Zaterdag 1 augustus 2009Een hele oude wens ging afgelopen vakantie in vervulling: een bezoek aan Triëst. Waar deze fascinatie vandaan komt, dat weet ik niet. Het is al lang een bijzondere plek in de atlas, op een randje land tussen verschillende landen, lang deel geweest van het aloude Oostenrijk-Hongarije. Dat snijvlak van landen en water, een rare plaats voor een stad misschien? Het blijft raden.
Nu ben ik er geweest en het was een belevenis. Triëst is een hele mooie stad tegen een berg geplakt. Gesticht in de Romeinse tijd en eeuwenlang gestreden voor een eigen positie tussen alle grootmachten om de stad heen. De status van vrijhaven bracht voorspoed en onafhankelijkheid die ten slotte verloren ging toen de stad onderdeel werd van de Donaumonarchie Oostenrijk-Hongarije. De stad werd een meltingpot van volkeren.
Prachtig wandelen over de boulevard langs het water en de welvaart van de stad schreeuw je tegemoet. Geweldig mooie gebouwen schreeuwen om aandacht en zijn bijna allemaal opgeknapt zodat ze hun oude grandeur weer bezitten.
In het tijdperk dat de stad bij Oostenrijk-Hongarije hoorde was het daar de enige havenstad en die positie heeft de stad geen windeieren gelegd.
De wandeling naar het oude fort bovenop de berg was zwaar. Één lange klim die, aan het eind van een dag, behoorlijk zwaar telde, maar daarna voldoening gaf. De wandeling terug voerde langs een smalle steeg met veel trappen die heel mooie stukjes Triëst blootlegde en eindigde bij het theater in romeinse stijl, maar pas in de 16de eeuw gebouwd.Het diner op het grote plein aan het water tussen een vijftal monumentale gebouwen in prime state was een luxe, een feest voor oog, smaakpapil en oor. Op het plein was de band Gong bezig om de soundcheck af te ronden. Ze speelde een paar nummertjes in de ondergaande zon. Perfect plaatje. Die dingen kun je niet, hoef je niet, te organiseren die gebeuren gewoon in dat soort steden.
Aanrader.
Mijn foto's van Triëst op Flickr
2 opmerkingen:
Wij zaten aan de andere, oude grens van Oostenrijk-Hongarije, in voormalig Sudetenland in Tsjechie. In het Polen van over de grens was het ook Duitstalig, maar dat hoorde bij Pruisen, als ik me niet vergis (Silezië). Het gebied waar wij zaten was boerenland, met prachtige (kleine) bergruggen met veel rotsen. Dorpen zijn er heel mooi, met weinig moderne Oostblok gebouwen. De grote, Duitse boerderijen worden schitterend opgeknapt. boerderijen in Sudetenstijl
@Jantiene
Lijkt me ook een hele mooie streek. Oost-Europa heeft toch een eigen stijl eigen sfeer in hun steden en ook op het platteland. Richting Middellandse zee wordt dat dan toch weer anders en iets lichter, vrolijker bijna.
Steden als Praag en Budapest, en ook wat er over is van Berlijn en iets minder in Wenen komen op mij altijd nogal massief en kolossaal over voor wat betreft hun architectuur.
Een reactie posten