Uitzicht van de docent op kijkt naar de collegezaal

How many non-Mac are there
Originally uploaded by Quang Minh (YILKA)

Deze foto van Flickr kwam ik tegen op het weblog van Edwin Mijnsbergen (ZBDigitaal) en hoewel ik niet graag een post van iemand anders nog eens over doe, vind ik dit zo'n prachtig voorbeeld van een veranderende samenleving. Ik kon het niet laten.

Dit beeld is trouwens symptomatisch voor heel veel situaties. Als je een touretappe volgt, dan zie je in het publiek ook minstens 50% van de mensen met hun telefoon of camera in de weer. Hetzelfde tijdens een concert of optreden van wie dan ook, tijdens North Sea Jazz bv, maar ook tijdens studiedagen en conferenties.
Het digitale beeld rulez. En we willen allemaal hetzelfde plaatje schieten. :-)

#10 Tagging en Social bookmarking

Mijn eerste kennismaking met taggen was in del.icio.us. Daar liep ik ook meteen tegen de beperkingen aan, hoewel... het zijn meer mijn eigen beperkingen. Beginnersfouten, zo kun je het ook noemen. Al diverse keren heb ik mijn taglijst doorgenomen en aangepast.

Meervoud en enkelvoud. In het begin deed ik alles in meervoud en enkelvoud, dat leek me handig. Later werd me duidelijk dat meervoud vaak alleen het enkelvoud + "en" is. Dus het is slimmer om alles in het meervoud te taggen, dan is het enkelvoud meteen meegenomen.

Komma's als aanhangsel aan het woord. Pfff... bij de ene applicatie (bv. in Blogger) gebruik je wel komma's als scheidingstekens, in del.icio.us zijn spaties voldoende. Dat schakelen is op mijn leeftijd lastig.

De tags ook in het Engels vertalen. Tja... Waarom eigenlijk en voor wie? Nederlandstalige websites zijn niet interessant voor anderssprekenden. Extra werk en moeite. Goed voor het sociale van de bookmarks, onhandig voor mijzelf. Een nog langere taglijst en eigenlijk alleen maar dubbelen. En realiseer je wel: een tijdlang deed ik alles in meervoud en enkelvoud. Wat een gedoe!

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet.

Del.icio.us is bijzonder handig om websites aan elkaar te koppelen. Buitengewoon handig zelfs om die links in lijsten terug te laten komen op plaatsen die relevant zijn, zoals bv. in de communitysites van Archief 2.0 en de Charterbank. Maar ook op mijn eigen weblog, in mijn Netvibespagina en op het intranet weblog van stichting Mommerskwartier.
Straks moeten we dat ook gaan doen in de nieuwe website. Dat is het handige van dit soort services. Het bedenken van geschikte tags is daarbij wel van belang. Niet te voor de hand liggende tags, anders krijg je een hoop rommel in je lijst staan, waar je niets mee kunt. Dus slimme, onderscheidende tags.

Mooie service waar ik bijna dagelijks gebruik van maak. Een geheugen op afstand en een rolletje snoep: alle lekkernijen overzichtelijk bij elkaar :-)

[plaatje van wpdone.com]

#9 Schrijf een posting over jouw visie op Web 2.0

De komst van de tools die we nu web 2.0 noemen zijn in mijn ogen geweldige instrumenten voor archiefdiensten.
Als archief kun je nu in potentie iedereen betrekken bij het beter toegankelijk maken van je informatie. Bovendien kun je alles online beschikbaar stellen, en de onderzoeker met dat materiaal van alles laten doen, gebruiken in online publicaties, als bewijsmateriaal de bronnen direct linken. Het biedt echt heel veel mogelijkheden die we nu nog niet allemaal kunnen overzien.

Ik wil er in ieder geval naar streven om de komende jaren die techniek in te zetten om de informatie bij het Regionaal Archief Tilburg beter te laten gebruiken. Door op allerlei gebied de bezoeker/onderzoeker te faciliteren. Daarvoor moeten we projecten opzetten die mensen aan ons bindt, tenminste voor de duur van het project en waardoor de informatie beter toegankelijk wordt via de website.

Veel werk, veel ontdekken, veel samenwerken. Hard nodig!

#8 Online kantoortoepassingen en andere tools

Google docs ben ik pas echt gaan gebruiken nadat ik actief ben geworden in de Archief 2.0 community. Het samenwerken daar toonde pas echt voor mij het belang aan van zo'n online documentenservice. Met verschillende mensen die ver uit elkaar wonen is dat bijzonder handig.

Er zijn ook nadelen, met namen voor het gebruik van de powerpoint versie. Je kunt er wel een powerpoint presentatie uploaden en dan bewerken en online gebruiken, maar opnieuw downloaden, dat werk dan weer niet. Onhandig, vooral als je een presentatie wilt geven waar geen solide internetverbinding is.

Maar, lekker om vanaf verschillende werkplekken in hetzelfde document te kunnen werken zonder bijzondere inlogproblemen of beveiligde verbindingen. Gouden idee!

Met de komst van Google wave, al aangehaald in andere weblogs van deze cursus, gaat Google waarschijnlijk een geweldige slag leveren aan de softwareboeren als Microsoft.
Ik zie online werken als de ultieme manier van werken, flexibel, effectief, geen programmatuur met zoveel mogelijkheden die je nooit gebruikt.

#7 Flickr (2) en mashups

In 2008 heb ik voor de Stichting Adriaen Snoerman Fonds, waar ik secretaris/penningmeester van ben, een mash-up gemaakt met behulp van Google maps. Ik heb op de satellietfoto de oude middeleeuwse hoeven in Udenhout ingetekend, voorzover die bij mij bekend waren op dat moment. Een korte beschrijving van de verschillende hoeven heb ik toegevoegd. Verder ben ik helaas niet gekomen. Het onderzoek loopt nog steeds en er komen steeds meer gegevens boven water.

Deze manier van weergeven is natuurlijk veel beeldender en duidelijker dan een plaatje of een beschrijving alleen. Je ziet het ruimtelijke effect van de indeling van de hoeven veel beter. Het kan vast nog beter en afwisselender, maar ik ga er pas weer naar kijken als ik meer informatie kan toevoegen, b.v. met foto's van de gebouwen.

Het is work in progress. Google maps biedt een fantastische extra mogelijkheid om geschiedenis in beeld te brengen, zoals ook te zien is op Amersfoort op de kaart.

North Sea Jazz 2009

Gisteren was ik voor de 5de keer bij het North Sea Jazz festival. Al weer enkele jaren is de thuisbasis het Ahoy-complex in Rotterdam. Het gebouw ging om 16.30u open, wij stapten om 17.00u naar binnen.

Het is een goede traditie geworden om me enigszins voor te bereiden door het online programma te bestuderen, wat door te klikken bij artiesten van de wie de naam iets bij me oproept. Want, eerlijk is eerlijk, de meeste namen zeggen me helemaal niets.

Ik begon bij Elisabeth Kontomanou, maar zij kon me niet bekoren. Hoewel de muzikanten prima speelden en de muziek overtuigend goed klonk, kon de stem van deze Grieks-Afrikaanse mevrouw mij niet bekoren.
Ik vertrok naar de Maas-zaal waar het The Lorca Project met het Metropole Orchestra een concert verzorgde. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar er bleken enkele Spanjaarden de zang te vertolken, op onvervalste Iberische wijze, huilerig en met uithalen. De Arabische melodie is nog niet uit het schiereiland weg! Samen met het orkest en enkele muzikanten van Spaanse origine klonk het heel apart, en goed. Hoogtepunt was een mannelijke Spaanse danser die op onvervalste wijze de Flamenco danste, met veel stamp en klapwerk en hij mocht een paar keer een hartelijk applaus in ontvangst nemen. Een verrassing was dit dus voor mij.

De ervaring heeft me geleerd dat je soms jezelf moet laten verrassen en meestal is dat iets wat uit het oosten komt. Niet noodzakelijkerwijs natuurlijk, maar mij is het elke jaar nog overkomen. Dit jaar viel de eer te beurt aan Dhafer Youssef. Een oud (= een soort van luit) spelende Tunesiër die met zijn band een prachtig swingend en tegelijkertijd gevoelig optreden verzorgde. Zijn zang was uit een andere dimensie met onmiskenbare arabische invloed. Ik vond het prachtig en een hele zaal met mij. Normaal is er nogal wat beweging in een zaal tijden NSJ, want het leuke is nou juist dat als je uitgeluisterd bent bij een artiest, je dan gewoon naar de volgende kunt gaan kijken. Er is keuze genoeg. Maar in deze zaal zat weinig dynamiek, behalve op het podium dan. Toen het optreden voorbij was stond iedereen meteen op om een staande ovatie te geven aan deze groep muzikanten. Volgende keer komt hij vast op mijn lijstje te staan.


Ik zag ze dit jaar voor de derde keer op North Sea Jazz en het was even overweldigend als de vorige keren. Een enorme bak herrie en een pimp die de zaal meekrijgt zijns ondanks. Heerlijke sfeer en iedereen doet mee. Als je het gemist hebt, dan moet je zeker een ander optreden van deze jongens bij gaan wonen. Het is anders, het is imponerend en het is intensief. Geen moment rust. Death jazz die de trommelvliezen doet klapperen, zoals de recensent in de NRC schreef. Deze keer was ik er met mijn zoon Ben en gelukkig vond hij het net zo indrukwekkend als ik. Lekker los gaan in een stampvolle zaal die tegen het eind het kookpunt bereikt. Heerlijk optreden.



De Hot 8 Brass Band trad op bij het binnenkomen van de bezoekers en na afloop van de optredens, als je lekker wegloopt, naar buiten. Dan zijn de mensen in een feeststemming en de drank doet de rest. Dansen geblazen, zeker als er een paar fanatiekelingen toeschouwers over de streep helpen. Tekent de sfeer op het North Sea Jazz Festival. Ook in 2009.



Tussendoor heb ik nog geluisterd naar Lee Ritenour, Joe Bonamassa, BB King, Duffy, Spanish Harlem Orchestra, Joshua Redman Trio en Renske Taminiau.
Geweldig dat zoiets bestaat, gewoon bij artiesten binnenlopen, of langslopen en een paar nummers meepikken, onderweg naar het volgende optreden of een heerlijk tussendoortje. Die zijn namelijk ook niet te versmaden!

Food Design & Innovation - HAS den Bosch

Onze zoon Ben is al een tijdje zoekende naar een geschikte studie sinds hij in 2007 zijn VWO-diploma behaalde.

Dit jaar kwam de studie Food Design & Innovation in beeld. Een HBO-studie bij de HAS (Hogere Agrarische School) in onze provinciehoofdstad.
Als ouder kom je zo ook nog eens te weten wat een enorme diversiteit aan opleidingen er inmiddels is ontstaan. Geen wonder dat er zoveel kinderen zijn, met hun diploma op zak, die geen idee hebben welke vervolgopleiding ze moeten gaan doen.

Ben is bij een open dag geweest en heeft ook deelgenomen aan een meeloopdag. Beide activiteiten gaven hem een goed beeld van wat de studie inhield en wat er van je verlangd wordt. Voordat je begint is er nog een hindernis te nemen: je moet een praktische opdracht uitvoeren.

Ben moest streetfood bedenken. Hij kwam op de proppen met broodjes met inhoud, cheddar kaas, salami en ham. Hij is enkele weken bezig geweest met proberen, het brood goed krijgen, de ingrediënten in de juiste proporties er in en bakken en proeven. Wij hebben natuurlijk ook geproefd! Smaakte prima die broodjes. Wel wisselende grootte en dat soort dingen.
Hij heeft ook nog nagedacht over de verpakking, want het moest dus wel op straat gegeten kunnen worden.
Vorige week donderdag moest hij op de HAS verschijnen en zijn product "verkopen". Hij had er zelf een goed gevoel aan over gehouden en gisteren ontving hij zijn advies: de commissie was zeer tevreden over zijn optreden en product en hij kon met een positief advies aan de opleiding beginnen.

Altijd leuk om op die manier aan een studie te beginnen. Het is ook daarom goed, omdat je zo al s student een goed idee krijgt wat er van je verlangd wordt de komende vier jaar. Producten bedenken, creativiteit aan de dag legen, en je bedenksel en baksels promoten. Nadenken over de markt, over je verhaal.

Succes Ben en wie weet eten we over een paar jaar één van jouw bedenksels!

Tour de Franc 2009 #TDF09

Juli is begonnen. Dat betekent meestal, het finale weekend van Wimbledon en de start van de Tour de France. Tennis is niet mijn sport. Ik kijk er wel eens naar, maar het is toch niet echt een tv-sport die me boeit. Allemaal goed en knap en getraind en klasse, maar het kan me niet genoeg aan de beeldbuis kluisteren. Gisteren even naar de zusjes Williams gekeken, maar nee. Mogelijk dat de onzichtbare Nederlandse inbreng daar mede debet aan is. Enig chauvinisme, daar ben ik niet vies van.

De Tour de France daarentegen, dat trekt me meer. Die volg ik al een mensenleven lang. Hier geldt eveneens: met de tanende Nederlandse inbreng daalt ook mijn enthousiasme. Bij wielrennen heb ik jarenlang gedacht dat er echt een bovenmenselijke prestatie werd geleverd door die heroïsche mannen (en later ook vrouwen) op de pedalen. Alweer flink wat jaren terug bleek het met recht een bovennatuurlijke prestatie, want zonder hulpmiddelen komt zelfs de rode lantaarndrager nooit aan in Parijs. Een illusie armer, maar een ervaring rijker. Niets voor niets.

Desondanks heeft de Tour de France nog steeds een aantrekkingskracht op me. Met de komst van internet en livefeeds online kan ik er ook makkelijker naar kijken dan voorheen, toen je toch echt op tijd naar huis moest, of er vrije dagen voor moest opnemen om een prachtige bergetappe op veilige afstand op de bank te kunnen volgen.

Dit jaar ontdekte ik een nieuw fenomeen in het web 2.0 geweld: een google map die op basis van de gps-gegevens van de renners het koersverloop toont en daarnaast een tweetfeed laat zien over dezelfde Tour de France.
De kaart ziet er prachtig uit maar of de hele club daar met gps rondrijdt, dat is maar de vraag. De vijf namen die ik steeds zie staan zijn ook regelmatig offline, dus geen gegevens. Eentjes staat er zelfs nog bij de finish. Tja... alle begin is moeilijk.

Wel opnieuw een leuke googlemapsapp.

[foto van wielersport.slogblog.nl: Jo de Roo, ca. 1965]

Diploma-uitreiking van Anneke

Onze dochter Anneke heeft haar HAVO-diploma gehaald. Dat is altijd een feestelijke gebeurtenis natuurlijk. De vlag ging meteen uit toen dat duidelijk was. Nadat Ben in 2007 het VWO-diploma binnen sleepte, hebben wij als ouders nu een deel van onze taak volbracht. De basis voor een aangenaam beroepsleven is gelegd. Nu moeten ze er zelf wat van gaan maken.

Afgelopen vrijdag 3 juli kreeg Anneke haar diploma uitgereikt op het Theresialyceum in Tilburg. Dat was een uur wachten op sprekers en optredens. Dat was gelukkig zo onderhoudend dat het uur in een vloek en een zucht voorbij was. Daarna kwam dan de hoofdzaak: het diploma in ontvangst nemen. Gelukkig staat onze achternaam vooraan in het alfabet, dus mocht Anneke als 4de naar voren komen (in groepjes van 5) om haar diploma te controleren (het is een officieel document en alles moet kloppen om problemen in de toekomst te voorkomen).

Daarna lachend van het podium en trots natuurlijk!

Ana gefeliciteerd! Succes bij het vervolg van je opleiding en leven!



Naderhand zijn we gaan eten bij Ons Kabinet in Vught. Heerlijk in de buitenlucht lekkere gerechten op, die voortreffelijk smaakten en om 12 uur gingen we terug naar huis. We kregen nog bezoek van Albert Verlinde, die ons (als laatste bezoekers) de melk en suiker voor de afsluitende koffie kwam brengen. Verrassend.

# 6 en 7 - Flickr and beyond

Ik ben al een hele tijd geleden bij Flickr aan het experimenteren geslagen, namelijk op 10 juli 2008. Toen heb ik mijn eerste foto's geuploaded. Inmiddels ben ik 14.000 foto's verder en heb ik sinds 23 september een pro-account.

Bij de gratis account is er een uploadlimiet van 100 MB per maand en daar ging ik te makkelijk overheen. Dat schoot niet op. Dus dan maar 25 dollar (en dat voor een heel jaar onbeperkt uploaden!) betaald en uploaden!

Flickr is een prima website. Ik ben er niet bovenmatig actief of zo, maar na het uploaden van de vakantiefoto's van vorig jaar kreeg ik ineens verzoeken van groups in Flickr die sommige foto's van mij in hun group wilden opnemen. Ik ben dan wel een hele erge amateurfotograaf, maar dat kleine beetje waardering doet het altijd goed :-).

De hoeveelheid foto's die imiddels bij Flickr zijn geuploaded is een duizelingwekkend aantal. Meer dan 2.500.000.000.000, 2,5 miljard foto's. En wij moeilijk doen met onze 100.000 foto's.

Zelf heb ik al mijn foto's van archiefstukken die ik in de afgelopen jaren heb gemaakt online gezet. Het was een soort van oefening om te kijken hoe lastig dat is, hoeveel tijd het kost en waar je zoal tegenaan loopt.
Grootste probleem: je eigen materiaal goed beschrijven. Ik heb er voor gekozen om de bestandsnaam van elke foto op een bepaalde manier op te bouwen: archiefnummer (van het Regionaal Archief Tilburg), inventarisnummer en folionummer. Zo heb ik ze op mijn harde schijf staan. Vervolgens heb ik een collection aangemaakt en daarbinnen sets voor de verschillende inventarisnummers. Alle foto's zijn uit hetzelfde archief.

Tweede probleem: de uploader van Flickr wil nog wel eens haperen bij groterere aantallen. Dus controle achteraf is altijd nodig en herhaalde uploads voor dezelfde set soms ook. Dan de sets beschrijven en op de juiste volgorde zetten, taggen en georefereren. De juiste licentie meegeven en dan wachten op bezoekers.

Dat doe ik nu ook met mijn andere foto's die ik wil delen met anderen, van uitstapjes, activiteiten of vakantie. Het beschrijven blijft het lastigste en kost veel tijd. Dat is wel iets waar je terdege rekening mee moet houden.

Leuk hoe sommige afbeeldingen op de een of andere manier mensen blijven trekken. De scans van de archiefstukken worden door sommige mensen nauwgezet, stuk voor stuk geraadpleegd en dat leidde in sommige weken tot spectaculaire bezoekcijfers. Zo zijn op 21 juni 678 van mijn foto's bekeken, maar eerder ging dat soms om meer dan 1000 op een dag.
De pro account geeft je gedetailleerde gegevens van het bezoek, welke foto's zijn bekeken, welke het meest, waar commentaar op is gegeven, of tot favoriet gekozen.

Naast het persoonlijke nut en plezier dat ik er aan beleef, zie ik ook mogelijkheden voor het Regionaal Archief Tilburg om wat met Flickr te gaan doen. En dan niet wat het Nationaal Archief en het BHIC al doen (wel heel goed collega's!), maar iets anders. Daar kom ik later nog wel een keer op terug.

[op de foto staan mijn vader in ik tijdens een vakantie in Rotterdam in 1964)