Een tekst als deze kan eigenlijk maar van één duo afkomstig zijn: Koot & Bie met hun Carnavalscoïtus. Het gekke is dat ik het nummer eigenlijk niet kende totdat een collega me er op wees.
Ik weet wel, als zuid-Nederlandse man moet ik het Carnaval verdedigen als een zottenfeest, een omkeerfeest en nog meer van die rituelen en antropologisch correcte benamingen.
Maar dat maakt niet onzichtbaar dat het ook een feest is waar de zeden minder strikt gelden, de drank rijkelijk vloeit en dat een combinatie is die tot hele mooie nieuwe ontmoetingen kan leiden, maar ook tot ruzie en scheiding.
Volkomen verklaarbaar ook als je bedenkt dat oorspronkelijk na Carnaval (eigenlijk alleen Vastenavond, maar daar hebben we niet genoeg meer aan) de Vastentijd begon en daarin was het verboden uitbundig te eten en de vleselijke lusten moesten ook in bedwang worden gehouden.
Koot & Bie parodiëren dat heel leuk, of eigenlijk niet. Ze maken alleen met vrolijke olijke toeten een ontzettend smerig lied, dat door het mooie woordgebruik uiterst gesoigneerd overkomt.
De Clip!!!
Zoiets als een politiek correct Carnavalsfeest. ;-)
2 opmerkingen:
Leuk! Als ik dit zie of hoor moet ik altijd vreselijk lachen! Koot en de Bie zijn gewoon goed!
Dit lied is een pareltje!
Een reactie posten