Soms komen er weer nieuwe binnendrijven... Na aflevering 6 dacht ik dat ik er was... gisteren tijdens een etentje kwamen er nog twee bij me op.Tijdens het eten kon mijn vader mijn moeder gruwelijk over de zeik helpen met een uitdrukking die hij zo nu en dan te berde bracht.
Hij liet er zich op voorstaan dat hij in extreme omstandigheden toch kon eten. Dat illustreerde hij dan door te zeggen: Ze mogen hier naast mijn bord gaan zitten schijten, zolang ze maar niet spatten.
Mijn moeder stopte acuut met eten en sprak met afschuw in haar stem: Jesses Martin! Haar levendige fantasie maakte eten enkele minuten onmogelijk, en mijn vader lachte triomfantelijk. Echtparen...
Een schuine mop vertellen dat gebeurde af en toe en mijn ouders konden er smakelijk om lachen. Zelf vertelden ze die maar zelden, maar er waren ooms genoeg die van wanten wisten.
Wanneer de grenzen van de betamelijkheid werden overschreden, of dat nou met humor, met kleding of op de televisie was, dan kwam er steevast uit mijn vaders mond: ut mag wel ruuken mar nie stinken.
2 opmerkingen:
Ik heb om die eerste uitdrukking smakelijk moeten lachen! Misschien moet ik die zelf dus ook maar eens gaan gebruiken.. haha! :-)
Laat me weten of ie zijn werk nog doet :-)
Een reactie posten