Pelgrimages en pelgrimtekens

Het is alweer een paar weken geleden dat ik een artikel las over deze website: www.kunera.nl. Het onderzoek is gedaan door de afdeling Kunstgeschiedenis van de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Het is, wat mij betreft, niet meteen een heel toegankelijke website, maar het geeft van alles bloot over een prachtig onderwerp: middeleeuwse pelgrimages of bedevaarten. Niet bepaald een onderwerp waar je een dergelijke bij-de-tijdse toepassing zou verwachten. Verrassend dus!

Deze website bevat een overzicht van pelgrimstekens of -souvenirs en waar die gevonden zijn. De pelgrimssteden zijn via kaart-interface terug te vinden en je kunt de pelgrimroutes zichtbaar maken, de vindplaatsen van de tekens etc. Je kunt ook zelf een nieuwe vondst melden en daarmee scheert deze website aan web 2.0.

De interface is mooi van indeling en geeft je bovendien de mogelijkheid om zelf de indeling aan te passen. De interface is niet bepaald intuïtief: ik moet teveel zoeken naar hoe verwijzingen vanuit de database naar de kaart plaatsvinden. Je kunt zoeken op profane insignes, er eentje uitkiezen en dan klikken en vervolgens komt de vindplaats niet automatisch in het kaartscherm tevoorschijn. Door de vindplaats te gaan zoeken, zie je wel een teken, maar dat is dan weer niet wat ik verwacht.

Dat klinkt nu als zeuren, want het is geweldig dat deze oplossing is gezocht om zoiets in beeld te krijgen en het is leerzaam om eigen ideeën te ontwikkelen over interfaces en hoe je die kunt gebruiken.

Een aanrader voor wie van nieuwerwetse website houdt en het onderwerp aanspreekt natuurlijk!

[Plaatje: officiële beschrijving: "Fallusdier met vrouw op zijn rug die kruiwagen met falussen duwt." Lijkt me een bedevaartsoord waar een vrouw heenging die het verlangen had om zwanger te raken... Herkomst onbekende, gevonden in Vlaardingen.]

Goochelen (googlen?) met cijfers

Je kent ze wel, de powerpointpresentaties die als virussen door de e-mailboxen van de wereld flitsen. Mooie plaatjes, wijze spreuken, wenskaarten, waarvan sommige je gouden bergen beloven als je ze binnen een bepaalde tijd naar een bepaald aantal mensen doorstuurt. Heel erg 20ste eeuw denk ik dan meestal.

Vorige week kreeg ik zo´n presentatie doorgestuurd naar aanleiding van een kort managementoverleg (ja, die kunnen hele leuke resultaten opleveren!). Wiskunde.pps heet het bestand. Ik ga het nergens uploaden ook al is het vooral leuk: ik ben zelf geen cijferjunk.

De verrassing zat deze keer aan het eind van deze presentatie. Aanhangers van numerologie kunnen hun vingers er bij aflikken.

Wat laat het zien. Iets wat we allemaal weten, waar de hele web 2.0 wereld van bol staat: het gaat niet om kennis en hard werken. Wat we moeten veranderen is onze houding. In cijfers ziet dat er zo uit:

Als je er van uitgaat dat de letters in het alfabet zich in cijfers laten uitdrukken: A=1, B=2, C=3 etc. tot Z=26

Dan levert KNOWLEDGE 98% op, HARD WORK 99%, maar ATTITUDE komt uit op 100%!

Dat laatste woord kun je in het Nederlands gebruiken, dat is wel net zo handig. Voor die andere twee is het lastiger de vertaling te maken met goede percentages. Dan maar in het Engels. Daar liggen de percentages lekker dicht bij elkaar.

Peter de Wit - Sigmund weet wel raad met de feestdagen

Dit boek kreeg ik kado op mijn verjaardag.
Een boek met een strip die volgens mij dagelijks verschijnt in de Volkskrant: Sigmund. Met vette knipoog naar de bekende Freud.
Ik lees de Volkskrant nooit, maar hoor van mensen die dat wel doen wel eens wat over deze strip. Met name de burka-dames met de Dirk-tassen figureren vaak in de strip. Ongetwijfeld leuk, maar dit themaboek deed me verrassend weinig. En ik houd echt wel van humor en strips! Ik heb geglimlacht, toegegeven, maar ik was niet onder de indruk. Geen loopactie naar de winkel om andere boeken in deze serie te pakken te krijgen.
Misschien is het ook een kwestie van wennen. Een reel per dag is ook makkelijker te verstouwen en laat je vooral wennen aan de running gags die dit soort strips bevatten. Dat miste ik allemaal!

Desondanks is het voor fans ongetwijfeld een aanrader! En een goed bedsitebook, een paar pagina's per keer is voor een bedlezer als ik handig!

3000 tweets verder

De autotweet van deze blogpost is mijn 3000ste tweet.
3 maanden geleden blogde ik ook over mijn tweetgedrag tot dan toe in het kader van de cursus 23 Archiefdingen. De teller stond toen op 1900. Dat betekent dat ik in 4 maanden tijd 1100 tweets digispace ingestuurd heb. Wauw. Of ik niets anders te doen heb.
Die frequentie laat zien dat ik toch heel regelmatig bezig ben met Twitter. Ik blijf echter ambivalent. Ik reageer meer op tweets van anderen dan dat ik zelf berichten de ether in stuur. Wat ik verstuur gaat met enige regelmaat over eten. De sociale component overheerst blijkbaar.
Ik probeer wel eens een tweet te maken die nuttig zou kunnen zijn voor anderen en verdomd, soms werkt het ook nog. Vanzelf gaat dat nog niet.

Wat me ook opvalt: veel volgers van mij zijn al maandenlang stilgevallen en ik betwijfel of ze überhaupt nog wel kijken naar de tweets van anderen, en dus ook die van mij. Dat kun je niet controleren.
Ik zie regelmatig berichten voorbijkomen van twitteraars waarvan het aantal volgers met veel bombarie een nieuw hoogtepunt bereikt, maar wat is daar de waarde van? Interactie is meetbaar en daar heb je wat aan. Reageren op tweets van anderen geeft ook meteen inzicht of de ander jou wel volgt en je berichten ook leest. Dat kan verhelderend zijn over de impact van je eigen getweet.

Twitteren tijdens studiedagen en congressen is wel nuttig. De kijk van andere toehoorders die je niet persoonlijk kent (maar zich vaak wel als volger aandienen) op presentaties levert soms nieuwe inzichten op, of tenminste een bijstelling / nuancering van je eigen observaties. Het combineren van twitteren en een lezing volgen, dat gaat mijn vaardigheden vaak te boven. Zal wel aan de leeftijd liggen.

Retweeten lijkt toe te nemen. Soms is dat handig en meestal is het onnodig. Ik denk dat je toch meestal in een bekende groep mensen zit te twitteren die grotendeels dezelfde interesses deelt. Dat betekent dan ook dat je hetzelfde bericht meerdere malen ge-retweet voorbij ziet komen. Ik doe het soms zelf, dus ik ben er ook schuldig aan.

De groep Nederlanders die zich bezig houdt met sociale netwerken en de mogelijkheden daarvan is behoorlijk groot denk ik. Heel veel Nederlanders maken deel uit van en gebruiken sociale netwerken zoals Hyves, LinkedIn, Facebook, etc. Maar veruit de meeste Nederlanders zijn heel gelukkig zonder Twitter.
De groep die blijft ontdekken en elkaar aansteekt met nieuwe online mogelijkheden is niet zo groot. Maar ze kennen elkaar wel, en ze versterken elkaar door telkens dezelfde netwerken te gebruiken. Daardoor lijkt het misschien alsof "iedereen" meedoet. Ja, binnen jouw kringetje van voorlopers wel.
Dat klinkt misschien cynisch, maar ik probeer dat beeld steeds voor ogen te houden. De nieuwe, soms duizelingwekkende, mogelijkheden online zijn vaak experimenteel, ook al doen miljoenen eraan mee. Sommige van die nieuwe tools worden mainstream en kunnen dan nuttig en toegepast worden ingezet. Tot die tijd is enig relativeringsvermogen op z´n plaats. Het experiment mee aangaan is goed en levert nieuwe kennis op. Maar je moet er niet teveel van verwachten in het begin.

