De afgelopen dagen is er wat afgepost over het Britse referendum op de diverse sociale media. Ik verkeer in kringen waar een groot deel het een domme keuze vindt.
Ik begrijp niet waarom dit een verkeerde keuze zou zijn. Ik denk dat iets te kiezen hebben altijd beter is dan niets mogen kiezen en dan is elke keuze een goede. Er bestaat geen verkeerde keuze. Er bestaat hoogstens de constatering dat de Britten een andere keuze hebben gemaakt dan waar de tegenstanders van een Brexit voor zijn.
De motivaties om de Brexit te veroordelen getuigen ook niet van veel diepgang: nationalistisch, egocentrisch, xenofoob e.d. Grote woorden voor een bevolking die mag kiezen en dat ook doet. Maar Luud, ze hebben gestemd zonder de juiste kennis, er zijn oneigenlijke argumenten gebruikt, de voorstanders van een Brexit hebben verkeerde informatie verspreid etc. etc. Ik zeg: dat is niet anders dan anders. Bij elke verkiezingscampagne zien we dat terug. Deal with it
Wat eigenlijk het meest trieste is: als de tegenstanders van een Brexit gewonnen hadden, dan golden die argumenten in eens niet meer. Nou ja, dan werden die gebruikt door de voorstanders van een Brexit. En zo zijn we heel genuanceerd bezig met ons eigen standpunt en onze medestanders. Daarbij vergeten we gemakshalve dat de inwoners van Groot-Brittannië een goede keuze hebben gemaakt.
Economische argumenten zijn er ook genoeg: het kost ze tien of meer miljard pond/euro, het uittreden. Misschien is dat zo, misschien is het meer, misschien ook minder. Dat doet er niet toe. Als je overtuigd bent van een goede keuze dan kies je toch niet voor het geld? Dat is wel een heel stompzinnig argument. Je mag toch kiezen voor iets wat je geld gaat kosten? Toen Europa besloot om de crisis in b.v. Griekenland te gaan financieren heeft dat ook geld gekost. Die keuze mag je maken. Geld mag toch in dit soort kwesties nooit leidend zijn. Het gaat om helpen. Het gaat om vrijheid van handelen, los komen van centralistische bevoogding.
Waarom? Omdat de meest stuitende reactie uit het Brussel van de EU zelf kwam. Ze waren geschokt, ze geloofden het niet, dat kón toch niet??? Nee, als je zo overtuigd bent van je eigen gelijk dat je nooit meer checkt of de bewoners van het Europese continent nog wel in deze vorm van samenwerken geloven, dan is het echt heel dringend nodig dat we deze moloch ontmantelen. Zelfreflectie is een kwaliteit die de Europese ambtenaar en bestuurder blijkbaar mist. In de cocon van je gelijk ziet de wereld er altijd goed uit. En kneedbaar.
Toegeven dat iets niet werkt is goed! De rijdende trein mag best tot stilstand worden gebracht als het nergens toe leidt. Daar is lef voor nodig. Moed. Een held die dat durft te zeggen en te doen. Liefst geen schreeuwers van buiten maar verstandige mensen van binnen én buiten. Verandering is nodig. De hele wereld is voortdurend in beweging en in een toenemend tempo zijn aanpassingen nodig aan een veranderende werkelijkheid.
Verandering is een positieve ontwikkeling. Het biedt kansen en ruimte voor aanpassingen, goede aanpassingen. We moeten het Verenigd Koninkrijk dankbaar zijn dat ze ons, en zichzelf, die kans bieden.
Starheid en blind geloof in het eigen gelijk leiden tot niets. Nou ja, tot een Brexit.
