5de reünie met de Mollerianen van Gs/Ak

Afgelopen zaterdag was er weer de jaarlijkse reünie van de jongens (inmiddels mannen) van de opleiding Geschiedenis / Aardrijkskunde, beginjaar 1978. Alle zeven kwamen we deze keer opdraven in Helmond bij Theo.

Hij had een intensief programma in elkaar gedraaid en het weer maakte het mogelijk om de hele dag op de fiets en terrassen door te brengen. De geografische achtergrond van Theo kwam volop tot bloei en we herkenden onze voormalige docenten in de manier waarop we de hele dag werden volgestopt met informatie. Gelukkig hoefden we deze keer geen verslag te maken.

We begonnen in de tuin met koffie en taart. Altijd een goed startschot.
Daarna op de fiets onderweg naar het kasteel van Helmond in de binnenstad. Een dame die zo in het kasteel had kunnen wonen gaf een rondleiding met een berg aan informatie die we gelukkig weer kunnen vergeten. Het is een mooi kasteel, daar niet van, en de voorgeschiedenis van de kastelenbouw in Hemond was interessant, maar het interieur was erg niet middeleeuws. In handen van het gemeentebestuur sinds 1921 is er het nodige aan verbouwd wat de representatieve functie ten goede is gekomen, maar niet de sfeer van een middeleeuws kasteel. Mijn broer heeft hier nog ooit, lang geleden, zijn handtekening onder een huwelijksakte gezet en ook Theo heeft hier zijn huwelijk bezegeld. Het is een mooi kasteel, ligt nog lekker in de ruimte, maar mist inwendig, wat mij betreft, de uitstraling van een "echt" kasteel.

Theo is fanatiek en overtuigd VVD-er (liberaal) vanaf het moment dat we met hem kennismaakten in 1978. Dus werden we ook langs de campagnekraam van de VVD op de markt geleid waar hij de lokale vrijwilligers even aansprak en hoopte Fred Teeven te ontmoeten die Helmond die dag zou bezoeken. De vrouw van Theo is wethouder voor de VVD in Helmond, dus zijn politieke fanatisme kende weinig grenzen. De fietstochten door Helmond waren dan ook regelrechte promotiecampagnes voor al het moois wat zich in die stad afspeelt. Dat geeft, ondanks het tegengas dat we gaven, toch een prettige sfeer. Geen zouteloze praatjes als je met Theo op stap bent! Onderweg liepen we ook Maxime Verhagen tegen het lijf.

Na deze indoctrinatiewandeling was het tijd voor de lunch. Lekker een broodje gegeten op een terras en daarna onderweg naar het restauratie-atelier Helmond. Voor de archivarissen in het gezelschap geen onbekende. Ik kwam er dan ook diverse dozen en stukken tegen die uit het depot van het Regionaal Archief Tilburg kwamen. Een restauratieatelier is altijd interessant en er is veel te zien. Het was een mooi onderdeel van deze dag.

Het bezoek aan de nieuwe wijk Brandevoort was het volgende punt op het programma. Ik was er nog nooit geweest en het is een verademing om te zien wat en hoe daar gebouwd wordt. Daar kan de Reeshof nog wat van leren. Gelijkvormigheid is taboe en tegelijkertijd zijn er regels om er toch een eenheid van te maken. De huizenrijen met afwisselende gevels en hoogtes kwam op mij als bevrijdend over. Veel ruimte, pleinen en water. Het groen was nog karig aanwezig, maar het is nog een jonge wijk waar ook nog eens volop gebouwd wordt.
Mocht je er ooit in de buurt zijn, bezoek het project en loop of fiets er rustig rond. Een ijsje en drank sloten de bezichtiging af. Lekker wat verder keuvelen en bekvechten.


Daarna was het tijd voor het diner. Eerst moest er nog gefietst worden. Wij volgden de leider die er toch weer in slaagde via omwegen ons nieuwe projecten te laten zien. We lieten het ons welgevallen en de kleine geograafjes in ons vonden het stiekum toch interessant.

Het project waar een motte in voorkwam, daar kom ik nog een keer apart op terug.

Het afsluitende diner was heerlijk. Een prima einde van een bijzonder geslaagde dag. Theo werd bedankt voor zijn organisatorische talent en volgend jaar gaat Kees ons een dag bezighouden. Ben benieuwd wat we dan gaan doen! Aloys, Ton, René, Kees, Theo en Dion: tot volgend jaar.