De reis begon slecht aangezien ik de weg kwijtraakte op weg naar de parkeergarage waar onze auto stond.
Maar goed, eenmaal op weg verliep alles soepeltjes. De snelweg bleek diverse onderbrekingen te kennen waardoor we wederom deels over tweebaans wegen moesten rijden. Dat verminderde de gemiddelde snelheid, maar leverde wel fraaie uitzichten op en hier en daar wat pelgrims die te voet onderweg waren naar Santiago. Dit keer in de volle zon.
De reis duurde wat langer, zoals elke keer, even aanleggen, de auto heeft ook levenssappen nodig net als wij, maar uiteindelijk in Santiago aangekomen. Auto in een parkeergarage gezet en te voet op weg naar het hotel. Daar kon je namelijk toch niet met de auto komen. Zonder plattegrond was dat nog een hele onderneming, maar uiteindelijk vonden we het hotel. Het is weer een juweeltje. Hele mooie kamer met uitzicht op een pleintje dat weer uitkijkt op een monumentale kerk. Er is de hele tijd leven door de voorbijtrekkende bezoekers van Santiago. Voor de mensen die het niet weten, net als ik, Santiago betekent Sint Jacobus.
De kerk van Jacobus is niet mooi. Beetje wanstaltig zelfs. Naar mijn smaak dan. Het is dan wel oud, maar het ziet eruit alsof het van beton is gemaakt. De steen is zwaar verweerd en heeft een betonnen uiterlijk nu. Maar goed. Hoewel de stad architectonisch niet zoveel indruk maakt, is het er een levendige boel van jewelste. Er lopen echt ontzettend veel mensen rond en de meeste van hen hebben een heuse pelegrinokaart om de nek hangen, ten teken van het feit dat ze tenminste 100 kilometer hebben gelopen om in Santiago de Compostella te komen. Pelgrims dus. Die hebben hier en daar een streepje voor zoals we merkten toen we een kerk binnen wilde lopen maar dat mochten we niet, we hadden geen pelegrinokaat. En terecht want we hebben wel wat kilometers gelopen, maar niet genoeg.
Het is opvallend hoeveel jongeren hier aanwezig zijn. Hele groepen met identieke t-shirts lopen roepend en zingend door de straten. Ze verlevendigen de boel heel erg. Ik heb er een filmpje van gemaakt en het is hartverwarmend om te zien hoeveel plezier ze hebben en hoe blij ze waarschijnlijk zijn dat de pelgrimage er op zit. Ze dragen Spaanse vlaggen en vlaggen of borden met andere afbeeldingen van hun groep of plaats of parochie of wat dan ook. Heel vrolijk. Jongeren die samen onderweg zijn en hun doel hebben gehaald, die zijn uitgelaten. En terecht!
Het is hier dus een drukte van belang, een gezellige drukte, sfeervol en goed.
Ps. Hier heb ik dan eindelijk de churros con chocolate gegeten die van meet af aan op mijn wensenlijstje stond. Een herinnering van heel veel jaar geleden toen ik dat voor het eerst in Spanje at. Smakelijk!
Meer foto's van Santiago de Compostella:
Created with Admarket's flickrSLiDR.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten