Leslie Forbes - De stilte van Rafaël

Na het lezen van Het raadsel van Botticelli dacht ik dat dit boek, dat ook over een schilder en een schilderij gaat, misschien net zo boeiend zou zijn. Niets is minder waar. Ik heb grote moeite moeten doen om het boek uit te lezen. Het is voor mij niet altijd duidelijk of dat te maken heeft met het fragmentarisch lezen, elke avond 1 of hooguit 2 hoofdstukken in bed, of dat het echt niet interessant genoeg is.

Voorlopig blijf ik van oordeel dat het verhaal domweg niet interessant genoeg was en de karakters niet aansprekend genoeg waren. Beetje suffe vrouw die als restauratrice van schilderijen in het Itialiaanse stadje Urbino terecht komt, met een cameraploeg waarvan de mooie, maar beetje domme presentatrice haar enorm ergert. Heel erg stereotiep.
Urbino is de geboorteplaats van de beroemde schilder Rafaël.
De Italiaanse familiebanden en een lastig omgaan met een geweldadig oorlogsverleden, het klasseverschil en een vrouw die als een relict uit de oorlog ergens als mol leeft. Ze heeft de naam van één van Rafaël's schilderijen gekregen: La Muta. Veel stilzwijgendheid over een gemeenschappelijk, niet zo fraai verleden. Allemaal ingrediënten die een verhaal ook buitengewoon boeiend kunnen maken en een heuse pageturner kunnen opleveren. Mij heeft dit boek nooit in de greep kunnen krijgen. Het bleef stuntelen, struikelen, tempoloos en toch ook fantasieloos. De laatste bladzijden heb ik niet helemaal afgelezen zo graag wilde ik dat ik het boek kon sluiten en aan een volgend kon beginnen.

Ben heel benieuwd of er mensen zijn die een warm gevoel van dit boek hebben gekregen. Wat mij betreft kun je beter een ander boek gaan lezen.