Woensdag 5 augustus 2009
Daarna vertrokken we op weg naar Bolzano, en daarvoor kozen we de route langs het Gardameer. Het Gardameer is een ontzettend groot meer waarlangs de ene camping na het andere hotel een plaats heeft gevonden. Er liggen ontelbare boten aan stokken vast en het is heel erg groot. De tocht er langs was mooi. Uitzicht op het water met de bergen daarachter blijft voor mij een mooi gezicht. De tocht gaat langzamer omdat het drukker is en de weg zich niet leent voor snelheid, maar je ziet veel meer en wat opvalt is het grote aantal fietsers dat langs het meer actief is. Mooie tocht die uiteindelijk naar de autostrada leidde via een snel stijgende weg. We gingen nu echt de Dolomieten in.
De autostrada naar Bolzano was niet al te lang en niet druk. Lekker doorsnorren dus.
In Bolzano aangekomen vonden we een parkeergarage die meteen onder het grote centrale plein lang: het Walther von der Vogelweide (een bekende middeleeuwse troubadour - uitgebreidere informatie in de Duitse wikipedia) platz. Snel een hotel gezocht via de Tourist Information die vlak voor onze neus opdook. Dan even de benen strekken op bed, boekje erbij en langzaam wegsukkelen in een middagdut van formaat.
Tegen half 7 gingen we de stad in voor een wandeling en de zoektocht naar het restaurant van die avond. De wandeling leidde naar de rivier die oude stad van Bolzano omsluit en die even verderop samenkomt met een andere rivier die de andere kant begrensd. Opvallend hier was het fietspad, dat behoorlijk druk gebruikt werd. Toen we een stukje verder waren gelopen werd het alleen maar drukker en nam het aantal hardlopers ook flink toe. Blijkbaar is dit een stad waar dat soort van toeristen zich verzamelen. Volop lopers en fietsers. Overigens waren bij de laatste ook heel veel inwoners en de fietspaden zijn ook uitgebreid aanwezig in de stad zelf. Met hun eigen stoplichten zelfs. Volop fietsers wat voor Nederlanders normaal gesproken heel normaal is maar in een stad in Noord-Italië/Süd Tirol een stuk minder voor de hand liggend is. Een drukte van belang op de fietsroutes in de stad en volop fietsen in de fietsenstallingen in het centrum. Bizar gezicht, maar wel opvallend en zo blijkt elke stad wel weer wat bijzonders te hebben, zonder dat we dat vooraf wisten.
Bolzano is verder een mooie stad, de Altstadt dan, met mooie gebouwen die al erg aan Oostenrijk doen denken, maar 100 jaar gelden maakte dit gebied nog deel uit van het koninkrijk Oostenrijk-Hongarije. Dus verbazingwekkend is die uitstraling niet. Bovendien is Duits hier nog steeds de tweede taal en wordt alles in twee talen aangegeven. Met Duits kun je hier heel goed uit de voeten.
Het eten was voortreffelijk in restaurant Walthers (ja dezelfde) op het terras natuurlijk, want de temperatuur is nog steeds oké. Lekker warm, tegen de 30 graden .
Morgen nog even de kerk van binnen bekijken en dan door naar Salzburg en komt het einde van de vakantiereis echt in zicht.
Bolzano is een stad voor fietsers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten