Vandaag gelezen in de NRC, een recensie van het boek van Sara Maitland: A book of silence. Ik heb het boek niet gelezen, maar het onderwerp stilte sprak me aan.
Het boek beschrijft de zoektocht naar stilte. Omgaan met eenzaamheid, niet vanuit het perspectief van de stakker, maar kiezen voor. De schrijfster beweert, terecht, dat de stilte steeds meer uit ons leven verdwijnt. Probeer maar eens ergens naar toe te gaan waar het echt stil is. Dat wordt een knappe zoektocht!
Maitland zoekt de stilte, de eenzaamheid op. Stilte en eenzaamheid als hoogste doel. Je neemt dan afstand van je ego, je kunt jezelf niet manifesteren, meten aan anderen. Je bent helemaal aangewezen op jezelf, je eigen inhoud, denkwereld, je leven.
Een boek dat ik wil lezen.
Ik ben ook verknocht aan stilte/eenzaamheid. Niet eens omdat het echt stil/eenzaam moet zijn, maar alleen zijn, dat is lekker, zelf bepalen wat en hoe en hoe hard. De beste momenten zijn dan ook de tijdstippen laat op de avond, als iedereen boven is, in bed ligt of wat anders doet en ik alleen in de kamer achter mijn laptop zit. Gevangen in het licht van het beeldscherm, eenzaam maar niet alleen.
In luidruchtig gezelschap van zichzelf overschreeuwdende ego's ben ik slecht op mijn plaats. Niet dat ik mezelf minderwaardig vind, maar het kan ook minder... Zacht is goed. De beste zijn op basis van argumenten of prestaties. Dat telt.
Wie het hardst roept heeft bijna nooit gelijk.
Ian Anderson schreef in 1971:
how do you dare tell me that I'm my Father's son
when that was just an accident of Birth.
I'd rather look around me -- compose a better song
`cos that's the honest measure of my worth.
(from: Wind Up)
2 opmerkingen:
Dat boek wil ik lezen! Het is af en toe erg prettig om de stilte op te zoeken, hoe confronterend dat soms ook kan zijn. Heb je de film 'into great silence'ooit gezien,over het kartuizerklooster? daarin wordt niet gesproken behalve op het einde.
@Astrid
Die film heb ik nooit gezien. Aanrader begrijp ik? Een stille film.. hmmm. Ik ga eens op zoek!
Een reactie posten