Tilburgse kermis - een halve eeuw vermaak in beeld 1950-2000

Voor mijn verjaardag had ik een leuk bedrag aan boeken- en cadobonnen gekregen. Op naar de boekwinkel dus! Daar heb ik wat achterstallig onderhoud gepleegd op de boeken over Tilburg die ik nog niet had aangeschaft. Als geboren en getogen Tilburger was ik het aan mijn stand verplicht om het boek over 50 jaar Tilburgse kermis te kopen. Zelf ben ik een trouwe bezoeker van het evenement, hoewel ik me uit mijn jonge jaren de bezoeken niet meer kan herinneren. Ik ga niet vaak, maar tenminste één avond per aflevering. Bij het opbouwen ben ik al een paar jaar niet meer geweest.

Dit boek geeft in beeld en weinig woord een mooi overzicht van 50 jaar kermis. De ontwikkeling van het evenement van groot, naar groter naar grootst en langst. De voortschrijdende techniek, gevoed door een toenemende welvaart, staat pagina na pagina verbeeldt. De veranderende stad, het veranderende modebeeld, het is allemaal gevangen in een paar honderd foto's.

Een element wat mij altijd mateloos boeit en ik niet terugvind in dit boek is het typische, tilburgse kermisvolk. Geen beter vermaak dan een strategische plaats op een terras (lastig te vinden, maar je moet er wat voor over hebben) en dan een paar uur lang de kermiswereld aan je voorbij zien trekken. Alle leeftijden, alle rassen, alle soorten en maten mensen loopt over de kermis en geniet domweg van het vermaak. Dat alleen al maakt een bezoek de moeite waard!

Als Tilburger ben ik eigenlijk gewoon trots op dit boek maar vooral op dit jaarlijks terugkerend spektakel. Houd je van kermis en ben je er nog nooit geweest?? Geloof ik niet!

Prachtig kijkboek.

Dimitri Verhulst - De verveling van de keeper

Het eerste boek van 2008. Één van mijn goede voornemens is, tenminste elke maand een boek lezen. Boeken als dit zijn geen enkel probleem, weinig bladzijden, prikkelend onderwerp en gloedvol geschreven.

In stijlvol Vlaams geschreven verhaal over de keeper der keepers Zarcko Vandegeneugten die in 2034 wereldkampioen werd met het Vlaamse elftal in eigen land. Deze intro zegt eigenlijk al genoeg.

Het levensverhaal van Zarcko is een aaneenschakeling van tragedies, merkwaardigheden en afwijkend gedrag. Moeilijk om te beschrijven waar het nu over gaat. De politieke problemen die typisch Belgisch zijn komen vanzelfsprekend aan bod. De problemen waar elk land in West-Europa nu mee kampt, de islamisering van de samenleving en wat daar mee te doen, komen er ook in voor en vinden een radicale oplossing. Om een hint te geven: het stadion waar de finale speelt heet het Philip Dewinter-stadion.

Wat het boek bijzonder leesbaar maakt is de stijl waarmee de schrijver het verhaal vertelt. Zo bloemrijk en Vlaams dat het lezen werkelijk een lust voor de geest is. Ik noem enkele pareltjes.

Het grasveld van de lokale voetbalclub waar Zarcko zijn carrière begint is een klassiek knollenveld en de spelers krijgen de typering: zodenzonen.

Wat de denken van: een veestige negerij.

Citaat: "Waar de keeper staat werd het veld een drek. Er liggen plassen aan zijn voeten, het gras verliest er z'n groen. Die smerigheid, die glibberige koek, dat is zijn territorium. Daar heerst hij, Lord of the Goal. De zuigende moor. Dat zompige. De grond die smakt bij elke stap, als werpt hij perfecte judaskussen naar de laatste te verschalken man. De palen zijn bespikkeld met strontige plekken die een bikkelharde en besmeurde bal erop afdrukte. De lippenstift van een zwarte hellefeeks. Zodra de bal aan het stuiten slaat, spettert de aarde in het rond; het vuurwerk dat in de hel werd afgeschoten en zich door de aardkorst boort."

Wie wel eens in regenachtige omstandigheden op een voetbalveld heeft gestaan met een van het water veel te zware leren tuut herkent deze beschrijving ongetwijfeld.

Pikant detail: Zarcko was er eentje van een tweeling. Alleen is er nooit een tweede kind geboren. Volgens de huisarts had Zarcko de ander opgegeten. Laat ik nou ook de helft van een ongeboren tweeling zijn...

Heerlijk boek als tussendoortje! Dank je Lian :-)