
Na een nacht in Rijeka vertrokken we naar Istrië. De plaats Pula was volgens het boekje een plek met veel historie en veel toeristen. Ideaal om daar eens te gaan kijken. Een hotel gekozen uit de capitoolgids en TomTom deed de rest.
De tocht van Rijeka naar Pula verliep niet zonder hindernissen aangezien door wegwerkzaamheden we in een lange file met veel vrachtauto's door een bergachtige streek werden geleid over een weg die je vrijwillig in alle rust zou willen volgen. Het was niet anders. Bijna bij de Sloveense grens konden we eindelijk de snelweg op richting... Rijeka. De ANWB van Kroatië heeft nog een lange weg te gaan.
De route naar Pula was mooi. Istrië is een bekend toeristisch schiereiland en dat is niet alleen maar om het mooie weer. Het landschap is prachtig en doet erg Italiaans aan. Niet verbazingwekkend aangezien de Romeinen hier al vroeg actief waren en later was het onderdeel van het Venetiaanse rijk. In de 19de eeuw kwam het onder bewind van Oostenrijk-Hongarije en na de eerste wereldoorlog in Italiaanse handen. Na 1945 werd het onderdeel van Joego-Slavië.

Pula is een heel mooi stadje, met haven en veel romeinse resten. Veel toeristen die het centrum qua winkels niet echt aantrekkelijk maken, maar qua bedrijvigheid weer wel. Niet overdreven druk, de resorts liggen op behoorlijke afstand, maar gezellig druk, zeker in de avond als het etenstijd is. Overzichtelijk klein, dus goed te belopen. Nog een mooi Byzantijns kerkje gezien wat ze helaas aan het restaureren zijn.

In Poreč, een prachtig stadje, bezochten we de Euphrasiusbasiliek (leuk al die andere heiligen dan die wij kennen), een Byzantijnse kerk waar je ook nog daadwerkelijk wat van terug ziet. Hier konden we wel naar binnen en dat vroege middeleeuwse karakter was nog goed te voelen in de kerk. Altijd leuk om in oude gebouwen rond te lopen, zeker als ze een dergelijk oude oorsprong hebben.
De wandeling door Poreč was ook zeker de moeite waard en we hadden niet genoeg tijd om alles te bekijken vanwege een strak tijdschema.
Kroatië maakt nog geen onderdeel uit van de EU dus daar gelden nog de ouderwetse grensovergangen, paspoortcontrole etc. Op de heenweg liet ik me daar nog door verrassen omdat ik de enige was die de grens overging. Ik was er al door toen de Sloveense politie me maande om op mijn schreden terug te keren. De beambte zag er de lol wel van in en bij de Kroatische grens ben ik netjes gestopt en heb vriendelijk lachend de paspoorten laten zien.
Deze grensovergang van Kroatië naar Slovenië was aanmerkelijk drukker en zo'n 10 kilometer voor de grens kwamen we al in een langzaam rijdende file terecht. Voor EU burgers is dat iets uit het verre verleden. Uiteindelijk waren we over de grens en zagen kilometerslang onze lotgenoten die Kroatië nog in moesten. Goede zaak, geen paspoortcontrole!

We waren in Koper op een zaterdagmiddag en dan zijn alle winkels dicht. We liepen daarom ook door een zo goed als verlaten stadje, lekker rustig. De lunch gebruikt in een mooi Venetiaans palazzo, op het terras dan. Het was snikheet.
Aansluitend nog verder gelopen door het stadje, mooi maar uitgestorven. Het Pretoriaan paleis zag er prachtig uit en de karakteristieke kantelen kwamen we in het hele gebied dat voorheen tot het Venetiaanse rijk had behoord tegen.
De auto was inmiddels bijna gesmolten op de parkeerplaats naast de beroemde St.-Nazariuskathedraal. Hierna ging de weg naar Triëst, net over de grens met Italië.
Al mijn foto's van Pula op Flickr
Al mijn foto's van Poreč op Flickr
Al mijn foto's van Koper op Flickr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten