Plitvice meren (2)

In totaal zijn we 8 uur onderweg geweest om alle meren te ronden. We hebben één keer de boot genomen, de rest hebben we gelopen. Voor amateurlopers als wij zijn is dat een hele prestatie. We zijn dan ook erg trots op onszelf :-).

Om hoeveel kilometer het in het geheel gaat is ons niet duidelijk. We hebben natuurlijk regelmatig stilgestaan en naar bijzonder doorkijkjes of andere bezienswaardigheden gekeken. We hebben in totaal 3 keer een echte stop gemaakt, waarvan eentje met een dutje op een grasveld na een lange tocht van minstens 70 minuten langs de noordkant van het grote meer.

Heerlijk rustig met nauwelijks tegenliggers, omdat de meeste mensen (heel verstandig) daar een veerbootje voor pakken. Dat maakt de wandeling des te meer bijzonder, aangezien het rustig is en je daar van die heerlijke stiltemomenten kunt genieten.

Daarna volgde de tocht naar de benedenmeren waar de hoogste watervallen te zien zijn. Het is een prachtige wandeltocht, dit keer met heel erg veel gezelschap omdat het al flink in de middag was, door een kloof waarvan de wanden hoog boven ons uit toornden. Ik kan heel erg genieten van dergelijke massieve natuur, dat dit keer vergezeld ging van spectaculaire watervallen, ook de kleinere, met prachtige uitzichten en bemoste rotsen, bekalkte bodems en een enorme rijkdom aan kleur en leven. Soms liepen we onder de kalstenen wanden door die over ons heen hingen, soms staken we met houten bruggen het water over, via de watervallen die telkens weer verrassend waren en imposant door het vallende water en het geluid dat dat met zich meebrengt.

Ik merk wel dat ik steeds meer last krijg van hoogtevrees. Dat was een behoorlijke belemmering op deze tocht omdat de eerder genoemde smalle paden langs diepe afgronden gingen. De wanden van de gebergten waren niet geleidelijk aflopend, maar behoorlijk steil. Ik heb me beschermd voor de angst door niet te veel naar het water te kijken, maar me vooral op de grond te concentreren. Dat ging goed, maar met name bij het passeren van tegenliggers was dat soms lastig. Ik heb me er niet door laten weerhouden, maar naarmate de dag vorderde en de vermoeidheid toch een rol ging spelen, werd het moeilijker.

Natuurlijk hadden we het lastigste voor het laatst bewaard en we eindigden met een enorme klim over haarspeldvoetgangerspaden die de moeite waard was. Gelukkig liepen veruit de meesten onze kant op, waardoor ik goed aan de wandzijde kon blijven lopen. Er waren een paar hachelijke momenten, maar uiteindelijk viel het mee en was het zeer de moeite waard.

Dit kan ik iedereen aanraden die op zoek is naar ongerepte ruwe natuur die schoonheid kent die je nergens anders tegenkomt. Het is een uniek stuk natuur en een bezoek maakt je rijker.

Alle foto's van de Plitvice meren wandeling