Van
Pamplona naar Villeneuve-Mons is een behoorlijke overgang. De tocht
voerde langs een prachtige weg vanuit Pamplona naar de grens. Geen
snelweg, maar een goed begaanbare weg die niet druk was, dus we konden
lekker doorrijden.
De
rest van de 400 km ging over wegen die we op de heenreis als bereden
hadden. Het was nog spannend of we het adres wel zouden kunnen vinden
aangezien nog TomTom nog Google Earth de straatnamen ter plaatse kende.
Gelukkig bleek het een lekker overzichtelijk dorpje en we bereikten het
huis zonder veel moeite. Aan de straatkant was er een blauwe dubbele
poort waar we naar binnen konden, nadat die was geopend. kwamen we in
een mooie ommuurde tuin/plaats met meerdere gebouwen. Het huis grensde
ook aan de straatkant, en verder was er nog een grote schuur en enkele
kleine gebouwtjes. Het huis was aan de buitenkant nog work in progess,
maar de kalkzandsteen was mooi vrijgekomen nadat de smeerlaag was
verwijderd. De luiken en kozijnen hadden een mooie fris-blauwe kleur en
van binnen was het weliswaar laag (plafond) maar ruim. Ruim genoeg om er
goed te kunnen leven.
De
tuin bestond uit een grasveld dat zwaar dor was na langdurige droogte.
Maar er waren veel terrasjes en ruimten om lekker in en uit de zon te
zitten.
Marc
en Emily waren goede gastheer en vrouw. We hebben gezellig buiten
gekletst en gegeten. Ik heb samen met Marc de hond nog uitgelaten
terwijl de dames gingen koken. De wandeling duurde een uur, en voerde
langs langgestrekte wegen met velden al dan niet begroeid.
Na
een voedzaam maal, arabisch kwa bereiding en geur en smaak, hebben we
nog geruime tijd nagetafeld, tot het tijd was om naar bed te gaan.
Lekker geslapen in een geïmproviseerd bed.
Geen foto's gemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten