Opgeruimd

Iedereen heeft er wel eens last van: opruimen. In vroeger tijden was het een noodzakelijke actie die het voorjaar met zich mee bracht. Het huis uitmesten (vaak letterlijk) de strozakken verversen, het ongedierte verjagen en alles eens goed schrobben en boenen. Een opgeruimd huis.

In de vrije dagen die ik had rond kerst en nieuwjaar kwam het opruimen van de zolderkast aan de beurt. Dat was nodig omdat je daar steeds meer onnutte objecten in legt, zet of gooit waar je niet goed van weet of ze nog het bewaren waard zijn. Een kritische blik kan dan een heleboel opleveren aan ruimte. Ruimte die je vervolgens weer kunt vullen met... nou ja, de lezer snapt het vast.

Er kwam een doos tevoorschijn met fotoalbums. Dat triggerde een sluimerende behoefte om de foto's die ik in de loop der jaren uit familie erfenissen in bezit had gekregen eens te ordenen. Ik had nog wat vrije dagen voor de boeg, dus het kwarwei werd ter hand genomen. Het doorvlooien van fotoalbums, dozen met enveloppen met foto's, losse foto's en nog wat paperassen. Tijdrovende bezigheid om dat te selecteren. Uiteindelijk kwam ik er dan toch doorheen. Inmiddels zijn er vele foto's al met de papierbak verdwenen. De negatieven zitten netjes in mappen en de foto's die nog niet meteen weg konden zitten weer in dozen. Die moeten nog in enveloppen, want los in de doos is geen optie. Inmiddels ben ik er al weer twee weekenden zoet mee geweest tussen andere activiteiten door.

Het levert ook veel op, vooral prachtig oud fotomateriaal van mijn vader en het gezin waar hij in opgroeide. Zijn drie ongetrouwde zusters hebben goed voor die oude spullen gezorgd en dat is nu een rijke bron van familiebeelden. Het ordenen gaat door. Op de een of andere manier wil ik dat gaan vastleggen. Geïllustreerde familiegschiedenis. De ordening en selectie is daar voorwaarde voor omdat ik nu pas kan zeggen dat ik alles bij elkaar heb van één persoon. Daarvoor was dat niet zeker en dat was dan meteen een excuus om me er niet mee bezig te houden.

Dat is dan toch de archivaris in mij. Maar ook de onderzoeker en publicist die graag vertelt over wat hij tegen is gekomen en ook op zoek wil naar meer passende informatie. Iets leukers is er eigenlijk niet...

De lezer van dit weblog kan daarom de komende tijd familieposts verwachten. Een belofte als deze dwingt me om er ook echt werk van te maken.

[De foto is een pareltje dat te voorschijn is gekomen. Het zijn de vader en moeder van mijn moeder. Een prachtige foto die heel naturel is ondanks dat ze echt poseerden. Wel in hun dagelijkse "kloffie". Helaas niet gedateerd. Ergens in de jaren 60.]