Deze week, ironisch genoeg de week van het Kopenhagengedoe, kwam er een ongenadige hoeveelheid sneeuw op ons dak vallen. Dat heb ik al jaren niet meer meegemaakt. Hoewel mijn geheugen ten aanzien van het weer me danig in de steek laat kan ik me nog de winter van 1978-1979 herinneren waarin een grote hoeveelheid sneeuw viel. Maar vanmiddag lag er op de tafel in onze tuin een laag sneeuw van 28 cm. Dat is behoorlijk wat. Ik ben een liefhebber van sneeuw. Het landschap ziet er sprookjesachtig uit, ongelijkheden verdwijnen, de natuur krijgt een mooie jas aan. Een isolerende laag.
Sneeuw heeft iets magisch. Sneeuw in december is niet gebruikelijk, zeggen de cijfers. Maar deze week is dat dan behoorlijk gelogenstraft. Een witte kerst is nauwelijks meer te vermijden. Dat is ook weer jaren gelden. 28 [hier stond eerst 18, maar dat is gecorrigeerd na de reactie van JeePee] jaar zelfs als ik weerman en collega Jean-Paul Korst mag geloven.
Dus een blogpost is op z'n plaats. Ode aan de sneeuw.
4 opmerkingen:
prachtig die sneeuw! Vanmiddag zakte ik tot kniehoogte weg in de sneeuw toen ik met de honden ging wandelen :-)Floris zijn kop kwam net boven de sneeuw uit. En kinderen met een slee, lang gelden dat ik dat heb gezien!
@Astrid
Ja he! Genieten deze zondag :-)
Ik zei inderdaad 18 jaar, maar het moet 28 jaar zijn. In 1981 was namelijk de laatste keer dat we een Witte Kerst hadden met op beide kerstdagen een sneeuwdek. Net als de honden van Astrid vlogen ook onze honden elke dag door de sneeuw. Wat een plezier hebben ze toch. Net als ik overigens. Jippie!!!
@JeePee
Ja! 28 jaar. Dat ga ik toch nog even corrigeren in mijn tekst, voor de correctheid. :)
Helaas is het nu volop aan het dooien, maar de sneeuwbergen zullen het nog wel een aar dagen volhouden denk ik.
Een reactie posten