De stad zorgt voor recreatieve mogelijkheden - een aanrader

Tijdens de reis door Spanje kwam ik in twee steden terecht waar de gemeente werk had gemaakt van de publieke ruimte.


De eerste keer liep ik langs de oevers van de Pisuerga in Valladolid. Een rustgevende strook die volop gelegenheid bood tot wandelen, rennen, joggen, sporten en bewegen. Er lag ook een strand om weer bij te komen van je inspanningen. Die ruimte werd volop gebruikt door allerlei leeftijdsgroepen die zich bezig hielden met het uitlaten van hun hond, het bewegen op toestellen, voetbal, basketbal, volleybal en het soezen op een bankje in de avondzon. De inwoners van Valladolid profiteerden volop van de trapveldjes, grasvelden, verharde paden en het strand met paviljoen. Openbare ruimte zoals die hoort te zijn: voor iedere bewoner.


In Valencia was het zo mogelijk nog mooier. De Turia liep tot eind jaren 50 midden door de stad maar de ernstige overstromingen noodzaakten het stadsbestuur om de rivier te verleggen. De oude bedding van de rivier hebben ze vervolgens ontwikkeld tot een groen lint midden door de stad waar het verkeer op hoogte langs raast. Maar daar heb je nauwelijks last van. Door dit slimme idee is een recreatieve strook ontstaan die echt door iedereen wordt benut. We hebben een behoorlijk stuk gelopen en vertrokken vanaf een soort oase waar de oude brug nog in functie lag, omzoomd door palmbomen waardoor je je in een andere wereld waande. Daarna volgde een kermisterrein dat overliep in een verhard stuk waar zwaardvechters en dansgroepen driftig gebruik van maakten.


Ook hier liep, wandelde en rende iedereen naar hartelust in eigen tempo en met eigen doelstellingen vrolijk over de paden. Een zee aan ruimte. Een trommelband oefende het repertoire, jong en oud zat op grasvelden al dan niet met een verliefde blik in de ogen. De trimtoestellen en sportschoolapparaten kregen nauwelijks rust en werden voortdurend getest. Er was ook ruimte voor natuur! Een fantastisch gezicht waar een mens blij van wordt. Geen gedoe, geen territoriaal gedrag, onaangenaamheden of wat dan ook. Openbare ruimte in optima forma. Een eye opener. Daar moesten we in Nederland ook eens meer ruimte voor maken.
Hieronder een aantal foto's van beide wandelingen.

Een tijdmachine in Granada

Al wandelend door Granada kwamen we door dit straatje, de Calle Caldereria Nueva. Het leek net of ik 35 jaar terug in de tijd ging. De tijd waarin indiastof, wierook, leer en oosterse producten tot de basisbehoefte van mij en de omgeving waarin ik vertoefde hoorde. Het rook er heerlijk en op de een of andere manier kwam het allemaal heel vertrouwd over.


Het was gezellig druk in het straatje. Naast de toeristen liepen er ook leeftijdsgenoten of een tikje ouder die duidelijk dezelfde sensatie proefden als ik. Even een walk through memory lane. De verleiding was groot om een bloesje van Indiastof te kopen maar ik wist me te beheersen.
Het rook er heerlijk naar de verschillende producten, leer, wierook maar ook parfums die overal verkocht werden. Het straatje liep langzaam omlaag en er waren diverse eettentjes met een Noord-Afrikaanse keuken te vinden.

Die kans lieten we niet onbenut en we liepen op goed geluk een Marokkaanse eettent binnen. In een sfeervolle omgeving zei de ober dat hij wel een paar lunchgerechten voor ons ging maken. De lunch die hij bereidde blonk uit in eenvoud en tegelijkertijd kregen onze smaakpapillen een traktatie te verwerken. Het smaakte zo ontzettend goed dat we als blije guppen het pand weer verlieten.

Een fijn weerzien :)

Parkeergarages in Spanje

Hier staan we voor de deur van een autolift die ons vehikel vanuit de parkeergarage onder het hotel in Valladolid weer naar de begane grond moest brengen. Het is allemaal behoorlijk smalletjes. Uiteindelijk blijkt dat mee te vallen, de auto past er best goed in, grotere auto's kunnen er ook in, maar het doet er claustrofobisch aan.
Het is een kwestie van blind vertrouwen hebben in de techniek want eenmaal in de autolift kun je geen kant meer op. Het is zelfs de vraag of je daar wel telefonisch bereik hebt. Dat hebben we niet getest aangezien we druk bezig waren om ons niet al te druk te maken. Het liep allemaal goed af. De autolift kwam uit in een smal straatje (waar we de dag daarvoor al met een keertje steken pas in de autolift konden met de auto) waar ook ander verkeer doorkomt. Er kan zomaar een andere auto klaar staan om er in te rijden. Dat was bij ons gelukkig niet het geval... Alles bleek veilig!

Van Vallodolid ging de vakantie naar Salamanca. Daar was het parkeren om andere reden een heikel punt. De parkeergarage lag een eindje van het hotel af. Het bleek een heel steile helling die naar beneden ging. Heel steil.

Er stonden al wat auto's beneden dus ik wachtte even mijn beurt af. Op een steile helling stil gaan staan en dan manoevreren, dat is niet mijn hobby. Dat bleek uiteindelijk toch noodzakelijk. De garage stond namelijk vol. Maar ik had wel een parkeerkaartje van het hotel dus moesten we er in als er ruimte was. Of ik mijn auto even naar beneden wilde rijden, een andere auto wilde laten passeren en vervolgens halverwege de helling de auto parkeren. De parkeergaragebeheerders zouden de auto dan op een geschikt moment in de garage plaatsen. Dat zijn de momenten van de waarheid. Met een toenemende stank van de koppelingsplaat dan wel de remmen slaagde ik er in om de auto achteruit omhoog te krijgen tegen die helling. Ik was blij dat de automatische handrem krachtig genoeg was.

De volgende dag stond de auto netjes in de garage en kon ik er zonder problemen uitrijden. Daar moest ik nog wel een keertje steken om bovenaan de helling de bocht naar rechts te maken. Eind goed al goed.
Je weet soms niet wat je te wachten staat, maar het ging deze vakantie verder prima met het parkeren!

Rating en hotels

In de afgelopen vakantie heb ik met L. een flink aantal hotels bezocht. Veruit de meeste lagen in Spanje en een tweetal in Frankrijk. Alle hotels in Spanje, zonder uitzondering, waren prachtig en hadden een prijs-kwaliteitsverhouding waar je alleen maar van kunt dromen. Het ontbijt en het parkeren van de auto zijn bijna net zo duur als de kamer. Alle hotels heb ik gebookt via Booking.com. Dat doe ik al enkele jaren en het is steeds een goede keus. Twee of drie dagen van te voren ga ik op zoek via de app naar een geschikt hotel en het is nog niet voorgekomen dat ik niets vond wat aan onze eisen voldeed. Het zijn bijna zonder uitzondering 4 sterren hotels, met wifi en een parkeerplaats bij of in het hotel.

Elke keer dat we de receptie binnenkwamen zagen we de bordjes met waardering van Booking.com en Tripadvisor.com (door mij nog nooit gebruikt) prominent op de receptiebalie staan. Ze hadden allemaal goede cijfers en dat was volkomen terecht.
Het plaatsen van die awards geeft niet alleen aan dat de hotels waarde hechten aan die waardering maar zeker ook dat ze weten dat heel veel van hun klanten via die websites bij hen terecht komen.

Online boeken is makkelijk en zeker. Ja, er gaat vast wel eens iets mis, maar wij hebben daar gelukkig nog nooit last van gehad. Het parkeren in een Spaanse garage kan wel een uitdaging zijn... Daarover in een ander blog wat meer.

Gisèle - Susan Smit

Susan Smit is een heks. Dat is de eerste associatie die ik heb als ik haar naam hoor of haar zie. Een heks. Ze ziet er niet bepaald uit als de heksen die ik ken uit allerlei sprookjes. Of ze is heel goed vermomd. Dat kan natuurlijk ook. Naast heks is Susam Smit ook, of vooral, schrijfster. Ik leerde haar al weer vele jaren geleden kennen via een ochtendprogramma waar zij de boekenrubriek voor haar rekening nam. Een klein hoogtepuntje in het programma.

Alle vooroordelen zijn van toepassing hier. Mooi en blond. Kan ze ook schrijven?
Gisele is het eerste wat ik van haar heb gelezen en ik was heel erg aangenaam verrast. Het is een prachtig boek dat een intrigerende beschrijving geeft van het leven van Gisèle van Waterschoot van der Gracht, een glazenier en schilder, van Adriaan Roland Holst en van Mies Peeters, een actrice. De culturele elite van voor de oorlog komt voorbij, vooral het literaire deel daarvan, met alle ingrediënten die bij de crisis en het opkomende nationaal-socialisme horen.

De drie levens die gevolgd worden zijn bijzonder genoeg en geven een beeld van het kunstenaarsleven voor en tijdens de oorlog. Het feit dat het over werkelijk bestaande personen gaat en daarmee een kijkje geeft in elk van hun levens en de keuzes die ze maken geeft het boek een bijzondere glans.

Het boek leest heel prettig en is een absolute aanrader.

