Twitteren is een leuke bezigheid en soms ben ik lekker fanatiek. De afgelopen maanden ben ik op privétwittervlak wat teruggetreden. De meeste tweets gingen het www op tijdens het congres Archives Without Borders.
Ik ben ook weer eens kritisch mijn lijst van twitteraars die ik zelf volg doorgelopen en heb die wat uitgedund. Maar het is allemaal marginaal. Het blijven er veel, hoewel veel daarvan nauwelijks twitteren. Mijn volgers bestaan inmiddels ook uit een groot deel bedrijven en/of instellingen die niet zozeer geïnteresseerd zijn in mijn tweets maar eerder willen dat ik hen volg. Denk ik dan.
Ik lees ook regelmatig nieuwe zakelijke dingen via Twitter, links of observaties die ik anders gemist zou hebben. Daarin biedt Twitter zeker een meerwaarde. Van sommige persoonlijke tweets kan ik eveneens genieten en het nut inzien. Je krijgt tips om te lezen of te kijken, of je wordt geattendeerd op een goed tv-programma.
De interactiviteit in tweets is in mijn geval beperkt, dat kan overigens net zo goed aan mij liggen hoor. Soms volg ik het gewoon niet zo. Ik snap overigens uit de gesprekken met anderen dat het DM'men een grote vlucht neemt en daarmee de soms beoogde openbaarheid van informatie ook onder informatiespecialisten geweld aan doet. En ik doe daar op mijn beperkte schaal vrolijk aan mee. Laten daar nou vaak de grote openbaringen plaatsvinden! Jammer eigenlijk.
We zijn nog steeds niet professioneel genoeg om daar opener mee om te gaan. Of misschien zit het gewoon anders in elkaar en blijft elke poging om een dienst in het leven te roepen waarmee je direct, snel en in het openbaar kunt communiceren alleen bestaat bij de gratie van de mogelijkheid om vooral ook sub rosa te kunnen blijven communiceren.
Of misschien moet ik gewoon een ander vak kiezen.
4 opmerkingen:
De meerwaarde zit'm in meerdere aspecten inderdaad. Als je tweetdeck open hebt staan hoef je niet eens te schakelen tussen DM of open, dan is dat gewoon 1 interface. Als je veel twittert wil je niet alles de ether in sturen, omdat veel mensen het ook als ruis ervaren, juist omdat ze de tijdlijn proberen te volgen.
DAT er nog te weinig openheid is ben ik wel met je eens. Er wordt maar weinig gedeeld over projecten, faalmomenten, enz. Te vaak een goed nieuws-show...
@Edwin
Dat heb ik met Hootsuite ook, op de pc dan. Het ging mij in deze meer om het gebrek aan openheid, soms dan.
Maar dat soort van ongeduld herken jij vast wel :)
De afgelopen week of anderhalf of twee ben ik nauwelijks tot niet actief geweest op Twitter - niet als 'test' hoor, maar gewoon vanwege andere redenen. Ik heb het geen moment gemist, maar nu ik weer terugben, merk ik ook weer hoe leuk en handig het medium kan zijn.
Als je tenminste door alle ruis heen kunt kijken, want dat is een steeds grotere bron van ergernis. Ik merk dat mensen die eerst vooral zakelijk twitterde, nu vooral of zelfs louter privétweets de openheid inslingeren. Uit 'sociale' motieven blijf ik hen volgen, maar er moet wel een balans blijven. Bij de ander en bij jezelf. En die raakt soms zoek, vooral nijpend als je minder tijd hebt.
DM'en doe ik zelf trouwens ook regelmatig. Ik gebruik het dan ter vervanging van email, om anderen niet te 'storen' met voor hen non-relevante tweets en om dingen te 'bespreken' waarbij of de een of de ander enige discretie op prijs kan stellen.
Trouwens, je hebt het goede vak gekozen - blijf dus nog maar even. ;-)
@Christian
Twittertwijfelaar. Mooi allitererend woord. De vraag is alleen hoe lang je dat vol kunt houden zonder het medium voor eigen gebruik de das om te doen.
Ik herken je overwegingen en afwegingen heel goed! :)
Een reactie posten