Mijn ouders kaarten veel. Rikken was hun spel. Steevast als iemand een harten meevroeg zei mijn vader: "Harten hebben alle mensen". En bij schoppen was het in onvervalst Tilburgs dialect: "die hee unne hond nog nie gère".
Dan waren er de citaten waarvan de herkomst dubieus was. Ik vermoed dat ze afkomstig zijn uit opera's of sketches. De Duitse televisie stond veel aan bij gebrek aan fatsoenlijke programma's. En soms klonk dan ineens, zo maar uit het niets: "Ach du lieber Heinrich, als es abend wäre."
En wat te denken van het merkwaardige: "Haha, lachte de graaf in het Spaans." Door de juiste timing was dat altijd een vrolijke onderbreking van wat het ook was waar je mee bezig was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten