorschijn. Ik kreeg van L. een boekje, mooi turqouise met opzichtig goud op snee, getiteld: One line a day. A five-year memory book. Ze was geïnspireerd geraakt door mijn daily mugshot en dacht dat ik wel 5 jaar lang elke dag een regel aan het boekje zou willen toevertrouwen. Ik ben heel benieuwd of ik daar in ga slagen!

Daily Mugshot herinnert me dagelijks aan het feit dat ik een nieuwe foto moet maken/uploaden. Goed, het is wel een heel leuk idee en ik ga het in ieder geval proberen.
Dat bracht me ook op de gedachte dat zoiets net zo makkelijk een webservice zou kunnen zijn zoals de Daily Mugshot. Of bestaat zoiets al?

De eerste regel staat er in!

Voor een kijkje in het boek kun je terecht op de website van Amazon.

Mooie zinnen (9) - Suzanne Vega - Tom's diner

Er zijn nummers die hoor je en je weet meteen: yep. Eentje om te downloaden en met enige regelmaat te beluisteren. Dit lied van Suzanne Vega hoort in dat rijtje. Geweldig stuk muziek met tekst die helemaal niet rijmt, maar dat past uitstekend bij het nummer. Prachtig geheel.
Het beschrijft een ritueel dat ik niet ken en wat in andere landen veel vaker voorkomt: je begint de dag ergens in een etablissement om de eerste koffie van de dag te scoren en eventueel een snel broodje. De lijzigheid, de vanzelfsprekenheid die bij deze routine hoort komt volledig tot zijn recht in dit lied.

Geen citaat van de tekst. De serietitel "Mooie zinnen" blijkt niet helemaal goed gekozen te zijn. :)



De tekst.

Zomerhuis met zwembad - Herman Koch

Deze keer de papieren versie in tegenstelling tot het andere boek van Koch dat ik gelezen heb.

Opnieuw een controversiële situatie, maar dit keer eentje waar ik me iets beter in thuis voel. De grenzen van het toelaatbare worden aan alle kanten overschreden, maar dat is niet altijd iets waar je als mens en vader mee zit.
De stijl van het boek spreekt me bijzonder aan. De huisarts met zijn routines, zijn weerzin, zijn kleinzieligheid, zijn suprematie, dat beschrijft Koch heel komisch en sterk.

Maar ook de sociale dwang, de verplichtingen van leven en functie, de noodzaak om zakelijke en professionele relaties in stand te houden, het komt allemaal voorbij. Het roept bij mij altijd het beeld op: is dit fictie of feit? Ik herken het in ieder geval wel en ervaar het soms ook zoals hij beschrijft.

Het is een heerlijk boek om op vakantie te lezen. Ik heb het in veel kleine fragmentjes gedaan en dat werkte ook goed, maar je kunt het makkelijk in één teug uitlezen. Het verveelt niet, herhaalt zichzelf nauwelijks en is opnieuw vlot geschreven.

Lezen dus.