De fascinatie voor mineralen zit in mijn bloed. Niet dat ik alles er vanaf weet, of nieuwsgierig op zoek ga naar het hoe en waarom, maar zet mij in een zaal met mineralen en ik houd me geruime tijd goed bezig.Mijn vriend Pieter woonde tijdens zijn studententijd in Leiden en daar was ik toch wel een paar keer per jaar te vinden. Telkens als ik daar was bezocht ik het kleine mineralogiemuseum bij de Hooglandse kerk.
Tijdens mijn studie op de lerarenopleiding gingen we, in het kader van het vak aardrijkskunde, op excursie naar Marokko. Tijdens de overtocht over de Hoge Atlas stopten we bij een uitbaterij van mineralen. De docenten die bij ons waren sloegen daar hun slag met mooie, grote exemplaren van amethyst. De studenten die het interesseerde, met hun beperkte budget, hielden het bij kleinere exemplaren van verschillend mineralen.
Ik heb daar ook enkel fraaie exemplaren op de kop getikt. Nog steeds kan ik op reis een stuk steen oprapen bekijken (geen idee wat het is!) en mee naar huis nemen. Daar slingert het dan maandenlang op mijn bureau. Gewoon voor de leuk. Vind ik mooi!
Al die verschijningsvormen, de manier waarop de kristallen zich ordenen in wisselende patronen, de kleuren en vormenrijkdom. Een lust voor het oog.
Mijn zoon Ben heeft als kleine jongen ook van alles verzameld (welk kind doet dat niet tot grote ergernis van ouders) en hij is een tijd geabonneerd geweest op de Schatten van de Aarde serie. Dat was een documentatiemap over mineralen waar je dan ook telkens een kleine stukje bij kreeg dat je in speciale verzamelbakjes kon bewaren.Die hobby is over gegaan, maar we hebben het spul nog steeds in ons bezit!
De kleur die ik het allermooist vind is Azuriet. Ik heb er een splinterjte van, maar dat laat ik graag zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten