Het eerste boek van 2008. Één van mijn goede voornemens is, tenminste elke maand een boek lezen. Boeken als dit zijn geen enkel probleem, weinig bladzijden, prikkelend onderwerp en gloedvol geschreven.In stijlvol Vlaams geschreven verhaal over de keeper der keepers Zarcko Vandegeneugten die in 2034 wereldkampioen werd met het Vlaamse elftal in eigen land. Deze intro zegt eigenlijk al genoeg.
Het levensverhaal van Zarcko is een aaneenschakeling van tragedies, merkwaardigheden en afwijkend gedrag. Moeilijk om te beschrijven waar het nu over gaat. De politieke problemen die typisch Belgisch zijn komen vanzelfsprekend aan bod. De problemen waar elk land in West-Europa nu mee kampt, de islamisering van de samenleving en wat daar mee te doen, komen er ook in voor en vinden een radicale oplossing. Om een hint te geven: het stadion waar de finale speelt heet het Philip Dewinter-stadion.
Wat het boek bijzonder leesbaar maakt is de stijl waarmee de schrijver het verhaal vertelt. Zo bloemrijk en Vlaams dat het lezen werkelijk een lust voor de geest is. Ik noem enkele pareltjes.
Het grasveld van de lokale voetbalclub waar Zarcko zijn carrière begint is een klassiek knollenveld en de spelers krijgen de typering: zodenzonen.
Wat de denken van: een veestige negerij.
Citaat: "Waar de keeper staat werd het veld een drek. Er liggen plassen aan zijn voeten, het gras verliest er z'n groen. Die smerigheid, die glibberige koek, dat is zijn territorium. Daar heerst hij, Lord of the Goal. De zuigende moor. Dat zompige. De grond die smakt bij elke stap, als werpt hij perfecte judaskussen naar de laatste te verschalken man. De palen zijn bespikkeld met strontige plekken die een bikkelharde en besmeurde bal erop afdrukte. De lippenstift van een zwarte hellefeeks. Zodra de bal aan het stuiten slaat, spettert de aarde in het rond; het vuurwerk dat in de hel werd afgeschoten en zich door de aardkorst boort."
Wie wel eens in regenachtige omstandigheden op een voetbalveld heeft gestaan met een van het water veel te zware leren tuut herkent deze beschrijving ongetwijfeld.
Pikant detail: Zarcko was er eentje van een tweeling. Alleen is er nooit een tweede kind geboren. Volgens de huisarts had Zarcko de ander opgegeten. Laat ik nou ook de helft van een ongeboren tweeling zijn...
Heerlijk boek als tussendoortje! Dank je Lian :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten