maandag 15 juli 2013

Philip Huff - Dagen van gras

Een boek van krap 170 pagina's dat een stuk beter beviel dan Inferno van Dan Brown. Het leest geweldig goed door en het taalgebruik is heel erg toegankelijk.

Dit boek beschrijft het leven van de 18-jarige Ben(jamin) die al heel wat voor zijn kiezen heeft gekregen. Hij is er eentje van een tweeling, maar zijn broertje is na drie dagen overleden. Zijn Engelse vader kan daar beter mee omgaan dan zijn Nederlandse moeder. Die heeft het regelmatig te kwaad als Ben jarig is omdat dan de herinnering aan haar overleden zoon op begint te spelen. Zij kan moeilijk over het verlies heenkomen en de relatie met haar man lijdt daar onder.

Door de turbulente thuissituatie is Ben daarom vaak bij zijn opa die hem onderwijst, het leven leert op een doe-wijze: wandelen, schaken en mee laten helpen. Opa overlijdt als Ben dertien jaar is. Een belangrijk ankerpunt valt weg. Een buurjongen, Tom, die een stuk ondernemender is neemt Ben mee op sleeptouw in het leven. Ben's vader is vaak afwezig voor zijn werk en omdat het thuis niet bepaald feest is. Tom is een durfal en helpt Ben over allerlei grenzen heen. De belangrijkste is wel het gebruik van drugs. Aanvankelijk blowen ze er stevig op los en late komen daar ook nog paddestoelen bij.

De ouders van Ben gaan scheiden en hij raakt geïsoleerd van zijn vader die terugkeert naar Engeland. Naar later blijkt is hij dan al ernstig ziek van longkanker. Hij overlijdt jaren later.
Ben raakt van de regen in de drup, heeft moeizaam contact met zijn moeder en komt al jong in aanraking met psychologen en psychiaters. Hij is soms ook aggressief naar zijn moeder. Het breekpunt komt als hij in zijn boomhut is met Tom en de hut in brand vliegt. Daarna wordt hij uit huis geplaatst en belandt in diverse inrichtingen die hem weer op het juiste spoor moeten zetten.

Het is veel ellende in een mensenleven, maar zo heb ik het boek niet gelezen. De stijl is heel erg vanuit het gezichtspunt van de jongen zelf en niet beschouwend en belerend. Ben is groot liefhebber van muziek en put daarvoor uit de muziekcollecte van zijn vader die erg veel platen uit de jaren 70 had, waarbij met name de Beatles een rode draad vormen in het verhaal. Ben speelt ook gitaar en probeert in de muziek zijn toekomst te vinden. Zoals een puber dat kan doen en denken.

Het boek is een absolute aanrader wat mij betreft. Het laat zien hoe een ogenschijnlijk goede basis thuis kan ontaarden door het overlijden van een tweelingbroertje, waardoor de situatie en de context geleidelijk aan veranderen. Waar een jongen die daar part noch deel aan heeft toch min of meer het slachtoffer van wordt. Nou chargeer ik wel trouwens.

Pikant detail: ik heb ook een tweelingbroer/zus gehad die blijkbaar in een vroege fase in de baarmoeder al niet levensvatbaar was. Gelukkig ben ik er beter afgekomen. ;-)

Geen opmerkingen: