De voor de hand liggende grappen ging mijn vader niet uit de weg. Vroeger zei men, als er genoeg gegeten was: ik heb mijn contentement. Oftwel, ik ben tevreden (content). Mijn vader vervormde dat tot: ik heb mijn kont en mijn pens vol. Hij had ook regelmatig in de zon ge(z)(sch)eten. Die scheen in die tijd nog vaker ;-).
Een familiekwaal: nogal flink zweten. Dat werd een verbastering van een moeilijk woord en het gewone woord daarvoor: ik transpizweet.
Op het punt van weggaan zei hij: Jongens, we kunnen ver(t)rekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten