Mezen in de tuin #lente

Enkele weken geleden was er verdachte activiteit in onze tuin. Twee vogels, waarschijnlijk een soort mezen, vlogen af en aan, onze clematis in. Nestbouw!

Het is de eerste keer dat in onze tuin vogels een nest aan het bouwen zijn. Ik vond de plek niet echt gunstig gekozen, vlak naast de garagedeur, maar wie ben ik. Regelmatig keek ik naar de voortgang en probeerde door de takken van de clematis heen te kijken of de bouw vorderde. Dat was het geval. Het op een foto vastleggen, dat bleek een stuk moeilijker. Dappere pogingen leidden niet tot het gewenste resultaat, maar ik moet het er mee doen!

Het was prachtig om te zien hoe de vogels onze notenboom, die nog nauwelijks blad heeft, als vaste landingsplaats gebruiken. Vanuit hun hoge positie kijken ze of de kust veilig is en gaan dan naar het nest om met de materialen in hun snavel verder te bouwen. In het ander geval komen ze van het nest af, zitten even in de notenboom en vliegen weer de omgeving in, op zoek naar geschikte bouwmaterialen.
De camera kon een paar van die vluchten en activiteiten vastleggen, zelfs een keer dat er eentje uit het nest komt. De schichtige beestjes maken het je niet makkelijk en mijn minder ontwikkelde motoriek deed de rest. Op een gegeven moment was het nest klaar. De rust keerde terug. Het was een prachtig nest geworden, ziet er zeer aaibaar uit en de opening is klein en met veertjes hangt er een soort van gordijn voor.

De mezen zag ik niet of nauwelijks. Het nestje leek weer verlaten. Tot vandaag. Na thuiskomst deed ik de deur open en liep naar buiten. Mijn rondje door de tuin loopt al enkele dagen langs het nestje en wat bleek: twee kraaloogjes keken me aan. Het nestje is dus bewoond! Nu is het zaak zo veel mogelijk uit de buurt te blijven om het jonge paar de kans en ruimte te geven om hun nageslacht te laten opgroeien en uitvliegen.

Natuur op de vierkante centimeter, vlak achter je huis. Als de zon straks schijnt en we liggen achter van het zonnetje te genieten, kunnen we het nijvere paar af en aan zien vliegen met voedsel. Dat maakt de vogelpoep op tafels en stoelen tenminste acceptabel. :)

En al is het nog geen mei, ik denk dat er eieren zijn of snel aankomen!

PS. Of het mezen zijn, dat weet ik niet zeker. Misschien dat er een kenner is die dit dit leest en het filmpje ziet en dit kan bevestigen dan wel weerleggen.

100 % Bedaux

Op zondag 18 april woonde ik de opening bij van de tentoonstelling over het werk van architect Jos. Bedaux. De tentoonstelling is opgezet naar aanleiding van zijn honderdste geboortedag en is te zien in de Universiteit van Tilburg. De Aula waar het officiële gedeelte plaatsvond is werk van zijn hand. Het is een prachtige ruime zaal met een voortreffelijke akoestiek. De opening was heel druk bezocht. Vanzelfsprekend is er een boek uitgekomen. Maar de familie heeft ook een lemma in Wikipedia gemaakt. Sommige mensen hoef je niets meer te leren.

Nou ben ik een liefhebber van mooie gebouwen, maar van architectuur als zodanig heb ik weinig verstand. De gebouwen die Bedaux ontworpen heeft, die springen er toch uit. Ik herken ze (of denk ze te herkennen...) aan enkele typische kenmerken. Voor mij stralen ze "oud" uit, 17de eeuws, in de traditie van trap en andere gevels. Metalen kozijnen, nogal eens een rond raam, torentjes met de ui erop en metalen uitsteeksels. Als je er op let, zie je dat op allerlei plaatsen terug. Mij spreekt het wel aan.

Op zich is dat niet vreemd aangezien ik geboren ben in de parochie Fatima, waar Jos. Bedaux het hele religieuze bouwen voor zijn rekening heeft genomen. Kerk, pastorie, fraterhuis en pension St. Jozefzorg zijn allemaal van zijn hand. Omdat ik daar tot mijn 21ste heb rondgelopen, gespeeld en gebruik van heb gemaakt zitten die gebouwen een beetje in mijn bloed.
De kerk, daar ben ik gedoopt en heb ik jarenlang de mis gediend. De kerk is afgebroken.
In de pastorie mochten we één keer per jaar komen als misdienaars wanneer de pastoor ons op een uitje trakteerde.
Het fraterhuis, daar woonden de fraters waar ik les van kreeg op de lagere school. Een enkele keer ben ik daar geweest om wat af te geven of op te halen.
In het pension St. Jozefzorg woonden mijn opa en oma, dus daar was ik ook regelmatig te vinden. Bovendien lag daaromheen een ruim grasveld dat schreeuwde om bevoetbald te worden. Ook al mocht dat niet van de wijkagent.
Een neef van me woont in een Bedauxpand in Riel.

Wil je meer werk zien van Jos. Bedaux? Kijk op www.josbedaux.nl. Zijn nageslacht heeft ook op internet een monument opgericht voor en met zijn nalatenschap in steen.

Tot slot een paar foto's van de genoemde gebouwen en wat andere uit de fotocollectie van het Regionaal Archief Tilburg.

Archief 2.0: niet voor lurkers

Wat?
Gisteren is de community Archief 2.0 begonnen met een campagne om zoveel mogelijk leden in beweging te krijgen richting Kerkrade. Voor het begin van de KVAN studiedagen houden we met de communityleden een pre-conference om de toekomst van de community te bespreken.

Waarom?
Niet omdat de groei eruit is! Archief 2.0 groeit als kool. Gezien de groei van het aantal leden is er blijkbaar behoefte aan een dergelijk online platform. Het is goed om de puntjes weer eens op de "i" te zetten. Tijd voor real time feedback van de achterban!

Waarover?
Waar gaan we het over hebben met elkaar? Een heleboel vragen borrelen op: wat verwachten de leden van de community, komen die verwachtingen uit? Wat verwacht de community van hen? Hoe krijgen we meer dynamiek binnen de community, meer leden die actief deelnemen? Zijn er soms meer irl-activiteiten nodig en wat te denken van allerlei 1.0-onderwerpen die in de community plaatsvinden?

Wie?
Iedereen die Archief 2.0 een warm hart toedraagt. Onderwerpen genoeg om eens een hartig woordje met elkaar te wisselen. Doe mee, praat mee, bepaal mee. Gezellig community zijn. Heb je zelf nog onderwerpen die je aan de orde wilt brengen? Dat kan natuurlijk ook. Plaats ze in het forum of in blogposts in de communitywebsite. Discussieer mee online.

Poll mee met de polls die vanaf nu wekelijks op de homepage van de community verschijnen. Kom naar de pre-conference, niet om te luisteren, maar om mee te praten! Archief 2.0 gaat over meedoen, deelnemen.
Laat je stem horen.

Wanneer?
Maandag 14 juni 2010 van 10u - 12u.

Waar?
In Kerkrade dus, in de gebouwen van Rolduc.
Aanmelden kan via de KVAN: www.kvan.nl/studiedagen.php.
Als je verder niet aan de KVAN dagen deelneemt, stuur dan een e-mail naar archief20@gmail.com.

Streetview en het neolithicum

Het weblog Google Maps Mania heeft keer op keer leuke mashups. Dit keer is gebruik gemaakt van de streetview foto's in Google Earth om neolitische monument in Groot-Brittanië bij elkaar te zetten en meteen maar de link naar de betreffende streetview foto. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Leuke naam ook: Standing Stones.
Helemaal vlekkeloos gaat het niet altijd, en de beelden zijn soms van grote afstand en dus niet zo scherp. Dat is dan jammer.

Het blijft toch een goede toepassing en ik zie b.v. een kans voor het Drents Archief om alle hunebedden in de provincie op deze manier bij elkaar te brengen. Het past in ieder geval prima in hun nieuwe doelstelling. D9 ligt in ieder geval goed zichtbaar in streetview!

Vulkanen - het blijft fascinerend

Ik weet het, veel mensen hebben last van de uitbarsting van de vulkaan Guðnasteinn op IJsland. Sommige ervan ken ik persoonlijk. De naam die in de pers het meest gebruikt wordt is de naam van de enorme gletsjer (en dat is dan een kleintje voor IJslandse begrippen) met de schitterende naam: Eyjafjallajökull. Menig journalist heeft daar zijn of haar tong al over gebroken. De enorme kracht die hierbij vrij komt en de geweldige hoeveelheden bodem die de atmosfeer in geslingerd worden, daar ben ik heimelijk verliefd op. En hoewel ik me bewust ben van het feit dat er altijd slachtoffers zijn en dergelijke uitbarstingen enorme gevolgen kunnen hebben, vind ik het boeiend en kan ik er eigenlijk geen genoeg van krijgen. De vormende krachten van de aarde in werking zien: beangstigend en fascinerend tegelijk.

De eerste keer dat ik me bewust werd van de kracht van vulkanen was bij het ontstaan van het eiland Surtsey, ook bij IJsland. Mount St. Helens (1980) was ook memorabel vanwege de verwoestende kracht en de enorme asregens bij een uitbarsting van de Pinatubo in 1991 heb ik nauwgezet gevolgd. De bekende voorbeelden uit de geschiedenis, Pompeii, Krakatau, zijn breed bekend. En wat te denken van de Parcutín in Mexico die pas in 1943 is ontstaan en in 1952 een hoogte van 424 meter bereikte.

Wat ik het meest waardeer aan dergelijke natuurkrachten: de mens kan er niet goed mee omgaan. We hebben zoveel geregeld en we vinden onszelf zo slim, dat de ontregeling door natuurkrachten, of het nou een extra lange sneeuwerige winter is of een vulkaanuitbarsting, onze zorgvuldig geplande wereld in de war brengt. En wat te denken van de macht die we onszelf toedichten op het gebied van klimaatverandering.

Laat het los. Moeder Aarde is sterker.
Wat een troostrijke gedachte.

Taylor Ball versus Albert Verlinde

's Avonds mag ik graag naar een serie sitcoms kijken op Veronica, According to Jim, Seinfeld, Friends, Two and a half man en sinds een paar weken komt daar Still Standing bij. Je houdt er van of niet. Ik ga er geen reclame voor maken, maar met een bord op schoot is het goed eten voor wat comedy en het uitbuiken is al even vermakelijk.

In Still Standing speelt Taylor Ball mee. Hij speelt de zoon des huizes. Spitting image van (een jonge) Albert Verlinde. Het is een onderwerp van niks, maar ik vind de gelijkenis zo sprekend dat ik er zomaar een blogpost aan wijdt.

On screen interfaces - wen er maar vast aan

Prachtige toepassing om op een enorm scherm als interface met foto- en kaartmateriaal om te gaan. Het filmpje laat zien hoe eenvoudig het werkt.



Door deze ontwikkelingen gaan archieven het moeilijk krijgen met hun papieren informatie. Dit soort van schermen zijn al langer in ontwikkeling en er komt een tijd dat die techniek voor "iedereen" beschikbaar komt. Je ziet de tekenen daarvan al in het onderwijs waar na het digitale schoolbord, wat een goede mix was tussen interface en schoolbord, nu de digitale schermen niet meer projecteren maar weergeven. Zonder beamer.
Het leren zal er door veranderen, maar ook de manier waarop we met informatie omgaan zal gaan veranderen. Touchscreen is de toekomst, met on screen toetsenborden, en een muis is echt antiek aan het worden. Is scannen op een resolutie van 300 dpi nog wel genoeg?

Zie ook het filmpje over een 2,5-jarig mensje dat de iPad gebruikt alsof het apparaat al jaren bestaat en zij er al jaren mee werkt. Zal dat kind nog ooit leren schrijven? Zal dat nog nut hebben? Een discussie die ook best gevoerd mag worden. Leren typen is veel handiger dan oefenen op een mooi handschrift. Wanneer heb je dat nog nodig? Hoogstens om een handtekening te zetten.

[eerste filmpje via Jeroen van Luin op Twitter]

Matthäus Passion op Goede Vrijdag

Afgelopen Goede Vrijdag gingen we op uitnodiging van vriend Pieter een avondje cultuur snuiven in het Concertgebouw in Amsterdam. Traditiegetrouw stond de Matthäus Passion op het programma. Meneer Bach, die ik bij mijn helden van Jethro Tull al jaren aanhoor, heeft een knap stuk muziek in elkaar gezet waar volgens onze muzikale betweter Peter allerlei typen muziek in zijn verwerkt.
Zelf ben ik groot geworden met koorzang om mij heen aangezien mijn vader een fanatiek zanger was in het Heikes mannenkoor dat de hoogmis op zondag opluisterde. Ik ging graag met hem mee, als kleine manneke, om hoog op het koor, achterin de kerk, dicht bij de organist de mis bij te wonen. Dat was beter dan het meedreunen van (latijnse) liturgie in de houten banken in de schip van het kerk. Je mocht als koorlid de communie ontvangen en dan ging het hele gezelschap in ganzenpas de torentrap af en later weer op. Voor mij lastig om dat mannentempo bij te houden. Mijn vader heeft ook in opera's gezongen, maar volgens mij kon hij niet de lessen betalen die hem verder hadden gebracht. Dus bleef het bij een paar optredens als koorzanger in dergelijke muziekstukken.
Zijn platenkast bestond wel voor het grootste deel uit zangstukken, koorwerk.
Die bagage komt toch van pas als je een avond doorbrengt met vrienden en Bach.

Het concertgebouw is een prachtige zaal met een nagenoeg perfecte akoestiek. Daar heb ik verhalen over moeten aanhoren. De stoffering van de stoelen kwam zelfs ter sprake. Wat ik dan weer raar vond, want als er mensen in zitten, wat doet die stoffering er dan nog toe? Maar goed, ik ben een nitwit en een nobody op het gebied van klassieke muziek, absoluut gehoor en het concertgebouw. Dat bleek al snel. Niet te veel kritische vragen hebben, niet te veel zelf nadenken.

Desalniettemin is het een prachtige zaal en inderdaad klonk de muziek en zang als een klok. Dat kwam natuurlijk ook door de uitvoerders, maar het is altijd weer prachtig om muziek te horen vertolken en dat het dan zo goed klinkt. Het geheel duurde zo´n drie uur en dat lijkt vooraf een hele zit, maar in de praktijk was het makkelijk vol te houden. Dat kwam mede door de grote mate van afwisseling in soorten muziek, zoals hiervoor al enigszins toegelicht, en het feit dat dwarsfluit en fagot en behoorlijk aandeel hadden in muziek. Beide instrumenten hebben mijn hart al jaren geleden gestolen en om ze nu fijn samen te horen, in combinatie met prachtige zangstemmen, was een feest.

Het Toonkunstkoor was met ruim 100 man en vrouw sterk aanwezig, het Martini jongenskoor uit Sneek zong voor de pauze hun partij mee en twee orkesten (Holland Symfonia) zonder koperwerk stonden garant voor een bomvol podium. Wat een geweld kan een dergelijk gezelschap ten gehore brengen. Een orkest met koor laat een kracht zien en horen van jewelste terwijl tegelijkertijd elke nuance hoorbaar is en blijft. Zes solisten zongen de verschillende partijen waaronder de voorzanger/verteller die het publiek door het verhaal leidt. De solisten hadden stuk voor stuk prachtstemmen en de onderlinge harmonie en die met de verschillende instrumenten was fenomenaal. Dirigent was Boudewijn Jansen. Een hele bijzondere en mooie uitvoering volgens de kenners.
De avond was een doorslaand succes niet in het minst door het starspotten. Zet provincialen in de grote stad en ze fluisteren de sterrennamen naar elkaar. De een ziet ze overal (vliegen) en de ander loopt er straal langs. Wel leuk :).

Uiteindelijk kwam er een eind aan de muziek en liepen we voldaan en nakeuvelend naar restaurant De Knijp waar je tot na middernacht een maaltijd kunt nuttigen. Dat hebben we dan ook gedaan. Even de indrukken uitspreken, reflecteren en wat shockeren. Zo komt iedereen aan zijn trekken!

Na het golven van vorig jaar en de cultuurshock van dit jaar ben ik reuze benieuwd waar we volgend jaar ons luxueuze en vooral gezellige uitje gaan doorbrengen.

Complimentjes ontvangen #ugul10

Bij U Game U Learn liepen een drietal dames rond waarvan de bedoeling mij niet geheel duidelijk was. Ik sprak op een gegeven moment BiebLies die het wel wist en zei dat het ging om het uitdelen van complimentjes. Zij ging dat wel even voor mij regelen.
Met het schaamrood op de kaken (wat kan ik slecht tegen positieve aandacht!) stond ik voor het meisje terwijl zij mij doordringend aankeek en wat op een papiertje krabbelde.
BiebLies garandeerde mij dat ik er mee thuis kon komen, met de uitkomst van dat staren en schrijven.

Dit kreeg ik in handen:
Leuke Luud,
je bent een daadkrachtige man en je weet wat je wil. Weet je hoe aantrekkelijk dat is?
Je bent heel charmant en ik zie wijsheid in die schitterende blauwe ogen.
Liefs.

De ontvangst van dit compliment thuis was niet onverdeeld enthousiast. Maar ook niet negatief. Het verhaal werd hoofdschuddend en fronsend aangehoord.
Leuk initiatief van de organisatoren van U Game U Learn. Dat wel!

Dank je Bieblies :)

[foto van Geert vd Boogaard]

Van gulden naar euro - 11 jaar online

In de kerstvakantie van 1998 zijn Lian en ik begonnen om een lijst aan te leggen van uitdrukkingen in het Nederlands die met geld te maken hadden. Het bleek al snel dat het Nederlands heel rijk is aan gezegden waar geld een rol in speelt. Onze spreekwoordelijke handelsgeest heeft dus taalkundige sporen achtergelaten.
Het leek ons aardig om met de euro op komst daar eens aandacht aan te besteden. Per 1 januari 2002 was de gulden geschiedenis en kreeg de euro toekomst.

Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) (inmiddels online) was op cd-rom uitgekomen en die hadden we voor heel veel guldens aangeschaft. Voor mij handig omdat de oude teksten die ik las voor mijn onderzoek regelmatig woorden bevatten die ik nu makkelijk terug kon vinden in het WNT. Gelukkig maar dat Lian op deze manier digitaal heel snel het WNT kon doorzoeken, anders was het een never ending story geworden.

Nu konden we in januari 1999 een website inrichten met de vondsten. Geweldig dat een idee zo snel publicabel werd. Ons hoefden ze niet meer te winnen voor het toen nog nieuwe medium Internet. In mijn werk was ik al eventjes verantwoordelijk voor de website van het Gemeentearchief Tilburg dus in html een website knutselen, dat was niet nieuw. De ruimte die onze provider Planet Internet bood, was meer dan genoeg om een mooie uitgebreide website in te richten.

Wat toen meteen bleek: naar buiten treden met iets leuks betekent aandacht krijgen. Castel Media maakte toen, als voorloper van @Home en het huidige Ziggo, een tv-programma, Webspot, waarin het gebruik van internet en het bouwen van websites aandacht kreeg. Wij mochten ons verhaal doen. Dat was in 2000, na de milleniumbug die uitbleef.
Ook het maandelijks tijdschrift dat bij de marketingcampagne van Planet Internet hoorde had ruimte voor ons verhaal. We mochten met een heuse fotograaf naar de Munt in Utrecht (inmiddels ook het Geldmuseum)waar een foto gemaakt werd voor het tijdschrift. Die foto staat in deze blog. Dat was in 2002, want we houden een 5 euro biljet in onze hand.

Nog steeds komen er bezoekers op die webpagina's, in 2009 waren dat er 1032. Inmiddels een kleine 24.000 pageviews. Het hoogste aantal kwam op 30 december 2001, vlak voor de invoering van de euro. Op die dag bekeken 280 mensen de pagina's.

Het is nu een heuse retrosite geworden die ook op mijn laptop en externe HD's gebackupped staat! Maar hij doet het nog steeds :)
http://home.kpn.nl/derks004/gulden/

[De foto is van Lard Buurman uit de Planet, het magazine van Planet Internet, van februari 2002]

U Game U Learn - Michael Edson

Afgelopen donderdag 1 april bezocht ik de beste grap van die dag, de conferentie U Game U Learn in Delft. Vooral bedoeld voor de bibliotheekwereld, maar ook archivarissen kunnen er veel halen op het gebied van nieuwe media. Helaas ontbraken ze ook dit jaar weer op een enkeling na.

Er waren vier bekende sprekers waarvan Michael Edson van het Smithsonian Institute een presentatie hield die mij het meest aansprak. Hij sprak over de kern van web 2.0 en het nieuwe gebruik van internet: we moeten ons een andere mentaliteit, een andere houding aanmeten. Het moet herhaald blijven worden, het is de sleutel tot succes.

Michael Edson sprak over de Thermocline Issues (zie zijn presentatie). Kort door de bocht: de botsing tussen de voorlopers en de achterblijvers in een organisatie. De stereotypen zijn bekend die hoef ik hier niet te herhalen.
Hij citeert Leo Mullen: strategie is het topje van de ijsberg. Alles wat je niet ziet maar er wel is, daar heb je verandermanagement voor nodig.
Veranderen kost tijd en eigenlijk hebben we die tijd niet ruim voor handen.

Hij gaf een paar mooie oneliners die relevant zijn voor onze organisaties en voor de veranderende samenleving. Wat te denken van de prettige trits: Think big, start small, move fast. Het lijkt een aaneenschakeling van tegenstrijdigheden, maar het is de realiteit. Welke keuze je ook maakt, over een paar maanden, een jaar, zijn er alternatieven. Niet te lang nadenken, niet streven naar (teveel) perfectie, ga aan de slag en verbeter je product gaandeweg.
Zorg dat je het kunt verbeteren!

Zoek niet alle kennis bij jezelf want volgens Joy's law: no matter who you are, most of the smartest people work somewhere else. En zo is het. Schaam je daar niet voor, maak er gebruik van! Netwerken, samenwerken, inhuren, lenen, communities, het doet er niet toe op welke manier, maar maak gebruik van de kennis van anderen. En: stel je eigen kennis ter beschikking aan anderen.

Een andere eyeopener: we're competing with everybody! Online informatie is er in overvloed. Gevonden worden in de oceaan van websites is al een kunst op zich. Het Smithsonian is een heel groot en invloedrijk instituut, maar ook zij komen in de zoekresultaten van Google vaak op bedroevende posities voor. Realiseer je dat en kijk hoe je die situatie in je voordeel kunt wijzigen of benutten.

Tenslotte zijn ze bij het Smithsonian gaan nadenken over hoe het anders moet en kwamen op de proppen met het idee dat bij Flickr ook al bestaat: The Commons. Dat is: A set of resources set in the public sphere for the use and benefit of everyone. Daar zie ik een sterke parallel met archieven en de informatie die ze beheren. En wat te denken van de vier uitgangspunten: Vast, Findable, Shareable, Free. Afgezien van "Vast"(= o.a. veul) hele goede en terechte uitgangspunten. Maar een uitgebreide hoeveelheid informatie is natuurlijk niet te versmaden.

Een heel inspirerend uur en een heleboel "huiswerk".