Het zal de lezer niet verbazen dat ik nog steeds sceptisch ben over Twitter hoewel het me naast aangenaam tijdverdrijf ook een aantal leuke en inhoudelijke reacties heeft opgeleverd. Het experiment gaat door.

Jong geleerd - oud gedaan

Voor een groep spreken, dat deed ik liever niet. Dat ontliep ik waar mogelijk tijdens mijn arbeidzaam leven. Geen idee waarom. Een paar jaar geleden heb ik die knop omgezet en nu ga ik op bijna elk verzoek in om ergens te praten of mee te praten. Als het moet in het Engels.

Deze foto uit omstreeks 1965 toont mij tijdens een van mijn eerste openbare publieke voordrachten. Tijdens de viering van de eerste communie in de parochiekerk mocht ik één van de lezingen doen. Blijkbaar had ik daar minder problemen mee dan op latere leeftijd. Hoewel ik op die leeftijd gewoon deed wat mij opgedragen was. Probleem of niet. Ik was gekozen op basis van mijn leesprestaties op de basisschool.
Toch kan ik me dat moment nog herinneren. Dat ik daar voor de katholieke parochiegemeenschap stond. Vooral die merkwaardige microfoon waar ik voor stond. En dat in de mode van die dagen: korte broek, blazer en hele korte haren. Dat heb ik later gecompenseerd.

Misschien toch een kwestie van jong geleerd, oud gedaan?

Ben in de winter van 1990/1991

Dit is een foto uit de winter van 1990 volgens de tekst op de achterkant in het handschrift van mijn vader. Ben is van april 1989, dus dit moet van het late najaar 1990 zijn, of voorjaar 1991?
Bij het eerste (en misschien ook wel het laatste) laagje sneeuw van het jaar, jas aan, muts op, handschoenen aan, fopspeen in en konijn bij de hand. En hup, de sneeuw in en papa met zijn fototoestel alles voor het nageslacht vastleggen.
Aan zijn gezicht te zien, vond Ben het niet echt een succesvol experiment. In latere jaren kon hij de sneeuw meer waarderen. Sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken en zich laten voorttrekken met de slee. Helaas is sneeuw van enige hoogte geen jaarlijks verschijnsel in Nederland. Maar als het er ligt, dan proberen we er optimaal van te profiteren. Ik heb dan ook foto's van sneeuw, hoe dun het laagje ook is, van verschillende jaren. Sommige heb ik online staan op Flickr.

MMX - uitspreken als 20-10 #20tien

Het is al 9 jaar aan de gang, maar er moet toch een keer het moment komen dat we de uitspraak van de jaren gaan aanpassen. Natuurlijk is tweeduizend een korter en daardoor makkelijker uit te spreken woord dan negentienhonderd.
Desondanks wordt het nu, in het nieuwe jaar, tijd om de uitspraak van de jaren definitief aan te passen aan het gangbare. Dus vanaf nu spreken we niet meer van tweeduizendtien, maar van twintigtien. Als er maar genoeg mensen zijn die dat gaan doen en gebruiken, volgt de rest vanzelf. Kwestie van snelle adaptie en kuddegedrag. In het eerste willen we heel graag goed zijn en het tweede vermijden we het liefst. Dat heeft een negatieve connotatie, maar feitelijk is het allebei hetzelfde.
Het scheelt ook donweg tijd. Je zegt twintigtien een stuk sneller dan tweeduizendtien. Je schrijft het ook sneller trouwens.

Zegt het voort: we leven in twintigtien!

