een Flickr slideshow

De vakantiefoto's staan deels op Flickr geparkeerd. Omdat ik een zuinige Hollander ben heb ik nog geen betaalde account en dus maar beperkte uploadmogelijkheden per maand. Dat komt nog wel goed in september!
Mede daardoor is een aantal foto's nog niet goed geroteerd en er kan nekkramp ontstaan als de kijker teveel het hoofd moet buigen.
Je bent gewaarschuwd!


Created with Admarket's flickrSLiDR.

Douwe Draaisma - de Heimweefabriek

Ik ben niet de eerste die er over schrijft en ik zal zeker ook niet de laatste zijn.

Ik heb dit boek heel kort gelezen na "Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt" en dat was niet slim. Er staan namelijk nogal wat herhalingen in. Desalniettemin een interessant boek dat nogmaals aangeeft hoe het geheugen trucs met je uithaalt. Dat soort dingen interesseert me mateloos en het geeft meer inzicht in wat er zich zoal in je hoofd afspeelt.

Het relativeert ook. Daar is helemaal niet op tegen. Als je net als ik, beroepsmatig veel met het verleden bezig bent, dan is enig besef over de werking van een geheugen eigenlijk een zegen.

De titel is een beetje luguber. Draaisma refereert aan de emigratiecentrales van vlak na de Tweede Wereldoorlog die hele grote groepen Nederlanders naar overzee liet vertrekken met allerlei vervelende gevolgen van dien. Heimwee, in alle soorten en maten, die soms nooit meer overgaat, ook niet als je na jaren teruggaat naar Nederland.
Maar je kunt ook de zorgcentra (vroeger heette die bejaardentehuizen) heimweefabrieken noemen, en gevangenissen, kostscholen, deportatiekolonies etc. Allemaal situaties waar mensen in terecht komen en waar ze heimwee, verlangen naar vroeger krijgen.

De ouderdom doet ook een duit in het zakje. Het zogenaamde reminiscentie-effect maakt dat we op latere leeftijd met name de periode uit ons leven waarin het meest gebeurde kunnen herinneren, meestal de periode tussen 15 en 30 jaar. De meeste "eerste keren", de vormende jaren vaak ook op het gebied van boeken lezen, films zien, ervaringen opdoen in alle vormen.

Leuk boek!

PS. Klein weetje voor mij: de film Awakenings komt ook ter sprake. Blijkt dat Oliver Sacks (met wie een interview in het boek staat) die ontdekking met L-Dopa heeft gedaan. Geweldige film, ook zonder dit weetje :-).

Greg Iles- Profiel in bloed

Op één dag uitgelezen. Een warme zondag in juli, lekker in de tuin, even 400 pagina's doorwerken. Het weer sloot mooi aan bij de inhoud van het boek. Het verhaal speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten, tussen New Orleans en Natchez.

Het verhaal gaat over een vrouwelijke forensisch expert. Haar specialisme is de tandheelkunde, ze heeft verstand van tanden. Een kwalijke jeugd, een relatie met een getrouwde man, een drankprobleem, waar heb ik het meer gelezen.

Desondanks is het verhaal goed geschreven. Het kon mij een dag lang van mijn beeldscherm afhouden, en dat zegt wel wat! Het gaat over een serie moorden met daarnaast de tragedie van de hoofdpersoon haar eigen verleden. Het grijpt mooi in elkaar.

Goed en vlot geschreven. Lekker voor in de tuin!

Hülya Cigdem - De importbruid

Wat leuk om een boek te lezen dat zich afspeelt in mijn geboortestad Tilburg! Allemaal bekende namen van straten, pleinen en parken. Op de een of andere manier deed me dat wel wat.

Los daarvan vond ik dit boek ook zeer de moeite waard. De problemen van een importbruid, weliswaar uit vrije wil getransplanteerd vanuit Turkije naar Tilburg, die we op de een of andere manier ons wel voor kunnen stellen, staan keurig opgeschreven. Het moet bijzonder pijnlijk en moeilijk zijn om op deze manier in een land terecht te komen waar vrijheid een groot goed is, maar waar je door allerlei culturele gewoonten die nauwelijks slijten in den vreemde, gewoon op de Turkse manier blijft leven. Inwonend en zorgend voor je schoonfamilie, met een man die buitengewoon gehoorzaam is aan zijn moeder en vader, met beperkte mogelijkheden.