Kenau - Tessa de Loo

Kenau Simonsdochter Hasselaar is de vrouw uit de geschiedenis van de 80-jarige oorlog die ik al heel erg lang ken. Van naam dan. Een vrouw uit één stuk, onverzettelijk en dapper. Vorig jaar is een film gemaakt over deze hostorische vrouw van formaat en dit boek is daar weer een bijproduct van.

Tessa de Loo is een schrijfster waarvan ik niet eerder wat heb gelezen. De film De Tweeling daarentegen, gebaseerd op haar gelijknamige roman, heb ik wel gezien en die maakte een geweldige indruk op mij. Daarom ging dit boek mee op de e-reader.

Daarmee heb ik eigenlijk meteen het meeste gezegd over dit boek. Het viel me tegen. Het verhaal pakte me niet, de personages evenmin. Het kwam maar niet los. Dat heb je soms. Ligt het aan het schrijven, de stijl, de woorden? Geen idee. Maar ik zou dit boek niemand aanraden.

Zonde van de tijd. Jammer!

The long tail of het lekkere gevoel van delen!

Even een korte post over het mooie van het delen van foto's via Flickr. In de afgelopen maanden ben ik door twee mensen gevraagd om foto's ter beschikking te stellen voor een papieren en een digitale publicatie. In het ene geval ging het om een Etruskische sarcofaag met vervoersmiddelen er op. Dat is een van deze drie foto's.




De laatste keer was drie weken geleden en ging het om foto's van het prachtige project Guedelon in Frankrijk. Daar zijn ze al vele jaren bezig om een kasteel te bouwen volgens de methode die in de middeleeuwen werd gebruikt. Van die serie zijn er drie gebruik in een blogpost.
Die foto's zijn overigens al in 2011 gebruikt... dus een laat verzoek om toestemming. Zo weet ik in ieder geval dat mijn foto's nog steeds bekeken én gebruikt worden!

Delen geeft plezier!

De hartsvriendin - Heleen van Royen

Heleen van Royen ken ik vooral van de bladen en televisie waarin ze, zeker de laatste tijd, nogal wordt geportretteerd als een vrouw met een vrije moraal en weinig remmingen. Ze post selfies met sperma in het haar, om maar eens wat extreems te noemen, maar ook regelmatig in diverse stadia van ontkleed zijn. Het is maar een weet.

Maar ze is schrijfster. Ik had nog nooit een boek van haar gelezen. In de boekenkrat lag dit boek van haar hand. Uitgelezen kans om kennis te maken met de schrijfster Heleen van Royen.

Dat viel niet tegen! Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en kon er met enige regelmaat om lachen. De manier waarop zij de vrouwelijke hoofdpersoon beschrijft is hilarisch. Het is een getrouwde vrouw die vlak voor haar veertigste verjaardag staat en daar tegenop ziet. Einde van een tijdperk en dat soort van redenaties. De omgang met haar puberkinderen is al een genot om te lezen. Heel herkenbaar voor wie daar in zit of in heeft gezeten zoals ik. De penetratie van de social media, de mobiele telefoon en de internetwereld met bijbehorende techniek is aandoenlijk beschreven. De hoofdpersoon Yvonne zoekt haar weg daarin en struikelt zich er door.

Je kunt dit boek, en het leven van Yvonne, ook als heel tragisch beschouwen, maar dat gevoel kreeg ik helemaal niet. Ja er zijn tegenslagen, duh! Maar ze slaat zich er doorheen met een dosis gezonde humor en realisme die mij enorm aan het lachen kreeg. Het lijkt me een goede manier om in het leven te staan en met de "problemen" om te gaan.

Dit boek is blijkbaar deel van een tweeluik. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg.
Dit was wederom een prima boek om aan het zwembad tot je te nemen.

O ja, Herman Brusselmans vind het waardeloos. Voor wie daar waarde aan hecht.

Overkill - Escobar

De hoofdpersoon in dit boek is een man die een killer is en tegelijkertijd blijkbaar een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op mooie en gewillige vrouwen. Altijd jammer om dat te lezen als je zelf niet zo bent. Had ik toch een andere carriere keus moeten maken? Hoewel alarminstallaties verkopen en installeren me nou niet een droombaan lijkt.

De boeken van het schrijversduo Escobar zijn niet geschreven voor mensen met een tere ziel. Dat geldt ook voor dit boek. De cover laat daar in tekst geen misverstand over bestaan: "Spijkerharde thriller" en "Overkill ramt er keihard in". In dit geval is dat geen woord te veel. Of te weinig. Het boek leest als een trein, heel vlot geschreven en het verhaal zoog me direct naar binnen.

Dit soort verhalen staan of vallen bij mij altijd door hun geloofwaardigheid. Is de "held" teveel superman/vrouw, dan ben ik geneigd af te haken. In dit geval is daar geen sprake van. De antiheld, want dat is het in mijn ogen, zou zo maar in de straat kunnen wonen. Hij is extreem gewelddadig dat wel.

Overkill heeft een overkill aan jeugdtrauma's die levens enorm beinvloeden. Het zijn de vormende jaren die in dit geval twee mannen bij elkaar hebben gebracht met een gedeeld trauma waar ze niet goed uit zijn gekomen. Onverwerkt verleden. Consequenties voor de toekomst, voor het leven. Tragisch en een (helaas vaak) voorkomend thema in dit soort van boeken en verhalen. Maar goed, daar kan ik dan wel mee leven.

Een vakantieboek zonder weerga. Vlot, spectaculair, opwindend en met een bevredigend einde.

Andere recensies:

Alleen voor vrouwen. Het geheim van het Vallei-orgasme - Marleen Janssen

Er staat "Alleen voor vrouwen" dus ik was gewaarschuwd. Gelukkig lees ik ook met enige regelmaat de Viva waarmee ik enigszins was ingevoerd in wat me hier te wachten stond.
Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee. Het boek is eigenlijk een grote promotie voor masturbatie. Voor vrouwen.

Een onbevredigende sexuele relatie veroorzaakt vaak een minder goede sociale relatie en heeft daarnaast een negatieve invloed op de rest van je leven: zelfvertrouwen, uitstraling, energie.
Marleen Janssen heeft met behulp van een trainer het taoïsme er op nageslagen en kwam er zo achter dat een goede sexuele relatie, en dat kan (ja moet zelfs!) ook met jezelf zijn, wonderen doet. Het leert je onafhankelijk zijn van anderen op sexueel gebied, maar zeker ook in je maatschappelijke ontwikkeling.

Dat vallei-orgasme is maar bijzaak. Bewustworden, dat is het toverwoord. Nou dacht ik dat dat al zo'n beetje sinds de jaren 60 het toverwoord was. In de loop der tijd zijn daar allerlei invullingen aan gegeven, meestal op het spirituele vlak, al dan niet met chemische of natuurlijke hulpmiddelen. Dit is blijkbaar een nieuwe loot aan die boom.

Wat me in dit boek wel opviel: vrouwen zijn blijkbaar niet goed in staat om op te komen voor hun belangen op sexueel gebied. In huwelijk en relatie. Of dat voor de huidige jonge generatie vrouwen nog steeds geldt, dat weet ik niet. De vrouwen in dit boek zijn meestal rond de 40 jaar of ouder. De gedachte van Janssen volgend zou daarmee ook hun maatschappelijke carrière achterblijven.

Voor wie er meer van wil weten: er zijn cursussen. En die zijn niet duur volgens de schrijfster. Want taoïstisch geprijsd.

Wie er in gelooft: doen!

Nacht in Parijs - Michael Berg

Een boek met het predikaat "literaire thriller" maakt me meestal achterdochtig. Wat nou "literaire thriller"? Wat is dat anders dan een "gewone" thriller? Is dat een bedenksel van de schrijver of van de uitgever? Ik vermoed marketing en dan gaan bij mij alarmbellen rinkelen. De neiging bestaat om zo'n boek links te laten liggen of in dit geval ongelezen op de e-reader.

Blij dat ik deze keer die waarschuwing heb genegeerd. Niks literairs aan overigens, aan dat boek, maar wel een fraaie, goed geschreven thriller van de hand van Michael Berg!
Waar het verhaal zich grotendeels afspeelt geeft de titel weg. Maar Amsterdam en zelfs Dongen en Chaam komen er in voor. Kom daar maar eens om in een gewone thriller :).

Politiek (Franse politiek), controversieel politicus, moord en opportunisme dat over lijken gaat. Met sex als rokend wapen. Dat is in de kern waar dit boek over gaat. Het menselijk element krijgt vanzelfsprekend ook aandacht en liefde, vooral mislukte liefde, mag niet ontbreken. De heldin van het verhaal is een heldin tegen wil en dank, krijgt haar eigen leven moeilijk op de rit, maar is zeker wel sympathiek.
De moordenaar is een tragisch type. Deed zijn werk vroeger uit overtuiging maar had de simpele gedachte dat hij er mee kon stoppen. Romantiek is zijn tweede liefde en die moet er onder lijden, dat spreekt vanzelf.

Al met al zijn het geen krachtige types die in dit boek optreden. De slechterikken zijn eigenlijk het sterkst. Zouden die dit keer dan winnen?

Lees het boek. Het is de moeite waard om daar achter te komen.