Het rode potlood

Vandaag zijn er verkiezingen. Ik heb de nieuwsvoorziening gevolgd voor zover ik dat kon. Er is veel aandacht voor deze verkiezingen op tv, gelukkig. Niet dat ik erg twijfel over wie mijn stem krijgt, maar af en toe wat bevestiging is prettig. Bovendien is het spel om de zetels potsierlijk maar amusant.

De discussie die ik heb gemist: stemmachines.

Ik beschouwde de terugkeer naar het rode potlood enkele jaren geleden als een, hopelijk laatste, stuiptrekking van het papieren tijdperk. Hoe onbenullig is onze samenleving eigenlijk dat we nog met een potlood ons democratisch recht uitoefenen. Dat straalt geen enkel vertrouwen uit.

Dit is een land dat al jarenlang investeert in de kenniseconomie, enorme subsidies verstrekt aan allerlei projecten die onze economische potentie moeten vergroten, maar als het verkiezingsdag is, dan gaan we met de puntenslijper aan de slag. Op papieren (nog geen groene partij over horen klagen) bladen van een onmogelijk formaat. Het kieshokje (met nog net geen bloemtjesgordijn) is bijna te klein om dat formulier uit te vouwen.
Maar daarmee is het niet klaar. Het formulier moet nog ergens in. Jawel: een kliko. Of een andere afvalemmer. Onze stem is eigenlijk al meteen afval. Bemoedigend.

Onder die omstandigheden kiezen wij voor onze toekomst. Een slechter beeld is nauwelijks denkbaar. Geen wonder dat conservatieve partijen de bovenhand voeren.

Daarna volgt de monnikentaak van het stembiljetten tellen. Die onmogelijke formulieren weer uitvouwen, kijken welk hokje rood gekleurd is, of dat behoorlijk is gedaan en dan op de stapel van de betreffende partij.
O wee als er een onregelmatigheid wordt gesignaleerd! Hertelling, weer een hal vol tafels en formulieren. Democratie mag wat kosten, hoorde ik laatst een Fransman beweren die Straatsburg als vergaderplaats van het Europees parlement niet wilde opgeven.

Het gevolg is een avond met oeverloos geklets, wachtend op de eerste uitslagen van gemeenten met een overzichtelijk inwoneraantal. Daarbij praat iedere politiek leider over elke geprognosticeerde zetel verlies als pure winst is en wordt elke zetel winst tot ongekende proporties opgeblazen.

Ik ga een avond voor de televisie zitten. Op de een of andere manier fascineert het gekonkel en gedraai me telkens weer.

Oh ja: wel gaan stemmen vandaag!