Lian en ik houden van boeken. Niet alleen om te lezen, maar ook om te hebben. Gewoon voor de heb! We hebben al jaren geleden een studeerkamer aan ons huis gebouwd waar we ongegeneerd onze boeken kunnen uitstallen. Inmiddels is die ruimte te klein geworden en zijn we verder de kamer in getrokken met de boeken.Zo'n 20 jaar geleden hebben we besloten om een ex-libris te laten maken. We kozen voor de spreuk: Libris satiari nequeo en dat betekent: van boeken krijg ik nooit genoeg. Dat leek ons wel toepasselijk! We wilden geen plakpapiertje of stempel, maar kozen voor een stempel met een zgn. preegdruk of blinddruk.
Dat geeft de tekst mooi weer in reliëf op het papier.Om onduidelijke redenen zijn wij dat zelf "knirpsen" gaan noemen.
Zo ziet het resultaat er uit.
En waarom schrijf ik deze blogpost? In de periode voor de feestdagen is er al jaren een reclame op de radio waarin Wim T. Schippers mensen probeert de verleiden tot het kopen van een boek. En die eindigt (tenminste het afgelopen jaar) met de zin: van boeken krijg je nooit genoeg. Vandaar.
11 opmerkingen:
:-)
Dat is een collectie om trots op te zijn. Respect!
@Christian @Edwin
Dank je wel!
Ik geloof dat de website een kwijnend bestaan kent, maar ken je deze:
http://boekenkastfoto.blogspot.com/.
Ik hou daar trouwens niet zo van, boeken in de woonkamer, dat is zo onrustig.
Voorlopig hou ik ze zo veel mogelijk op zolder...
@Ingmar
Daarom hebben we ook een studeerkamer aangebouwd! Boeken op zolder, daar doen wij niet aan.
Als boeken naar de zolder zouden gaan, doen we ze meteen weg. Dan heeft iemand er tenminste nog wat aan!
De website is aardig... maar inderdaad niet (meer) inspirerend!
@Luud:
Ik heb een heel mooie zolder, met een op maat gemaakte boekenkast, die precies in de punt van het dak past.
geen rommelhok met dozen hoor ;-)
@Ingmar
Dat stelt me gerust...
Een archivaris met dozen op zolder, dat is toch iemand uit de oude doos :-)
Als je een studeerkamer op zolder hebt, dan heb je daar ook je boeken.
Enne ... niet zo denigrerend over dozen: heel veel archivarissen zijn er 'groot' mee geworden en zullen ze nog lang gebruiken; Ok, steeds meer als Windozen, maar toch ...
Overigens ben ik een beetje dubbel over het gebruik van een ex-libris: ik baal er altijd van als er een staat in een mooi of goed boek dat ik antiquarisch op de kop zou willen tikken en aan mijn verzameling zou willen toevoegen; ik vind het ook een beetje ijdeltuiterij: de boeken zullen jou overleven en dan weer in andere handen over gaan, dus waarom moet je dan persé jouw gebruikssporen daarin achterlaten (ik heb ook een bloedhekel aan mensen die hele regels in boeken markeren of onderstrepen); aan de andere kant (en dat is het dilemma) als je boekhistorie bedrijft of (bijv. op basis van inboedelbeschrijvingen) een bibliotheek wilt reconstrueren, dan ben je juist op zoek naar dit soort persoonlijke informatie van een boeken bezitter of boeken gebruiker (over het verschil tussen die twee typen kan ik ook hele boeken schrijven ;-))
@Anoniem nr. 1
Ik doe ook niet denigrerend over dozen, maar over dozen op zolder met boeken er in. Dat vind ik gewoon jammer.
@Anoniem nr. 2 (of is dat dezelfde als nr. 1?)
Ik vind de paar boeken die ik heb van mijn ouders waar hun ex-libris in staat, toch heel erg leuk om te hebben. Een zelfontworpen ex-libris door een oom van mij getekend. Ik blog er nog over...
Ik deel overigens je ambivalente houding tegen gebruikerssporen en ik gruwel van mensen die boeken misbruiken om er met een marker in tekeer te gaan!
Als je een boek koopt of krijgt, is het eerste wat je doet erin ruiken, je knirpst het om het je toe te eigenen, vervolgens zet je het in de kast om ernaar te kijken, dan neem je het ter hand om erin te lezen, je maakt het je eigen door erin te schrijven (!), je laat je dus letterlijk je sporen na. Een volgende lezer die jouw boek mag lenen (!)kan een stukje in je ziel kijken en meebeleven wat jou zo fascineerde, verwonderde, verbaasde, inspireerde doordat je het onderstreept had, of gehighlight had. Kortom, een boek moet je beleven.
Een reactie posten