Jaren geleden zijn L. en ik wel eens in het casino in Breda geweest en iets minder lang geleden werd mij de toegang geweigerd in het casino in Nijmegen vanwege mijn schoeisel. De regels zijn inmiddels versoepeld en de kledingvoorschriften zijn eigenlijk minimaal. Toen de scheur in de spijkerbroek deel uitmaakte van designerjeans die een gewone sterveling nauwelijks kon betalen en de sneaker eveneens een prijssprong had gemaakt viel niet langer vol te houden dat je met die kleding aan mogelijk minder geld op zak had. Uiteindelijk wil een casino kapitaalkrachtige klanten die niet op een scheur meer of minder in de broek hoeven te kijken. Wij waren nog niet helemaal van die nieuwe regels op de hoogte en ik verscheen dan ook in pak.
Onze vaste begeleider heette William, een vlotte knaap die blackjack croupier was. Hij leidde ons door het gebouw, wees waar welke apparaten stonden en welke mogelijkheden er waren en zette ons uiteindelijk aan een black jack tafel. Daar leerde hij ons in kort bestek de ins and outs van het blackjackspel. Wij hadden in de voorbereiding het overbekende 21en nog eens besproken. Hoewel blackjack daar wel enigszins op lijkt, je moet in beide spellen 21 halen om zeker te zijn van winst, is het spel toch anders. Met nepgeld gingen we aan de slag en leerden spelenderwijs hoe we het minst konden verliezen op een avond. Want daarover waren wij het meteen eens: er is maar één winnaar aan het eind van elke avond casino.
Ondertussen was de bestelling opgenomen voor het diner dat zou volgen na deze uitleg. We begaven ons naar een verdieping lager en schoven aan. Het eten was voortreffelijk en de ambiance prima. Iets na elf uur kwamen we van tafel en gingen op zoek naar de ultieme winst. Ik heb wat rondgelopen en gekeken bij een roulettetafel. Het blijft me toch verbazen dat er elke ronde opnieuw een behoorlijke stapel fiches naar de bank schuift. Iedereen weet dat gokken verslavend kan zijn en als je eenmaal verliest heeft een speler de neiging om met wat meer risico het verloren bedrag weer terug te winnen. Soms lukt dat, maar meestal niet.
Het valt op dat de digitale revolutie ook in het casino de macht heeft overgenomen. Steeds meer apparaten die piepen in plaats van kraken en waar je op een knop drukt in plaats van een hendel overhaalt. Zelfs de roulette in de klassieke vorm gaat langzaam over op een digitale vorm met een spelleider met headset. Mij trok dat niet zo aan hoewel je als toeschouwer het alleen observeert. Het gokelement, waar het uiteindelijk voor de spelers om draait, blijft natuurlijk hetzelfde.
Daarna voegde ik me weer bij de rest van ons gezelschap dat meteen de blackjacktafel op had gezocht met de laagste inleg: 10 euro per box. Toch een aardig bedrag. We hadden wat speelgeld gekregen van Pieter en nog wat van het casino. Dat bleek niet genoeg om de avond met winst af te sluiten. De glimmende oogjes beloofden niet veel goeds voor de financiële positie van het huishoudgeld. De meesten wisten zich te beheersen en nadat het gratis geld op was, investeerde alleen L. nog in extra fiches. Dat bleek uiteindelijk een goede gok. Bij blackjack kreeg ze grip op het spel en de kaarten en sloot de avond af met 75 euro winst. De vrouw van Pieter won ook een kleine bedrag.
De gedroomde miljoenenwinst was er niet dus gaan we maandag gewoon weer aan het werk.
Wel een heerlijke avond gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten