Jo Nesbø - Politie

Van Jo Nesbø heb ik twee andere boeken gelezen. Allebei prima leesvoer. In dit boek is de hoofdpersoon de illustere Harry Hole, meesterrechercheur, vrouwenversierder, alcoholist, boegbeeld, voorbeeld, held. De man is een levende tegenstelling van zichzelf en dat biedt je als schrijver natuurlijk ongekende mogelijkheden.

De politie van Oslo wordt opgeschrikt door een moord op een politieagent. Gevolgd door nog een. Een patroon wordt zichtbaar. De moordenaar, geen zachtzinnig type wat hem de naam politieslager oplevert, recreëert gepleegde moorden en gebruikt daarvoor een in zijn ogen falende politieagent als slachtoffer.
Het verhaal is met lekkere vaart geschreven. Harry Hole komt pas in de loop van het verhaal in beeld en zijn persoonlijke problemen zijn heel goed binnen de kaders van dit verhaal gehouden. Geen apart verhaal in een verhaal. Knap gedaan.

Wat ik in dit boek ongemeen briljant vindt, is de manier waarop de schrijver je op het verkeerde been zet. Mij in ieder geval wel. Uiteindelijk is de dader een bekende, maar die zat zo goed in het verhaal opgesloten dat ik geen enkele verdenking had tot het moment waarop zonneklaar is dat hij het gedaan moet hebben.
Het laatste hoofdstuk is ook bijzonder goed geschreven. Daar keek ik van de verkeerde kant van het spectrum naar wat er op papier stond. Omdat ik me liet verrassen noem ik dat dan maar intelligent geschreven :).

Weet je wat, dit boek zou ik zo kado doen aan liefhebbers van het genre. Absolute aanrader.

Andere blogposts:
De vleermuisman
Headhunters

Edmund de Waal - De haas met de amberkleurige ogen

Een intrigerende titel heeft dit boek in de vakantiedoos. Ik kwam pas na de vakantie er toe om het te lezen. Dat gaat dan ook nog eens in een ander tempo dan gedurende de vakantie naar dit boek is interessant genoeg om uit te lezen.

Het is een familiegeschiedenis. Een familiegeschiedenis die is opgehangen aan een collectie netsukes. Ik had geen idee wat dat waren, maar dat blijken kleine Japanse kunstwerkjes te zijn. Er is zelfs een society voor de verzamelaars van deze voorwerpen.

De verzameling in dit boek, waarvan de titel een netsuke is, is binnen de Joodse familie Efrussi (later Ephrussi) ontstaan. Het boek vertelt de geschiedenis van deze verzameling aan de hand van de geschiedenis van de familie Efrussi. Die vergaarden hun fortuin als graanhandelaren in Odessa in de tweede helft van de 19de eeuw en verspreidden zich van daaruit over enkele Europese hoofdsteden zoals Wenen en Parijs. Daar werden het bankiers en bouwden ze verder aan hun vermogen. Dat stelde enkele leden van de familie in staat om op grote voet te leven en zich met het verzamelen van kunst bezig te houden. De verzameling netsukes ontstond in het Parijs van het laatste kwart van de 19de eeuw toen Japan hot was. Uiteindelijk belandden de netsukes in handen van de schrijver van het boek.

Deze man, porseleinkunstenaar, gaat op zoek naar de herkomst van deze objecten en hun reis door de familie en daarmee door Europa. Het is een fascinerend boek dat aan de hand van allerlei persoonlijke documenten en verhalen uit de familieoverlevering een prachtige inkijk geeft in het leven in Parijs aan het eind van de 19de eeuw en van Wenen in het begin van de 20ste eeuw. Deze Joodse familie heeft in alle fasen van hun bestaan te maken gehad met vervolging, met vijandigheid en tegelijkertijd handhaafden ze zich op het hoogste intellectuele en welvaartsniveau totdat Nazi Duitsland daar heel efficiënt een einde aan maakte. Zij waren ook opdrachtgever van veel kunstenaars en bouwden in de loop der jaren een kostbare kunstcollectie op.

De persoonlijke geschiedenis van enkele personen uit deze familie is boeiend, aangrijpend en heel goed beschreven. De mix van directe bronnen in de vorm van brieven, kaarten en dagboeken en de secundaire bronnen, beschouwingen over kunst, over de Eerste Wereldoorlog, kunst, het leven in de high society, kranten, tijdschriften vloeit samen tot een prachtig overzicht van de belevenissen van deze familie. Het Fin de Siècle, de Eerste Wereldoorlog, de crisis, de opkomst van het fascisme, de Jodenvervolging, de tweede Wereldoorlog en alles tussen deze wereldgebeurtenissen in.

Zeker als de periode vanaf ca. 1860 tot de tweede wereldoorlog je interesse heeft is dit boek een parel. Lezen dus.

Kees van Kooten - De verrekijker

Het boekenweekgeschenk van 2013. Van een schrijver van wie ik vroeger een paar boeken heb gelezen maar van wie ik natuurlijk het meest genoten heb als maker van de uitzendingen van het Simplistisch Verbond en Keek op de Week. Onnavolgbaar mooie en goede televisie.

Maar goed, nu is het de schrijver Kees van Kooten waar het over gaat. Ik heb vier boeken van hem in de boekenkast staan. Allevier komen ze uit mijn persoonlijke collectie, twee gekregen van ex-vriendinnen, een van vrienden en eentje heb ik zelf op de kop getikt. Dat is dan meteen een greep uit mijn persoonlijke geschiedenis die in deze vier boeken verweven zit.
Het zijn achtereenvolgens Koot graaft zich autobio, Koot droomt zich af, Hedonia en Modernismen. Wat was nou de leuk aan deze boeken: het taalgebruik. Van Kooten (samen met Wim de Bie) heeft de Nederlandse taal verrijkt met menig nieuw woord en/of uitdrukking en zijn manier van schrijven in die boekjes was geestig. Geestige woordmetamorfozes. Ik heb ze met plezier gelezen en was ook jaloers op dat heerlijke taalgevoel.

Terug naar De verrekijker. Het verhaal beschrijft zijn zoektocht naar aanleiding van een brief waarin zijn vader wordt verzocht om uitsluitsel te geven over een gevorderde verrekijker. Dezelfde verrekijker die Van Kooten samen met zijn vader veel gebruikte in zijn jeugd. Mooi verhaal. Dat alleen al.
De layout van het boek is ook bijzonder want bovenaan elke pagina staat een stukje agenda met allemaal verwijzingen naar gebeurtenissen rondom boeken en evenementen. Daarboven staan een soort krabbels met gedachten die heel vaak bijzonder geestig zijn. Bv: Ik irriteer u maar weet niet waarom en dit ergert mij, of De godsvrucht van Arie Boomsma is kunstfruit. Geestig.

Ik heb Van Kooten gezien bij DWDD toen dit boek verschenen was en daar las hij een paar bladzijden voor uit dat verhaal, namelijk over het Dubbelspel. Ik raad aan om dat even te beluisteren. Het hele gesprek is fantastisch, maar die 4 minuten zijn hilarisch. Het begint na 9:05.


Briljant vond ik ook zijn voorstel om een tablet ook een achterkant te geven zodat je als bv. medereiziger in de trein kunt zien wat iemand aan het lezen is, welk boek of welke krant. Geniaal idee. Volgens Van Kooten ontstaan daardoor mogelijkheden om een gesprek met elkaar te gaan voeren. Dit boek staat vol met liefdesverklaringen voor boeken, over boeken, over lezen. Zonder overigens de technologische ontwikkelingen te willen frustreren, eerder uitbreiden. Knap. Ik heb het met veel plezier gelezen.