Jethro Tull in Zwolle

Gisteravond was het weer zover! Jethro Tull trad op in Nederland. Dit keer in de IJsselhallen in Zwolle. Zo kom je nog eens ergens als Tullfan.

Het blijft een bijzondere gebeurtenis ook al is dit misschien al de 40ste keer dat ik ze zie optreden. Dat begon ooit in 1976, in Ahoy Rotterdam. De leeftijd van de heren Tull laat een rock & roll optreden niet meer toe. De stem van Ian Anderson is sinds een jaar of 15 danig afgez(w)akt en de mooie hikkende verlengingen van teksten zijn daardoor verworden tot herinneringen.

Dat alles laat onverlet dat de muziek die ze laten horen, nog steeds ongekend is. De composities zijn weergaloos en de uitvoering dito. Gisteravond was daarvan weer een prachtig voorbeeld. Als je de verschillende instrumentalisten (met name de bas, fluit en leadgitaar) een tijdje volgt gedurende het concert kun je zien én horen dat er weinig sprake is van recht-toe-recht-aan spel. Het blijft nuanceren, bijzondere loopjes, niet prominent, maar bij voortduring op de achtergrond. De complexiteit van de meeste nummers is soms nauwelijks te horen maar des te beter te zien. Wat een genot!

Overigens zat er wel een dipje in wat mij betreft. My God en Budapest bleven wat onder de maat. My God is al jaren een zorgenkind dat niet goed uit de verf komt.
Er waren wel een paar nieuwe pareltjes te bewonderen: Rocks on the Road (ik kende de tekst nog maar amper...) en A Song for Jeffrey. De oudjes deden het zowiezo goed, lekker stevige uitvoeringen van Nothing is Easy en A New Day Yesterday mochten er wezen.

Ik ga de volgende keer weer onder het motto: elke keer kan de laatste zijn! En die wil ik voor geen goud missen :-)