Kees van Kooten - De verrekijker

Het boekenweekgeschenk van 2013. Van een schrijver van wie ik vroeger een paar boeken heb gelezen maar van wie ik natuurlijk het meest genoten heb als maker van de uitzendingen van het Simplistisch Verbond en Keek op de Week. Onnavolgbaar mooie en goede televisie.

Maar goed, nu is het de schrijver Kees van Kooten waar het over gaat. Ik heb vier boeken van hem in de boekenkast staan. Allevier komen ze uit mijn persoonlijke collectie, twee gekregen van ex-vriendinnen, een van vrienden en eentje heb ik zelf op de kop getikt. Dat is dan meteen een greep uit mijn persoonlijke geschiedenis die in deze vier boeken verweven zit.
Het zijn achtereenvolgens Koot graaft zich autobio, Koot droomt zich af, Hedonia en Modernismen. Wat was nou de leuk aan deze boeken: het taalgebruik. Van Kooten (samen met Wim de Bie) heeft de Nederlandse taal verrijkt met menig nieuw woord en/of uitdrukking en zijn manier van schrijven in die boekjes was geestig. Geestige woordmetamorfozes. Ik heb ze met plezier gelezen en was ook jaloers op dat heerlijke taalgevoel.

Terug naar De verrekijker. Het verhaal beschrijft zijn zoektocht naar aanleiding van een brief waarin zijn vader wordt verzocht om uitsluitsel te geven over een gevorderde verrekijker. Dezelfde verrekijker die Van Kooten samen met zijn vader veel gebruikte in zijn jeugd. Mooi verhaal. Dat alleen al.
De layout van het boek is ook bijzonder want bovenaan elke pagina staat een stukje agenda met allemaal verwijzingen naar gebeurtenissen rondom boeken en evenementen. Daarboven staan een soort krabbels met gedachten die heel vaak bijzonder geestig zijn. Bv: Ik irriteer u maar weet niet waarom en dit ergert mij, of De godsvrucht van Arie Boomsma is kunstfruit. Geestig.

Ik heb Van Kooten gezien bij DWDD toen dit boek verschenen was en daar las hij een paar bladzijden voor uit dat verhaal, namelijk over het Dubbelspel. Ik raad aan om dat even te beluisteren. Het hele gesprek is fantastisch, maar die 4 minuten zijn hilarisch. Het begint na 9:05.


Briljant vond ik ook zijn voorstel om een tablet ook een achterkant te geven zodat je als bv. medereiziger in de trein kunt zien wat iemand aan het lezen is, welk boek of welke krant. Geniaal idee. Volgens Van Kooten ontstaan daardoor mogelijkheden om een gesprek met elkaar te gaan voeren. Dit boek staat vol met liefdesverklaringen voor boeken, over boeken, over lezen. Zonder overigens de technologische ontwikkelingen te willen frustreren, eerder uitbreiden. Knap. Ik heb het met veel plezier gelezen.