Vriendschap - de eerste vakantie (1977)

De eerste keer dat we met ons vijven op vakantie gingen. Op de fiets naar Zeeland. Renesse-Haamstede was ons doel. Voor dag en dauw stapten we op de fiets en reden de eerste meters door Tilburg, richting Breda. Op het Piusplein kwamen we de vader van één van onze teamgenoten tegen, Pa Touwslager, die ons bemoedigend toesprak en ons betitelde als "naachteulen". Een woord dat sindsdien niet meer uit ons vocabulaire is gegaan.

Berry en ik waren de "rapen". Een onduidelijk woord waar we tegen in gingen. De overige drie waren het er toch over eens. Nieuwelingen heten rapen. Daggut nie.

De fietstocht verliep verder voorspoedig. In mijn herinnering was het een mooie dag, zonnig, droog en nagenoeg windloos. Voor een fietstocht richting westen een bijzondere omstandigheid in dit land. We kwamen op de camping aan, zochten een plekkie en moesten wachten op de vader van Joost die met de auto de tent en andere spullen tegen het eind van de middag zou komen brengen. We hadden natuurlijk alleen het hoogst noodzakelijke bij ons op de fiets! We zijn toch niet gek...

We gingen het dorp in en kwamen aan het eind van de middag terug om te constateren dat onze plek was ingenomen door iemand anders. Jammer maar helaas!

Ondanks deze tegenslag lieten we ons niet uit het veld slaan. We gingen op zoek naar een nieuwe camping en vonden die in Scharendijke. Een stuk minder dan wat we wilden, maar we hebben er wel een prettige week gehad.

Het campingleven op deze jongerencamping was voor mij in ieder geval helemaal nieuw. Het bleek dat de tenten verstevigd werden door de bakken bier ervoor te stapelen. Eventueel kon daar dan een doek over gespannen worden zodat er meer schaduw was. 's Morgens vroeg werd er al vroeg van alles ingenomen, van jenever tot spiegeleieren. 's Nachts was het toch betrekkelijk rustig met uitzondering van struikelend volk en hier en daar braakgeluiden.
Wij hebben het redelijk netjes gehouden hoewel we toch een respectabele stapel hadden op het eind van de week.

Tijdens deze vakantie kwamen we een mooie Duitse meid tegen, Annegreet, en een Francaise wiens naam me nu even ontschoten is. Peter legde het aanmet de Duitse en de Francaise bleek in mij geïnteresseerd te zijn. Het leverde Peter en mij een fietstocht op naar de tent van de Duitse waar we een heerlijke Kartoffelsalat gegeten hebben.

Voor het overige lagen we aan het strand, deden wat aan sport (toepen), gingen naar de kroeg en hadden veel lol. Zelfs met enkele "laaitoepers". Met z'n vijven in de bungalowtent had nadelen, maar ik geloof dat we het allemaal redelijk overleefd hebben. We hebben het daarna niet meer gedaan, dat wel!

Vriendschap - hoe begint dat? (2)

Drie leden van deze club ken ik al ontzettend lang. We zaten bij elkaar in de eerste klas van de lagere school. De Fatimaschool in Tilburg-Zuid. (foto) Inmiddels afgebroken! Niet dat we toen ons al bewust waren van elkaars aanwezigheid. Misschien af en toe.

Het gemeenschappelijk verleden bindt natuurlijk wel. De verhalen over leerkrachten uit die tijd, met nogal wat fraters van Tilburg, en merkwaardige klasgenoten zijn er genoeg.

We hadden een aparte jongensschool en meisjesschool, maar op een gegeven moment hielden we wel gelijktijdig speelkwartier.

In de bovenste klassen ontstond er al wat meer samenhang. Pieter en ik waren b.v. misdienaar en hebben een lang verleden op dat gebied. Joost en Pieter zaten samen op de Welpen. We gingen voetballen. Niet allemaal meteen bij dezelfde club.

Dat voetballen begon al op de lagere school. In de zesde klas deden we mee aan het bekende Paasvoetbaltoernooi. Het speelterrein lag van ons uit gezien net over het kanaal, aan de Heikantse baan. Van dat illustere elftal bestaat nog een prachtige foto.

Staand v.l.n.r.:
Meneer Bastiaans, Marcel Snels, Robbie Audenaerde, Ad Bouman, Pieter Doevendans, Chris Steffers, Joost Pijnappel, Rudi de Munck, Joep Wijnants.
Hurkend v.l.n.r.:
Peter Touwslager, Maarten van Rossum, Berry Noy, Frans Aalsma, Luud de Brouwer en Hans Willemen.

Uiteindelijk kwamen we elkaar tegen op het voetbalveld. Hoewel Berry en Pieter aanvankelijk bij NOAD voetbalden, kwamen we allemaal terecht bij TAC. De Tilburgse Amateurclub, door onze tegenstanders smalend het Tilburgse ApenCircus genoemd.
Berry maakte de overstap in de zomer van 1975, Pieter weet het niet meer... Hij denkt in 1973.
Het trainen en spelen van de westrijden en de andere sociale activiteiten die daaruit voortkwamen brachten onze vriendschap weer een stapje verder. Na de basisschool gingen Joost en Berry (die inmiddels naar Tilburg-Noord was verhuisd) naar het Cobbenhagencollege en Pieter en Ik naar het Odulphuslyceum. We zaten één jaar bij elkaar. Pieter ging naar het VWO en ik naar de HAVO. We zagen elkaar daar eigenlijk maar zelden.

Weer later kwam het voetballen in de buurt, vooral op het parkeergarageterrein achter bij Pieter aan de Kruisvaarderstraat.

Hier ergens kwam Peter er bij. Peter had met Pieter en Joost vakantiewerk gedaan bij het ouden van dagen huis pension St. Josephzorg. Plees schrobben. Peter kwam in 1976 over van Willem II naar TAC en ging later ook naar het Odulphuslyceum. Ik heb nog wel eens gesoftbalt tegen Berry en Joost met een team van Odulphus. Berry was een prima pitcher die het ons té lastig maakte...

Als studenten gingen we allemaal onze eigen weg, hoewel Joost en Berry wel samen startten op de pas opgerichte Verkeersacademie. Berry haakte daar na een paar jaar af en begon een opleiding als B-Verpleegkundige. Pieter ging medicijnen studeren en ik deed eerst nog VWO en daarna de Nieuwe Lerarenopleiding in Tilburg, het zgn. Mollerinstituut. Peter ging naar het conservatorium.

We zagen elkaar in de weekenden op het voetbalveld en in de kroeg. In 1977, het jaar van ons enige kampioenschap in de jeugd van T.A.C., gingen we voor het eerst met de club van vijf op pad. Naar Zeeland. Op de fiets. The rest is history.

Backloggen

Toen ik in november 2005 begon met bloggen heb ik de keuze gemaakt voor een Nederlands bedrijf: www.web-log.nl. Waarom toch altijd weer die keuze voor de Amerikaanse bedrijven dacht ik toen. Eigenwijs als ik was (ben). Ik heb het lang volgehouden, maar nu is duidelijk dat web-log niet de flexibliteit heeft die ik graag wil.
Ik wil widgets! Alles wat ik kan krijgen, waar het resultaat van mijn input zichtbaar te maken is! Librarything, Del.icio.us, last.fm, enzovoort. Web-log kan dat niet... te moeilijk, te lastig of domweg onmogelijk. Geen zin meer in!
Dus ga ik hier al mijn oude posts opnieuw invoeren, antidateren... Een misdaad tegen de archiefethiek, maar goed. Het moet, zonde van al die input. Wie me wil aanklagen moet dat maar doen. Ik begin vandaag!

vaarwel duul.web-log.nl...

snik

Vriendschap - hoe begint dat?

Het weekend van 7 tot en met 9 september 2007 was het weer zover. Het (bijna) jaarlijkse uitstapje met mijn vrienden van alweer heel lang geleden.
Elk van die weekenden komt opnieuw de geschiedenis van deze weekenden ter sprake. Wanneer zijn we ermee begonnen? Wat deden we dan daarvoor? Waar zijn we allemaal al geweest en in welk jaar. Gelukkig hebben we een databijter in ons midden die meestal feilloos kan vertellen in welke jaren we waar zijn geweest. Om die discussie voor eens en voor altijd te beëindigen, of liever gezegd, om alles nu eens vast te leggen ga ik mijn blog gebruiken. Ik ga met hulp van mijn vier vrienden alle data en plaatsen vastleggen, liefst met wat foto's erbij. Dat ga ik natuurlijk niet in één keer doen, maar stukje bij beetje. Enige chronologie is wenselijk, dus hoe ik het precies ga doen is me nog niet helemaal duidelijk, maar daar kom ik wel uit.
Deze blogentry is daarom een belofte aan mezelf om dat werk ter hand te nemen en af te ronden voor we weer op pad gaan. Om een bekend veldheer te parafraseren: Alea iacta est.
[de foto is uit 1988. V.l.n.r. Peter, Luud, Joost, Pieter en Berry]