2009 zit er op

Hoewel ik echt van geschiedenis en het verleden houd, leef ik in het heden en kijk vooral naar de toekomst. Terugkijken levert natuurlijk altijd wat op, maar niet te veel blijven hangen in het verleden. Vooral niet waar het gemiste kansen of ongelukkige keuzes betreft. Om Gerard van Maasakkers aan te halen: Spijt, zund van d'n tijd. Het geheugen slaagt er gelukkig in om over het algemeen de goede dingen steeds naar voren te halen. Mooi mechaniek is dat toch!

2009 is een memorabel jaar geworden omdat ik in maart van dit jaar de touwtjes in handen kreeg van het Regionaal Archief Tilburg. Je kunt nooit van te voren inschatten hoe dingen gaan lopen, dus dat kon ik evenmin. In de afgelopen 10 maanden is er het een en ander veranderd. Met mezelf dan. Mijn woorden worden anders gelezen, gehoord en gewogen. Of is dat alleen in mijn verbeelding?
Het is raar om binnen een organisatie waar je al 20 jaar werkzaam bent, ineens aan de leiding te staan. Ik moet me regelmatig goed inprenten dat ik een andere rol heb gekregen. Weloverwogen uitspraken doen... niet altijd mijn sterke kant.

2009 werd zo een jaar van nieuwe bewustwording zoals hiervoor beschreven. Interessant om zo naar mezelf te moeten kijken en om me meer bewust te worden van wat ik zeg. Dat alles zonder "mezelf" kwijt te raken. Ik blijf wie ik ben, dat is wel mijn streven. Hoewel niets blijft zoals het is. Dat dan weer wel.

Een tweede observatie die over 2009: het enthousiasme over Archief 2.0 dat ik op 1 januari van dit jaar uitsprak, dat staat nog steeds overeind. Het is wel gebleken dat er nog heel veel weerstand en onbegrip overwonnen moet worden. In verschillende intercollegiale overleggen bleek dat telkens weer. Dat kost veel energie. Ik heb de wijsheid niet in pacht en dus is het belangrijk om in gesprek te gaan en te blijven met collega's, gelijkgezinden maar evenzeer met andersgezinden. Samenwerken.
Dat wordt dan meteen de inzet voor 2010. Over het algemeen ben ik niet geduldig aangelegd als het om veranderingen gaat. Hoe ga ik daar mee om in deze nieuwe rol.
Proef ik daar mijn eigen scepsis?

Goed. Er zijn ook successen te melden! Zo hebben de digitale archivaris, Petra Schoen en ik, samen met andere Archief 2.0lers de cursus 23 Dingen omgezet naar 23 Archiefdingen die inmiddels al door een hondertal archivarissen in Nederland is gevolgd. Daarvoor moeten we ook Rob Coers bedanken! Daarbij mag ook de samenwerking tussen BHIC en RA Tilburg niet onvermeld blijven. Wij hebben samen de cursus doorlopen, met nog een collega uit Breda en eentje uit Waalwijk.

De Archief 2.0-community is hard gegroeid in en op weg naar de 500 leden. In 2009 hebben wij een eigen rol opgepikt en gekregen binnen de KVAN studiedagen in Haarlem (presentatie van de Archiefwiki, gefeliciteerd Tom!!) en krijgen we een plaats in het nieuwe S@P jaarboek van 2010 en is er een goedbezochte Speel-en-Deel-sessie georganiseerd over het archiveren van websites.

Dit weblog groeide verder. Meldde ik op 1 januari 2009 nog dat ik in 2008 gemiddeld 1 maal per week blogde, in 2009 werd dat (ruim) 2 maal per week. Dat vereist wel veel discipline :).

De foto toont mij redelijk relaxed in een loungestoel in een winkelstraat in Rijeka (Kroatië). Zo relaxed was 2009 geenszins. Een intensief jaar. Crescendo!
Ben benieuwd wat 2010 gaat brengen.

Soms is het verleden te mooi om te negeren.