De Ik@nrc.nl in de NRC van vrijdag 28 augustus 2009:
Spijt
Ik sta bij de apotheek en voor mij
staan twee dames op leeftijd met
elkaar te praten terwijl ze wach-
ten.
"Jouw Bert loopt ook niet best
meer en hij was vroeger zo fit!"
zegt de een.
"Ja, hij is erg veranderd sinds
zijn hartstilstand, ook in zijn
hoofd", antwoordt de ander. "Bert
neemt het me kwalijk dat ik hem
heb gereanimeerd en inmiddels
heb ik daar zelf ook spijt van."
2 opmerkingen:
Een tijdje geleden was er toch ophef over de vraag of je iemand moet reanimeren die een briefje bij zich draagt waarop staat: niet reanimeren.
Ik denk dat je eerst reanimeert en niet meteen gaat kijken of iemand wel gereanimeerd wilt worden.
Misschien kan het ook inderdaad wel een bewuste keuze zijn om niet gereanimeerd te worden. Er kan lichamelijk en geestelijk zoveel veranderen nar een infact of een hersenbloeding.
Wel een moeilijke kwestie vind ik
@Astrid
Het is zeker een hele moeilijke kwestie. Nog steeds gaan wij er allemaal vanuit dat iedereen eindeloos wil leven. Daar mag je niet zelf over beslissen, behalve als je zelfmoord pleegt.
Het lijkt wel alsof het leed dat je op je oude dag kan overkomen deel moet uitmaken van het leven. Onzin natuurlijk. Een paard dat "onnodig" lijdt wordt het genadeschot gegeven, maar mensen moeten alles maar gewoon slikken.
Let wel: de eigen keuze is allesbepalend. Ik wil geen wet die uitmaakt wanneer je dood mag.
Dat maak ik zelf wel uit.
Er valt veel over te zeggen, maar dit is nog steeds een heel groot taboe.
Ik vind dat ieder mens naast het recht om te leven ook het recht om te sterven moet hebben.
Een reactie posten