De politie van Oslo wordt opgeschrikt door een moord op een politieagent. Gevolgd door nog een. Een patroon wordt zichtbaar. De moordenaar, geen zachtzinnig type wat hem de naam politieslager oplevert, recreëert gepleegde moorden en gebruikt daarvoor een in zijn ogen falende politieagent als slachtoffer.
Het verhaal is met lekkere vaart geschreven. Harry Hole komt pas in de loop van het verhaal in beeld en zijn persoonlijke problemen zijn heel goed binnen de kaders van dit verhaal gehouden. Geen apart verhaal in een verhaal. Knap gedaan.
Wat ik in dit boek ongemeen briljant vindt, is de manier waarop de schrijver je op het verkeerde been zet. Mij in ieder geval wel. Uiteindelijk is de dader een bekende, maar die zat zo goed in het verhaal opgesloten dat ik geen enkele verdenking had tot het moment waarop zonneklaar is dat hij het gedaan moet hebben.
Het laatste hoofdstuk is ook bijzonder goed geschreven. Daar keek ik van de verkeerde kant van het spectrum naar wat er op papier stond. Omdat ik me liet verrassen noem ik dat dan maar intelligent geschreven :).
Weet je wat, dit boek zou ik zo kado doen aan liefhebbers van het genre. Absolute aanrader.
Andere blogposts:
De vleermuisman
Headhunters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten