Douwe Draaisma - de Heimweefabriek

Ik ben niet de eerste die er over schrijft en ik zal zeker ook niet de laatste zijn.

Ik heb dit boek heel kort gelezen na "Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt" en dat was niet slim. Er staan namelijk nogal wat herhalingen in. Desalniettemin een interessant boek dat nogmaals aangeeft hoe het geheugen trucs met je uithaalt. Dat soort dingen interesseert me mateloos en het geeft meer inzicht in wat er zich zoal in je hoofd afspeelt.

Het relativeert ook. Daar is helemaal niet op tegen. Als je net als ik, beroepsmatig veel met het verleden bezig bent, dan is enig besef over de werking van een geheugen eigenlijk een zegen.

De titel is een beetje luguber. Draaisma refereert aan de emigratiecentrales van vlak na de Tweede Wereldoorlog die hele grote groepen Nederlanders naar overzee liet vertrekken met allerlei vervelende gevolgen van dien. Heimwee, in alle soorten en maten, die soms nooit meer overgaat, ook niet als je na jaren teruggaat naar Nederland.
Maar je kunt ook de zorgcentra (vroeger heette die bejaardentehuizen) heimweefabrieken noemen, en gevangenissen, kostscholen, deportatiekolonies etc. Allemaal situaties waar mensen in terecht komen en waar ze heimwee, verlangen naar vroeger krijgen.

De ouderdom doet ook een duit in het zakje. Het zogenaamde reminiscentie-effect maakt dat we op latere leeftijd met name de periode uit ons leven waarin het meest gebeurde kunnen herinneren, meestal de periode tussen 15 en 30 jaar. De meeste "eerste keren", de vormende jaren vaak ook op het gebied van boeken lezen, films zien, ervaringen opdoen in alle vormen.

Leuk boek!

PS. Klein weetje voor mij: de film Awakenings komt ook ter sprake. Blijkt dat Oliver Sacks (met wie een interview in het boek staat) die ontdekking met L-Dopa heeft gedaan. Geweldige film, ook zonder dit weetje :-).