Deze vrouw heeft het geluk dat haar schoonfamilie enigszins liberale ideeën heeft, waardoor ze de kans krijgt (en neemt!) om Nederlands te leren en daarmee kennis te nemen van een leven dat ook heel anders kan zijn. Het zijn haar contacten met andere buitenlanders, maar zeker ook de Tilburgers, die haar bewust maken van de situatie waarin ze verkeerd. Daarnaast is de hoofdpersoon natuurlijk ook bijzonder in die zin dat ze een onafhankelijkheidstreven in zich voelt en dat aanwakkert met alles wat ze hoort en leest.

Wat mij, als Tilburger, verraste: de hele subcultuur die zich onder ons afspeelt en waar we geen weet van hebben. Ze beschrijft dat heel mooi en noemt het steeds "Turks Tilburg". Een wereld op zich die heel erg aan elkaar hangt, op het beklemmende af. Het heeft natuurlijk ook voordelen omdat je op die manier in het begin een "thuis"-gevoel kunt krijgen, wat je op weg kan helpen in een nieuw land. Maar uiteindelijk is het heel bekrompen en beperkend en houdt het oude structuren in stand die in deze westerse samenleving niet hoort, en vooral ook niet begrepen wordt.
Er bestaan natuurlijk vele subculturen, sterker nog, ik denk dat er uitsluitend subculturen zijn en dat "de" hoofdcultuur vooral in de hoofden van mensen bestaat.

Tweede shock: het sexuele bewustzijn van de Islamitische vrouwen, ondanks hun sluiers en verhullende kleding. Ook hiervoor geldt dat ik er wel van wist, maar het zo nadrukkelijk beschreven te zien maakt het alles een stuk duidelijker.

Hoe dan ook, voor mij een prachtig boek dat me veel leerde over Turken, Turkije en de Arabische cultuur met wezensvreemde gewoonten. Maar wel een realiteit voor grote groepen in onze samenleving.
Achterlijk wil ik het niet noemen, maar wel achterhaald. Ik denk steeds aan de boter op ons eigen hoofd. Nog niet zo lang geleden, ik kan het me nog goed herinneren, ging mijn moeder met een hoofddoek op naar de kerk en nog iets eerder zaten mannen en vrouwen gescheiden in de kerk. De vrijheid van de vrouw was net zo beperkt en de overheersing van de mannen in cultureel opzicht, maar zeker ook economisch en in het huis (met sexuele moraal en alles!), vergelijkbaar.
Laten we niet vergeten waar we zelf vandaan komen.

Lezen!!

Dimitri Verhulst - De helaasheid der dingen

Het vorige boek dat ik van Dimitri Verhulst las, amuseerde me zeer. Vandaar dat ik opnieuw voor een boek van zijn hand koos.

Dit is wederom een geslaagd werk. De humor waarmee hij het leven in het Vlaamse dorp Reetverdegem beschrijft is weergaloos. Zijn drankzuchtige nonkels en zijn bijzondere vader worden als ware karikaturen neergezet, maar niet zonder het realistisch te houden. Het boek begint ontzettend sterk en werkt naar een hoogtepunt toe als Verhulst de Tour de France als zuipwedstrijd beschrijft. Voor mijn gevoel in ieder geval het hoogtepunt van het boek.

Het tweede deel van het boek vond ik minder. Daar ging het "ineens" over de schrijver zelf, zijn leven dat op een vreemde manier liet lijken op dat van zijn jeugdige rolmodellen. Dat kwam wat mij betreft niet echt goed over. Zijn stijl bleef prima overeind, maar het was een beetje een slap aftreksel van wat hem als kind overkwam als toeschouwer van zijn familie van lapzwansen, leeglopers en drankorgels. Niet overtuigend genoeg.

Over het geheel genomen is dit opnieuw een prima boek. Lekker lezen, lachen en zonder erg heb je ineens 200 pagina's achter de kiezen!