Hülya Cigdem - De importbruid

Wat leuk om een boek te lezen dat zich afspeelt in mijn geboortestad Tilburg! Allemaal bekende namen van straten, pleinen en parken. Op de een of andere manier deed me dat wel wat.

Los daarvan vond ik dit boek ook zeer de moeite waard. De problemen van een importbruid, weliswaar uit vrije wil getransplanteerd vanuit Turkije naar Tilburg, die we op de een of andere manier ons wel voor kunnen stellen, staan keurig opgeschreven. Het moet bijzonder pijnlijk en moeilijk zijn om op deze manier in een land terecht te komen waar vrijheid een groot goed is, maar waar je door allerlei culturele gewoonten die nauwelijks slijten in den vreemde, gewoon op de Turkse manier blijft leven. Inwonend en zorgend voor je schoonfamilie, met een man die buitengewoon gehoorzaam is aan zijn moeder en vader, met beperkte mogelijkheden.

Deze vrouw heeft het geluk dat haar schoonfamilie enigszins liberale ideeën heeft, waardoor ze de kans krijgt (en neemt!) om Nederlands te leren en daarmee kennis te nemen van een leven dat ook heel anders kan zijn. Het zijn haar contacten met andere buitenlanders, maar zeker ook de Tilburgers, die haar bewust maken van de situatie waarin ze verkeerd. Daarnaast is de hoofdpersoon natuurlijk ook bijzonder in die zin dat ze een onafhankelijkheidstreven in zich voelt en dat aanwakkert met alles wat ze hoort en leest.

Wat mij, als Tilburger, verraste: de hele subcultuur die zich onder ons afspeelt en waar we geen weet van hebben. Ze beschrijft dat heel mooi en noemt het steeds "Turks Tilburg". Een wereld op zich die heel erg aan elkaar hangt, op het beklemmende af. Het heeft natuurlijk ook voordelen omdat je op die manier in het begin een "thuis"-gevoel kunt krijgen, wat je op weg kan helpen in een nieuw land. Maar uiteindelijk is het heel bekrompen en beperkend en houdt het oude structuren in stand die in deze westerse samenleving niet hoort, en vooral ook niet begrepen wordt.
Er bestaan natuurlijk vele subculturen, sterker nog, ik denk dat er uitsluitend subculturen zijn en dat "de" hoofdcultuur vooral in de hoofden van mensen bestaat.

Tweede shock: het sexuele bewustzijn van de Islamitische vrouwen, ondanks hun sluiers en verhullende kleding. Ook hiervoor geldt dat ik er wel van wist, maar het zo nadrukkelijk beschreven te zien maakt het alles een stuk duidelijker.

Hoe dan ook, voor mij een prachtig boek dat me veel leerde over Turken, Turkije en de Arabische cultuur met wezensvreemde gewoonten. Maar wel een realiteit voor grote groepen in onze samenleving.
Achterlijk wil ik het niet noemen, maar wel achterhaald. Ik denk steeds aan de boter op ons eigen hoofd. Nog niet zo lang geleden, ik kan het me nog goed herinneren, ging mijn moeder met een hoofddoek op naar de kerk en nog iets eerder zaten mannen en vrouwen gescheiden in de kerk. De vrijheid van de vrouw was net zo beperkt en de overheersing van de mannen in cultureel opzicht, maar zeker ook economisch en in het huis (met sexuele moraal en alles!), vergelijkbaar.
Laten we niet vergeten waar we zelf vandaan komen.

Lezen!!